Στης δικής μου πόλης τις γιορτές…

Λέξεις: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος /Εικόνα: Ευθύμης Βλάχος

Θέλω να σου πω ότι φέτος οι αργίες των «γιορτών της πόλης μας» πέφτουν με τέτοιο τρόπο που εναρμονίζονται με τις αργίες της υπόλοιπης Ελλάδας και έτσι δεν έχουμε τις εξτρά ημέρες που είχαμε άλλα χρόνια.

Φέτος, βέβαια, θα έχουμε μετρό όπως έχουν και οι Αθηναίοι, οι οποίοι δεν είχαν τον Οκτώβριο τόσες αργίες όσες εμείς και έτσι καταλάβαμε ότι είτε μετρό θα έχεις είτε αργίες πολλές τον Οκτώβριο. Και δεν ξέρω αν αυτό θα είναι μόνιμο ή αν τα επόμενα χρόνια θα αλλάξει, πάντως πρέπει να προσέχουμε και να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.

Με την ευκαιρία των «γιορτών της πόλης», ανεβαίνουν «εδώ πάνω» όσοι «επίσημοι» δεν είχαν ανέβει για την ΔΕΘ. Έτσι βλέπουμε πολλά περίεργα οχήματα της αστυνομίας τα οποία φαίνεται ότι τους συνοδεύουν. Χθες, ας πούμε, πέτυχα στην παραλία δύο αστυνομικά οχήματα πικ απ. Όχι αυτά που παίζουν τους δίσκους αλλά τα άλλα που αποκαλούμε “Datsun” και από δίπλα κάτι μοτοσυκλέτες που δεν ήταν βαμμένες σας αστυνομικές αλλά είχαν φώτα μπλε και κόκκινα και άνοιγαν τον δρόμο, αν με εννοείς.

Σε λίγο θα ξεκινήσει η μαθητική παρέλαση και αύριο είναι η στρατιωτική. Από το 2015 και μετά, κάποιες χρονιές έκαναν παρέλαση και τα παιδιά μου, όταν ακόμα πήγαιναν στο σχολείο. Ως σωστός γονιός πήγαινα να παρακολουθήσω την παρέλαση και να δω το παιδί μου να περπατάει καμαρωτό. Εκεί με είχε πιάσει μια «παρελασοδιακοποφοβία» που με έκανε να αμφιβάλω για το αν θα γίνει η παρέλαση ή αν θα την διακόψουν αυτοί που δεν γουστάρουν τις παρελάσεις. Ευτυχώς οι παρελάσεις που συμμετείχαν τα παιδιά μου διακόπηκαν και κάποιοι λένε ότι αυτό συνέβη επειδή αυτοί που τις διέκοπταν είχαν μετακομίσει επάνω στις εξέδρες και καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια…

Αύριο που θα πας να δεις να καμαρώσεις τα «ατσάλινα φτερά» της αεροπορίας σκέψου λίγο ότι όταν αυτό το «εργαλείο» κάνει την κανονική του δουλειά και όχι επίδειξη, δεν θα προλάβεις ούτε να το δεις ούτε να το ακούσεις. Δες τι γίνεται «εκεί κάτω» ή «εκεί πάνω» που οι άνθρωποι πολεμάνε μεταξύ τους και θα το κοιτάξεις με περισσότερο φόβο παρά θαυμασμό αυτό το «εργαλείο». Δυστυχώς, κατά τα φαινόμενα, δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά, αφού «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί».

«Με σύμμαχο τον καλό καιρό», θα κάνεις τις βόλτες σου κάτω από τον ήλιο και θα απολαύσεις την Τασούλα που κρατάει την σημαία, τον Νικολάκη (βρε πώς μεγάλωσε) με το φούμο στο πρόσωπο να παρελαύνει με τα ΟΥΚ και το «μεγάλο σιδερένιο πουλί» που «σχίζει τους αιθέρες».

Θα συγκινηθείς με το μήνυμα που θα στείλει ο πιλότος όταν θα περνάει πάνω από τη πόλη. Και τότε ίσως να σκεφτείς ότι ο «καλός καιρός» δεν είναι πλέον και τόσο «σύμμαχος».

Θα μετρήσεις από πότε έχει να βρέξει στην πατρίδα σου και πιθανώς να αναλογιστείς ότι μπορεί να μην χρειάζεται να πλένεις τόσο συχνά το αυτοκίνητο και τα τζάμια του σπιτιού πλέον, αλλά κάτι μάλλον δεν πάει καλά με τον «καλό» μας το καιρό.