Συμμαχίες και Ρήξεις

Ήταν πέρυσι το φθινόπωρο, περίπου αυτή την περίοδο. Διάβασα το έργο-σταθμό “Έξοδος από το Χάος” του Ζιλ Κεπέλ κι άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον μεγαλειώδη χαρακτήρα του έργου του και αυθόρμητα το συνέδεσα – το συνδύασα με το αντίστοιχο του Τιμ Μάρσαλ. Καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού, άριστος γνώστης και μελετητής του αραβικού κόσμου. Ισλάμ, Τζιχάντ, τρομοκρατία έννοιες που εξηγεί όπως πραγματικά πρέπει να περάσουν στο κοινό δίχως να προκαλεί τρόμο και φόβο. Σύμβουλος του Εμμανουέλ Μακρόν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σήμερα γράφω για το νέο του βιβλίο “Συμμαχίες και Ρήξεις” που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Ταξιδεύει από την Μέση Ανατολή μέχρι τη γειτονιά μας και την Μεσόγειο. Ανοίγει έναν διάλογο που θα έπρεπε να είχε αρχίσει εδώ και χρόνια κι η αφήγησή του φτάνει μέχρι τα τελευταία γεγονότα με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων και την ανακατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν. Επομένως παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς δεν μιλάει φιλολογικά, ούτε για ένα μακρινό παρελθόν. Είναι ένα δοκίμιο για το σήμερα, για το τώρα και πιθανώς να είναι και μία προειδοποίηση για το μέλλον.

Η οικονομική κρίση κι η κοινωνική ανασφάλεια ανοίγουν τον δρόμο σε λαϊκιστές – δημαγωγούς πολιτικούς. O πλειοψηφία του κόσμου απογοητευμένη και παραιτημένη αποτελεί μία εύκολα διαχειρίσιμη μάζα. Από την αναφορά δεν λείπουν οι νέοι συσχετισμοί που διαμορφώνονται. Το τρίγωνο Ρωσία-Τουρκία-Ιράν και η συμμαχία AUKUS των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και της Αυστραλίας που ουσιαστικά φέρνουν την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο περιθώριο αντιμέτωπη με τα λάθη και την εσωστρέφειά της. Είμαστε μόνοι, αυτό πρέπει να μείνει ως κεντρική ιδέα.

Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο είναι αρκετές οι παράμετροι που θα διαδραματίσουν κομβικό ρόλο το προσεχές διάστημα. Η αμυντική αυτονομία, η αλυσίδα του μεταναστευτικού που ολοένα μακραίνει σε συνδυασμό με την οικολογική κρίση και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, η εργαλειοποίηση ή αν θέλετε πολιτικοποίηση της θρησκείας από τις κυβερνήσεις, ώστε να συσπειρώνουν και παράλληλα να ελέγχουν τον λαό. Πολλή σημαντική είναι επίσης η συμφωνία Αβραάμ (το χεράκι της έχει βάλει η Αμερική). Δίνεται ένας εξαιρετικός χάρτης που μας πληροφορεί διεξοδικά, με κάθε λεπτομέρεια για την ένωση Ισραήλ (τεχνογνωσία), ΗΑΕ (πλούτος – κοιτάσματα), Μπαχρέιν, Σουδάν, Μαρόκο (ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, όπως ηλιακή, πράσινη).

Το Πεκίνο από την μεριά του κλείνει το μάτι προς την πλευρά της Ρωσίας και των συμμάχων της. Η ταχεία ανάπτυξη του Διαδικτύου εκτός από τα πολλά θετικά έχει ένα μεγάλο αρνητικό. Tην εύκολη διασπορά παραποιημένων – αληθοφανών ειδήσεων και θεωριών συνομωσίας. Αυτές προκαλούν σύγχυση και πανικό. Υιοθετούνται δε κάθε φορά από μεγάλες ομάδες του πληθυσμού (δείτε τι συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα). Ο “Τζιχαντισμός” εκμεταλλεύεται στο έπακρο το όπλο της τεχνολογίας. Έχει αλλάξει την μορφή του στο πέρασμα μίας δεκαετίας κι έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να κατακερματίσει τον Κόλπο.

Ακόμα κι η ανάφλεξη στην Παλαιστίνη δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία με βάση τα στοιχεία που μας δίνονται. Ο Κέπελ δημιουργεί ένα κατοτοπιστικό χρονολόγιο (σελ311) των γεγονότων του 2020-21. Τα παραθέματα με τους χάρτες είναι διαφωτιστικά. Δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Παραθέτει τα δεδομένα, εξηγεί τους κινδύνους. Δε χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να αντιληφθείς όσα με εύληπτο τρόπο “απεικονίζει” στις σελίδες του βιβλίου του. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ιστορία και σημαντικότερο να εμπλουτίζουμε συνεχώς τις γνώσεις μας. Κι εδώ βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση.

Δείτε επίσης: