Στραγγίζοντας μια χώρα

Αυτό το φθινόπωρο με όποιον και αν μιλήσεις, από την ατμομηχανή των πόλεων που ναι η εστίαση μέχρι τους αγροτικούς πληθυσμούς στην ύπαιθρο θα ακούσεις το ίδιο ακριβώς συμπέρασμα: Έχουν βαλθεί να μας τελειώσουν.

Δεν υπάρχει κλάδος επαγγελματικός, από τους πιο ακμαίους και κραταιούς μέχρι τους πιο ανερχόμενους που να μην αντιμετωπίζει πλέον σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας. Οι δεύτερες σκέψεις σε όλους είναι να απαλλαγούν άρον άρον από τη βάσανο της διατήρησης των κεκτημένων τους.

Όχι την ανάπτυξη και την περαιτέρω βιωσιμότητα με όρους υγείας αλλά την απαλλαγή, μπιρ παρά, μιας επαγγελματικής ιστορίας που κατάντησε θηλιά.

Την ίδια ακριβώς στιγμή η επέλαση μιας σειράς από κολοσσιαία συμφέροντα που απλώνουν πλοκάμια σε κάθε τομέα της οικονομικής δραστηριότητας, στραγγίζοντας και τις τελευταίες πτυχές της ελληνικής επιχειρηματικότητας, αποτελειώνουν όχι μόνο τη μικροεπιχειρηματικότητα αλλά και κραταιές εταιρίες που βιώνουν αδιέξοδα.

Ο φαύλος κύκλος της απληστίας οδηγεί την κούρσα προς την απελπισία.

*To editorial του τεύχους Νοεμβρίου 2024 της parallaxi