Στο “μαγκανοπήγαδο” του κέντρου

Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του κέντρου της Θεσσαλονίκης είναι η στάθμευση των αυτοκινήτων τους.

Ο Δήμος χορηγεί, τα τελευταία χρόνια, ειδική «κάρτα κατοίκου κέντρου», που επιτρέπει στους κατόχους της να σταθμεύουν τα ΙΧ τους σε θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης, εφόσον όμως βρίσκουν τέτοιες θέσεις διαθέσιμες.

Με τις πρόσφατες πεζοδρομήσεις μικρών δρόμων και άλλες σχετικές διευθετήσεις (λ.χ. στην οδό Φιλικής Εταιρείας από την Τσιμισκή μέχρι τη Σβώλου έχουν τοποθετηθεί πασαλάκια ώστε να μη μένει χώρος για στάθμευση αυτοκινήτων) έχουν περιοριστεί σημαντικά οι ήδη λιγοστές θέσεις στάθμευσης. (Ατράνταχτη απόδειξη τα εκατοντάδες διπλοπαρκαρισμένα οχήματα, ανενόχλητα από τη δημοτική αστυνομία ή την Τροχαία.)

Σε πολλές μεγάλες πόλεις, στο κέντρο τους, προβλέπονται θέσεις στάθμευσης αποκλειστικά για ΙΧ των κατοίκων του κέντρου. Το μέτρο δοκιμάστηκε παλιότερα και στη Θεσσαλονίκη ―επί διοικήσεως του ανεκδιήγητου Παπαγεωργόπουλου, μετά από πρόταση του (δημοτικού συμβούλου, τότε) Σπύρου Βούγια, αν δεν κάνω λάθος― αλλά απέτυχε και σύντομα εγκαταλείφθηκε, επειδή ο Δήμος στάθηκε ανίκανος να αστυνομεύσει την τήρησή του.

Δυστυχώς, και στις πρόσφατες πεζοδρομήσεις και διαπλατύνσεις πεζοδρομίων δεν υπήρξε καμιά απολύτως μέριμνα για το πού θα σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους οι κάτοικοι του κέντρου που μέχρι τώρα “βολεύονταν” σε κάποιο βαθμό στις μέχρι προ ολίγου υφιστάμενες θέσεις στάθμευσης. (Κάπου διάβασα το εξωφρενικό, ότι ο Δήμος θα εξασφαλίσει στους κατοίκους του κέντρου θέσεις στάθμευσης σε ιδιωτικά πάρκινγκ, με μειωμένο τιμολόγιο! Ελπίζω, αν το ενδεχόμενο αυτό πράγματι εξετάζεται, να χαριστούν τα δημοτικά τέλη στους κατοίκους του κέντρου που θα θελήσουν να κάνουν χρήση αυτού του “προνομίου”!)

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι κόστος έχει για τον κάτοικο του κέντρου (σε καύσιμα, χρόνο και ψυχική ηρεμία) το να υποχρεώνεται σε αλλεπάλληλους κύκλους επί 15, 20, 25 ή και παραπάνω λεπτά, προκειμένου να παρκάρει το… ρημάδι το αυτοκίνητό του. Εξίσου εύκολο είναι να υπολογιστεί η επιβάρυνση που συνεπάγεται αυτό το ιδιότυπο καρουσέλ στον κυκλοφοριακό φόρτο του κέντρου της πόλης.

Σε σχετικό διάλογο που είχαμε στο Facebook, με αφορμή ανάλογο σχόλιο που ανήρτησα εκεί, ο δημοτικός σύμβουλος, συγκοινωνιολόγος Γιώργος Δημαρέλος, εξέφρασε ρητά τη διαφωνία του ως προς το αν πρέπει να υπάρχει πρόνοια του Δήμου για όλους τους κατοίκους που έχουν ΙΧ. «Υπάρχει πάντα», γράφει, «και η άλλη άποψη, ότι η πόλη δεν είναι φτιαγμένη για τόσα ΙΧ.». Και πρόσθεσε: (Δεν γίνεται) […] να μην στεκόμαστε απέναντι στην απαίτηση κάποιων ο Δήμος να τους παρέχει θέση για κάθε ΙΧ. Δεν γίνεται. Υπάρχει και μία εικόνα της πόλης.» Είμαι αναγκασμένος να θυμίσω και εδώ στον Γιώργο Δημαρέλο (και σε όσους στον Δήμο ασπάζονται αυτή τη θεωρία) ο κάτοικος του κέντρου δεν μπορεί να παρκάρει το αυτοκίνητό του στην Καλαμαριά και να έρθει στο σπίτι του με τη συγκοινωνία, ενώ ο κάτοικος της Καλαμαριάς μπορεί (αν δεν επιβάλλεται) να αφήσει το ΙΧ του στο σπίτι του και να έρθει στο κέντρο με τη συγκοινωνία ή με ταξί. Αν ο Δήμος εκτιμά πράγματι ότι το κέντρο δεν χωράει τόσα ΙΧ, τότε δεν έχει παρά να περιορίσει δραστικά στο κέντρο τα αυτοκίνητα των μη-κατοίκων του, ευρείες ζώνες στάθμευσης μόνο για κατοίκους του κέντρου, και να αστυνομεύσει αποτελεσματικά αυτή τη διευθέτηση. Στην ίδια συζήτηση, ο Γ.Δ. με διαβεβαίωσε ότι το πρόβλημα θα περιοριστεί ή θα λυθεί όταν ο Δήμος καταφέρει να υλοποιήσει το σχέδιό του για αποτελεσματικότερο έλεγχο της στάθμευσης στο κέντρο της πόλης.

Με την κοινή λογική που διαθέτω, σκέφτομαι πως οι πεζοδρομήσεις οδών και οι διαπλατύνσεις πεζοδρομίων θα μπορούσαν να γίνουν όταν και εφόσον έχει λυθεί το ζήτημα της ελεγχόμενης στάθμευσης (αν και δεν κατανοώ τι εννοείς με αυτό). Η τωρινή αντιμετώπιση (κάνω τώρα τις πεζοδρομήσεις, θα δώσω θέσεις στάθμευσης εν καιρώ…) δείχνει (λυπάμαι που το λέω) προχειρότητα και αδιαφορία για τους δημότες. Ή φανερώνει μια αντίληψη του τύπου «κάνουμε κάτι, έστω και μισό, για να φανεί ότι κάνουμε κάτι».

Την ίδια στιγμή, πολύ φυσικά, η Αντιδημαρχία Αρχιτεκτονικού (κτίριο οδού Αγγελάκη), που σχεδίασε  και υλοποίησε τις πρόσφατες πεζοδρομήσεις, διατηρεί ως κόρην οφθαλμού καμιά δεκαριά θέσεις στάθμευσης, για υπηρεσιακά οχήματα αλλά και για οχήματα των υπαλλήλων της! (με την γνωστή λογική, δικό μου το πεπόνι, δικό μου και το μαχαίρι…) Επίσης, ο Δήμος εξακολουθεί να επιτρέπει τη δέσμευση θέσεων στάθμευσης για τουλάχιστον 4 αυτοκίνητα της ΕΡΤ3 στην Αγγελάκη (που θα μπορούσαν να σταθμεύουν στο παρακείμενο πάρκινγκ της ΔΕΘ, από την οποία άλλωστε μισθώνει τη στέγη της η ΕΡΤ3), για 2 αυτοκίνητα του Δημοτικού Ραδιοφώνου FM100 (πάλι στην Αγγελάκη, σε χώρο μισθωμένο επίσης από τη ΔΕΘ), για 2 αυτοκίνητα των ΕΛΤΑ (αν και ποτέ δεν σταθμεύουν εκεί υπηρεσιακά οχήματα), για 3-4 αυτοκίνητα της ΔΕΗ στην οδό Εθνικής Αμύνης, όταν τριγύρω υπάρχουν αρκετά πάρκινγκ που η ΔΕΗ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, πληρώνοντας φυσικά, ακριβώς όπως οι κάτοικοι του κέντρου καλούνται να κάνουν. Προφανώς, ο Δήμος πιστεύει ότι ένας ιδιώτης μπορεί ευκολότερα να πληρώσει ―ειδικά σήμερα― μια θέση σε ιδιωτικό πάρκινγκ σε σχέση με τη ΔΕΗ.

Είναι εντυπωσιακό πόσο εξακολουθεί να απουσιάζει από τις αρχές της πόλης η στοιχειώδης κοινή λογική. Και η ευαισθησία απέναντι στις ανάγκες των δημοτών. (Ίσως πάλι είναι φυσικό: αν σε πηγαινοφέρνει στη δουλειά σου υπηρεσιακό όχημα του Δήμου, ή αν έχεις εξασφαλίσει θέση στάθμευσης μπροστά από το κτίριο όπου εργάζεσαι, μπορείς να αδιαφορείς για όσους βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο μαγκανοπήγαδο του κέντρου…)