Στρίψε δεξιά και πάλι δεξιά

Λίγες ημέρες έχουν περάσει από την υπερψήφιση της τροπολογίας στην Βουλή σχετικά με την απαγόρευση συμμετοχής στις ερχόμενες εκλογές του κόμματος του Κασιδιάρη. Η τροπολογία του Υπουργείου Εσωτερικών υπερψηφίστηκε από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, καταψηφίστηκε από ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25 και Ελληνική Λύση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αρκέστηκε στο «παρών». Βέβαια η εν λόγω τροπολογία εγείρει πολλές συζητήσεις. Αρχικά, δημιουργώντας θεσμικά και νομικά προηγούμενα, δίνει την δυνατότητα για πιθανές απαγορεύσεις και άλλων πολιτικών κομμάτων στο μέλλον. Απαγορεύσεις που θα μπορούσαν να έχουν ως στόχο κόμματα της Αριστεράς, του πολιτικού αυτού χώρου που διώχθηκε περισσότερο από όλους τον «μακρύ» 20ο αιώνα.

Τέτοιου τύπου απαγορεύσεις δεν θα γίνουν φυσικά εν κενώ αλλά με ιδεολογικό πάτημα την υπαρκτή και διαδεδομένη στις ημέρες μας θεωρίας των δύο άκρων, η οποία αποσκοπεί στην εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό υπό το πρίσμα του ολοκληρωτισμού, αγνοώντας τις χαώδεις ιστορικά και ιδεολογικά ποιοτικές διαφορές ανάμεσα στα δύο. Φυσικά, η κινητήρια δύναμη πίσω από την τροπολογία της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι τα αγνά αντιφασιστικά της αισθήματα. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο δεν θα έμενε απλά σε προεκλογικές κινήσεις θεσμικού χαρακτήρα. Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο θα είχε απαγορεύσει την δημόσια εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα την ημέρα επετείου των Ιμίων, θα είχε θέσει ως προτεραιότητα στην Θεσσαλονίκη τον εντοπισμό και την σύλληψη των ανθρώπων που συχνά πυκνά βεβηλώνουν τα εβραϊκά μνημεία της πόλης, όπως και αυτά του Ολοκαυτώματος. Θα είχε δραστηριοποιηθεί για το «Εθνικιστικό Στέκι Σάρισα» που λειτουργεί στην Θεσσαλονίκη, αποτελώντας ορμητήριο για τις παραπάνω δράσεις, και που στην ιστοσελίδα του αναρτά διαρκώς προπαγανδιστικό υλικό υπέρ της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή». Συνεπώς, είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι όλο αυτό γίνεται για να κατανικηθεί η ακροδεξιά και η φασιστική απειλή. Ειδικά όταν προέρχεται από τον χώρο της συντηρητικής παράταξης της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιος από το έμπειρο και καταξιωμένο πολιτικό προσωπικό της Νέας Δημοκρατίας θα έχει κάποτε στη ζωή του συναντήσει το βιβλίο του Αμερικάνου πολιτικού επιστήμονα και καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια Ρόμπερτ Πάξτον, με τίτλο «Η ανατομία του φασισμού». Εκεί περιγράφεται διεξοδικά και με βάση την ιστορική εμπειρία ότι για να ανθίσει και τελικά να κατακτήσει την εξουσία ο φασισμός χρειάζεται τουλάχιστον την ανοχή ή ακόμα και την ανοιχτή συμπαράσταση των συντηρητικών κομμάτων. Τι γίνεται όμως στην σημερινή Ελλάδα που η ακροδεξιά και ο φασισμός δεν βρίσκονται σε όξυνση; Επάνω σε αυτό πατάει η συντηρητική παράταξη προεκλογικά προσπαθώντας να «κλείσει το μάτι» στους μέχρι χτες ψηφοφόρους της ακροδεξιάς. Αυτό το κλίμα το συντηρεί εδώ και καιρό βέβαια με διάφορα μέσα. Όπως υιοθετώντας κάποια κομμάτια της ακροδεξιάς ρητορικής, κάνοντας Υπουργούς ανώτερα στελέχη της με γνωστό παρελθόν στους κόλπους της ελληνικής ακροδεξιάς κ.α. Η παρούσα τροπολογία έρχεται πριν τις εκλογές, έχοντας έναν τέτοιο προσανατολισμό. Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσεται και η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ΕΑΜ από το βήμα της Βουλής. Αναφερόμενος σε «διχασμούς του παρελθόντος», μάλλον ξεχνάει ο Πρωθυπουργός ότι το ΕΑΜ δεν δίχασε τον ελληνικό λαό, αλλά τον ένωσε σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του. Μια τέτοια αναφορά δεν μπορεί να βρίσκει θετικούς αποδέκτες παρά μόνο στους πολιτικούς απογόνους των πολιτικών αντιπάλων του ΕΑΜ, δηλαδή των δωσίλογων και των συμπαθούντων των Ναζί κατακτητών. Στα πιο ακραία και απεχθή κομμάτια της σύγχρονης ελληνικής ακροδεξιάς δηλαδή.   Μένει να δούμε εάν ο προεκλογικός πολιτικός στόχος αλίευσης ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας θα επιτευχθεί ή εάν θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένει. Μέχρι τότε μπορούμε να δούμε το βίντεο-απάντηση του Κασιδιάρη στο YouTube, το οποίο, παρεμπιπτόντως, συγκέντρωσε 47.000 προβολές σε 13 ώρες.