Συγκρίνει η κ. Γκάγκα την Ολλανδία με την Ελλάδα

Λέξεις: Τάσσος Περράκης                                          Εικόνα εξωφύλλου: Facebook/ Μίνα Γκάγκα- Μina Gaga

Η υφυπουργός Υγείας κ. Γκάγκα έκανε χθες μια αναφορά στο Ολλανδικό σύστημα υγείας, και συγκεκριμένα είπε πως το Ολλανδικό “σύστημα πληρώνεται από ιδιωτικές ασφάλειες που έχουν όλοι οι άνθρωποι στην Ολλανδία”. Αυτό είναι σωστό. Ξέχασε να πει όμως κάποια άλλα πράγματα, οπότε θα με υποχρεώσει να συμπληρώσω.

– η κυβέρνηση ορίζει λεπτομερώς τι καλύπτει η ασφάλεια και το ασφάλιστρο για αυτές τις παροχές και υπάρχει εγγυητικό κεφάλαιο για όλες τις ασφαλιστικές.

– η ασφάλεια καλύπτει τους πολίτες για τις ιατρικές πράξεις που ορίζονται σε αυτή σε όλους τους γιατρούς και τα νοσοκομεία της Ολλανδίας.

– η ασφάλεια είναι υποχρεωτική για όλους, δωρεάν για τα παιδιά, και επιδοτείται μέχρι και 100% από την κυβέρνηση για μακρόχρονα άνεργους ή άλλους με περιορισμένα έσοδα.

– είναι εντελώς αδύνατον να δεις ειδικό γιατρό χωρίς παραπεμπτικό από τον οικογενειακό γιατρό και πρακτικά αδύνατο να επιλέξεις γιατρό (μπορείς να επιλέξεις ελεύθερα νοσοκομείο) – [δεν το λέω απαραίτητα για καλό, αλλά έχει σημασία η αναφορά αυτή για την κατανόηση του συστήματος]. Π.χ. το να “έχεις γυναικολόγο” ως έγκυος είναι κάτι ακατανόητο για μια Ολλανδέζα.

– Ορισμένοι γιατροί (και περισσότεροι οδοντίατροι) εργάζονται και σε δημόσιο και ιδιωτικά (συνήθως συνεργάζονται με ιδιωτικές κλινικές) με διαφορετικό μισθό: αλλά αυτό είτε δεν έχει καμμία σχέση με το τι πληρώνει ο ασθενής (που απλά δεν πληρώνει επειδή πληρώνει η ασφάλεια) είτε αφορά θέματα που δεν είναι στον στενό ορισμό της ιατρικής πράξης και δεν καλύπτονται από την ασφάλεια: π.χ. για καλλωπιστικές επεμβάσεις.

– οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν και παραέχουν δικαίωμα να βγάζουν κέρδος: από πρόσθετα προϊόντα (π.χ. φυσιοθεραπεία χωρίς παραπομπή γιατρού, πρόσβαση σε τσαρλατάνους π.χ. ομοιοπαθητικούς) από μείωση λειτουργικών εσόδων (π.χ. οι ασφαλιστικές πληρώνουν “με το κεφάλι” χωρίς αποδείξεις ανά ιατρική πράξη, με βάση μέσους όρους για κατηγορίες ασθενών με μια πάθηση, πράγμα που γλιτώνει γραφειοκρατικά έξοδα).

– οι γιατροί πληρώνονται εξαιρετικά, και μπορώ να σας βεβαιώσω πως πληρώνονται πολύ καλύτερα από καθηγητή Πανεπιστημίου, διότι ξέρω ακριβώς το μισθολόγιο τους, ενώ οι μισθοί των νοσοκόμων είναι σχετικά αξιοπρεπείς (πρέπει να αυξηθούν).

– αν ένας γιατρός χρηματιστεί, έστω και με “συνέδριο” ή με “αμοιβή συμβούλου” από φαρμακευτική, χωρίς να υπάρχει σαφής έγκριση του συμβολαίου και φυσικά φορολόγηση, έχει τελειώσει επαγγελματικά.

– η φαρμακευτική δαπάνη της Ολλανδίας (426$ ανά άτομο) είναι πολύ μικρότερη της Ελλάδας (751$ ανά άτομο)

– η δημόσια δαπάνη για την υγεία της Ολλανδίας είναι το 9.5% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα μόλις το 5.9% του ΑΕΠ.

Αν λοιπόν η κ. Γκάγκα θέλει να μιμηθεί την Ολλανδία που πράγματι προσωπικά πιστεύω πως έχει εξαιρετικό σύστημα υγείας, ας αρχίσει αν θέλει από το κάτω μέρος της λίστας και βλέπουμε.

Ομελέτα με λευκή τρούφα και προσούτο μαύρου χοίρου δεν γίνεται χωρίς αυγά.

*Ο Τάσσος Περράκης είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και Κύριος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Oncode.