Στο μυαλό των κάφρων

Προσπαθώ να φανταστώ τι έχει μέσα στο κεφάλι της μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων. Βλέποντας τις εικόνες από το Βόλο χθες, αυτό το κοπάδι ανθρώπων, που ξεκίνησαν από τα σπίτια τους, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όχι για να πάνε να δουν το δημοφιλέστερο των αθλημάτων και να το απολαύσουν, αλλά για να πάνε να απαιτήσουν να γίνουν τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Από τα βίντεο και τα πρόσωπα τους καταλαβαίνεις πως είναι άνθρωποι έτοιμοι για όλα. Προφανώς οι ίδιοι άνθρωποι που την επόμενη μέρα θα φορέσουν τη μάσκα της καθημερινότητας θα ντυθούν με τα καλά τους, θα φάνε στο μεσημεριάτικο τραπέζι της οικογένειας, θα βρεθούν σε μια παρέα, σε ένα γάμο, σε μια γιορτή και μπορεί ούτε καν θα υποψιαστείς τι κρύβουν μέσα τους. Το μίσος, το φανατισμό, τη στοιχειώδη έλλειψη λογικής, νοημοσύνης. Άνθρωποι έτοιμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για το τίποτε. Κυριολεκτικά για το τίποτε. Που γνωρίζουν ότι η ατιμωρησία που εξέθρεψε δεκαετίες όλη αυτή την κατάσταση, από το φόβο της εκάστοτε εξουσίας απέναντι στην ”παράγκα”, τον παραγοντισμό των ιδιοκτητών, που δίνουν γραμμή, που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, βγάζουν βουλευτές, τακτοποιούν χρέη, ανοίγουν μέτωπα, δείχνουν ποιος είναι το αφεντικό.

Και από κοντά κοπάδια οπαδών, ανθρώπων άβουλων, στρατών λοβοτομημένων ανθρώπων που αδιαφορούν για την απαξίωση της ζωής τους, του βιοτικού τους επιπέδου, του μέλλοντος των των παιδιών τους αλλά άμα η ομάδα τους καλέσει θα είναι εκεί να ανοίξουν κανένα κεφάλι του εχθρού, ίσως και το δικό τους.

Έχοντας περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου σε μια γειτονιά με γήπεδο προσπαθούσα πάντα να καταλάβω τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί οι βάρβαροι τύποι με τα μπουκάλια ούζο στο χέρι μέσα στο καταμεσήμερο και τα καδρόνια στο χέρι που μάχονται για την αδικία της ομάδας και αδιαφορούν για τις αδικίες της ζωής που πιθανά τους στέρησε τις δυνατότητες για ένα καλύτερο κόσμο.

Και επειδή από ένα σημείο και έπειτα δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο αλλά το ίδιο ακριβώς μπορείς να δεις πια καθημερινά να συμβαίνει παντού, από κείνους που βρίζονται στο fb στο όνομα του Πολάκη ή του Άδωνι, αλλά και σε ακόμα μικρότερες κλίμακες, είδα προχθές δυο έτοιμους να σκοτωθούν ΠΑΣΟΚ και οι δυο τους για τη Φώφη, τον ΓΑΠ και το Βενιζέλο, αρχίζω πια να αναρωτιέμαι σοβαρά είναι τα πιο πολλά αυτά που μας ενώνουν σε αυτή τη χώρα ή που μας χωρίζουν; Και στην πρώτη ευκαιρία θα βγουν στην επιφάνεια;

Λέμε για τους εθνικούς διχασμούς άλλων χωρών τριγύρω μας αλλά η εικόνα των ανθρώπων με τις σιδερογροθιές που ετοιμάζονται πάνω σε μια πεζογέφυρα του Βόλου να σκοτώσουν έναν οπαδό της άλλης ομάδας σε τι διαφέρει;