Summer Stories: Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

Φωτιά να πέσει να με κάψει, το πάλεψα. Βεράντες, μπαλκόνια, χωματόδρομοι, λιμάνια, ταράτσες, αμμόλοφοι, ακρογιαλιές δειλινά, ταβερνάκια, καλαμιές, beach bars, ανοιχτά θέατρα, θερινά σινεμά, ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις, αιγαία, ιόνια, σαρωνικοί, καμπίνες πλοίων, rooms to rent, ντουζιέρες, βραχονησίδες, κοσμικά θέρετρα, πανηγύρια, πεντάστερα, river parties, κάμπινγκ, κουβαδάκια, υπνόσακκοι, πευκοδάση, φράχτες μ’ αγκαθιές, ξέφραγα αμπέλια, ψαρόβαρκες, πλακόστρωτα, ξερολιθιές, σκαλοπάτια, εθνικές με καρπούζια, καντίνες, πισίνες, ξωκλήσια, τέντες, αρμυρίκια, βράχια, παραλίες γυμνιστών, βότσαλα, αμμουδιές, μάτια, δάχτυλα, στόματα, μικρές Κυκλάδες, μεγάλες κρυψώνες, το “Καλοκαίρι με τη Μόνικα”, “Εκείνο το καλοκαίρι” και το άλλο με την καταχνιά, “Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα” του Ξανθούλη, τα “Τόσα καλοκαίρια” του Δάκη και “Το καλοκαιράκι” του Πορτοκάλογλου – όλα τα πήρα σβάρνα, τα ξετίναξα με τα μανίκια σηκωμένα, ελπίζοντας ότι κάπου, κάποια κοντομάνικη εικόνα θα πετύχω να με πάει με τα νερά της μέχρι την οθόνη του υπολογιστή και να τη γράψω, τεκμήριο ότι υπήρξε κάποτε μια εποχή που την έλεγαν καλοκαίρι και παλιά κράταγε τρεις μήνες, τώρα δέκα μέρες και αν.

Μάταιος κόπος. Άνθρακες κάθε φορά ο θησαυρός, όλες οι αποθηκευμένες καλοκαιρινές εικόνες φλουταρισμένες και αδιάφορες. Ακόμα και στον κάδο ανακύκλωσης έψαξα, μπας κι έχει παραπέσει κάτι που ν’ αξίζει τον ιδρώτα της πληκτρολόγησης και το χρόνο της ανάγνωσης, τζίφος και κει. Silver alert – εξαφάνιση εποχής. Μπορείτε να βοηθήσετε; Εννοείται πως δεν μπορείτε.

Μέχρι που θυμήθηκα το στίχο του Ασλάνογλου: “Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια μου στη σειρά όσο παλιώνω”. Κι είπα, μην το ζορίζεις άλλο, πού να σκύβεις τώρα μες στα ερείπια να ξεθάβεις εικόνες και εικονίδια. Έτσι κι αλλιώς, με τη νοσταλγία δεν τα πάω καλά (όπως και με τα θεματικά αφιερώματα).

Αν τα πήγαινα, θα έγραφα κάτι λυρικό, ιδρωμένο και γεμάτο υπαινιγμούς που θα ξεκίναγε με τη φράση “τα καλοκαίρια δεν είναι πια αυτό που ήταν” και θα τέλειωνε μ’ έναν αναστεναγμό (επειδή λήγει η δόση του Φ.Π.Α.).

Αλλά άμα δεν το ‘χεις, δεν το ‘χεις, τέρμα. Οπότε, με συγχωρείτε για τη διακοπή. Καμιά εικόνα από καλοκαίρια δεν έχω να προβάλλω.

Βάλτε διαφημίσεις.-

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: