Στο αστικό 56 ο ρατσισμός κρατάει το τιμόνι

Ήταν όπως εκείνο το πρωί που είχα βρει το νεκρό άλογο. Μην πεις τίποτα και τότε μπορεί να μην είναι αλήθεια. | («Η πλατιά θάλασσα των Σαργασσών», Τζην Ρυς, εκδόσεις Μελάνι, μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, 2007)

Είναι ηλιόλουστες οι μέρες που διανύουμε στη Θεσσαλονίκη αλλά το πανταχού παρόν σκοτάδι περιμένει στη γωνία και δεν υπάρχει πια κανένα περιθώριο να κάνουμε τα στραβά μάτια, να συλλαβίσουμε το χιλιοειπωμένο «έλα μωρέ, ξέχνα το» και να πάμε παρακάτω. Απλούστατα επειδή αυτό το παρακάτω είναι ένας γκρεμός χωρίς δίχτυ ασφαλείας, μια βουτιά θανάτου στον απέραντο ωκεανό της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

Χθες η ΑΡΣΙΣ δημοσιοποίησε την καταγγελία της περί ρατσιστικής συμπεριφοράς οδηγού του ΟΑΣΘ σε βάρος τριών ανήλικων προσφύγων. Ήταν Τρίτη 30 Οκτωβρίου, 8 το βράδυ, όταν τρία προσφυγόπουλα σε εφηβική ηλικία, που διαμένουν στη Δομή Ασυνόδευτων Ανηλίκων της Οργάνωσης στο Ωραιόκαστρο, πήραν το δρομολόγιο της γραμμής 56 από τη στάση «Αγορά» με προορισμό το Παλαιόκαστρο για να φτάσουν στην προπόνηση kung fu που παρακολουθούν τακτικά, χτίζοντας τη νέα καθημερινότητά τους στη Θεσσαλονίκη.

Για να το διατυπώσουμε ακόμη πιο σωστά, ούτε καν πρόλαβαν να πάρουν το λεωφορείο:

«ο οδηγός του αστικού κοίταξε επίμονα και εξεταστικά τα τρία προσφυγόπουλα και, πριν συνεχίσει το δρομολόγιο, ζήτησε από τα παιδιά να κατέβουν από το λεωφορείο, λέγοντας συγκεκριμένα ”κατεβείτε και πάρτε το επόμενο”. Τα παιδιά ντράπηκαν και κατέβηκαν, χωρίς να τολμήσουν να ζητήσουν το λόγο ενώ ο οδηγός δεν ρώτησε καν εάν έχουν εισιτήριο, καθώς η ΑΡΣΙΣ εφοδιάζει τους πρόσφυγες που υποστηρίζει με κάρτες απεριορίστων διαδρομών».

Ο μικρότερος από τους τρεις στην ηλικία των 13 ετών, ο μεγαλύτερος στα 16 του χρόνια. Με καταγωγή από το Αφγανιστάν – το οποίο εσφαλμένα θεωρείται από την ευρεία κοινή γνώμη ότι δεν δοκιμάζεται, καθώς ταλανίζεται από εμφύλιες συρράξεις και ματώνει με εκατοντάδες νεκρούς – φοιτούν με συνέπεια σε ελληνικά σχολεία και μάλιστα ο ένας γνωρίζει άπταιστα ελληνικά, όπως μας πληροφόρησε η συντονίστρια του ξενώνα, Ίριδα Πανδίρη.

Κι όμως, δε μίλησε στον απαράδεκτο οδηγό. Με το αίσθημα της ντροπής να κατακλύζει και τους τρεις τους, έκαναν μεταβολή και κατέβηκαν, υπακούοντας στην ρατσιστική, δήθεν εκ πατριωτισμού εκπορευόμενη, εντολή. Και μαζί με τα θύματα αυτής της συμπεριφοράς, δεν έβγαλε άχνα και κανείς από τους επιβάτες. Οι «πού-να-μπλέκεις» και οι «κοιτάω-τη-δουλειά-μου» που δεν έχουν πρόβλημα να στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες στα λεωφορεία-κονσέρβες και να περιμένουν το αστικό επί μισή ώρα, αρκεί να μην τους χαλάνε οι «ξένοι» την εθνική τους παρακμή. 

Από την άλλη, ο ΟΑΣΘ, και συγκεκριμένα ο πρόεδρός του, Στέλιος Παππάς, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι το θέμα ερευνάται και έχουν γίνει όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες για να υπάρξουν διοικητικές κυρώσεις, αν χρειαστεί. Το σίγουρό είναι ότι έχουν στη διάθεσή τους πλήρη περιγραφή του εργαζόμενου, καθώς και μέρα, ώρα και σημείο στο οποίο έλαβε χώρα το περιστατικό. Αν, λοιπόν, υπάρχει πράγματι η πρόθεση να διαμορφωθεί «νέος πολιτισμός στους οδηγούς και τους ελεγκτές», όπως τόνισε ο κ. Παππάς, ο Οργανισμός έχει στα χέρια του τα εργαλεία σε αυτή την περίπτωση για να ξεκινήσει να τον καλλιεργεί.

Το στενάχωρο στην υπόθεση είναι ότι έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που συνέβη αυτή η παραφωνία και τα παιδιά δεν έχουν τολμήσει να πάρουν ξανά το λεωφορείο. Βίωσαν ένα ταρακούνημα που τους πήγε πίσω, που τους κόστισε στην ήδη δύσκολη προσπάθεια της ένταξης και κοινωνικοποίησής τους.  

Κι αν κάποιος βγει και πει «σιγά μωρέ, τι τους έκανε», ας δοκιμάσει να βρεθεί κυνηγημένος από πόλεμο σε μια άλλη χώρα, αφήνοντας αίμα πίσω του, προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα με μια διαφορετική γλώσσα, με τους ντόπιους να τον κοιτάζουν με ύφος που κινείται από αδιαφορία μέχρι αγνή κακία και με οδηγούς να τους κατεβάζουν από λεωφορεία επειδή δε γουστάρουν το δέρμα τους. Μόνο τότε θα έχει ελάχιστο νόημα αυτό ο ανεκδιήγητος λόγος του ωχαδερφισμού, που είναι βέβαιο πως μέσα από το βίωμα θα έχει υποστεί την απόλυτη σύνθλιψη.