Συνέντευξη Μητσοτάκη στη ΔΕΘ: Ας αλλάξει το σύστημα των ερωτήσεων, φτάνει πια
Τουλάχιστον 108 λεπτά βαρεμάρας και μία ακόμη παραφωνία
Όχι ότι είχα και πολύ υψηλές προσδοκίες για τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βελλίδειο της ΔΕΘ. Όπως κάθε χρόνο, άλλωστε, αυτές οι συνεντεύξεις είναι ξαναζεσταμένο φαγητό και τις παρακολουθούμε από… δημοσιογραφική διαστροφή, περιμένοντας ότι μπορεί και να βγει κάτι.
Η σημερινή ξεπέρασε όμως και την χειρότερη προσδοκία.
Το πρώτο μέρος της συνέντευξης ήταν ό,τι πιο βαρετό έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου. Ας με συγχωρέσουν οι συνάδελφοι, κυρίως εξ Αθηνών, αλλά τα ερωτήματα ήταν τόσο αναμενόμενα και διατυπωμένα με έναν τέτοιο κλισέ τρόπο, ώστε ήταν για τον πρωθυπουργό «βόλτα» και για μας που το παρακολουθούσαμε «ύπνος».
Περίμενα καρτερικά να ακούσω ένα ερώτημα για το παγκοσμίως πρώτο ζήτημα, για τη Γάζα και τη στάση της Ελλάδας απέναντι στο Ισραήλ, αλλά και φυσικά για ένα θέμα που κατέβασε εκατομμύρια κόσμου στους δρόμους, την υπόθεση των Τεμπών.
Λέω, πού θα πάει, κάποιος θα ρωτήσει.
Τελικά, όντως, μετά από 108 λεπτά έγινε ερώτηση για τα Τέμπη και αμέσως μετά και για το παλαιστινιακό.
Η ατζέντα των ερωτήσεων κρίνει και την ατζέντα των απαντήσεων.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι κατευθυνόμενη. Μπορώ να πω όμως ότι ήταν άνευρη, βαρετή και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Μία πανεύκολη συνέντευξη για την εξουσία. Είναι δηλαδή τόσο σοβαρό θέμα ότι δεν θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος;
Για τα Τέμπη ο πρωθυπουργός πιστεύω ότι έκανε και πάλι ένα λάθος. Βιάστηκε, πριν τη δίκη, να προεξοφλήσει και να χαρακτηρίσει αθλιότητα το ξυλόλιο. Ανεξάρτητα από το πόρισμα της Πυροσβεστικής, ένας πρωθυπουργός, πρέπει να είναι προσεκτικός, δεν μπορεί να παίρνει θέση πριν να κλείσει μια υπόθεση, ό,τι κι αν πιστεύει κανείς για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Θα ακουστούν και θα κριθούν τα πάντα στο ακροατήριο. Έκανε αυτό που κατηγόρησε τα μέσα ότι έκαναν, ότι πήραν θέση. Και βέβαια δεν γίνεται να υιοθετεί ύφος εκνευρισμένου. Όσα διακινήθηκαν για το ξυλόλιο ήταν από οικογένειες θυμάτων και τις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων, δεν ήταν αποκύημα φαντασίας.
Για το θέμα της Παλαιστίνης προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες, αλλά δεν έκανε όσα π.χ. έκανε ο ομόλογός του στην Ισπανία, Πέδρο Σάντσεθ, που κατηγόρησε ευθέως την Ευρωπαϊκή Ένωση για την πολιτική της.
Προσπάθησε να δώσει έμφαση στα οικονομικά, για τα οποία άλλοι είναι οι ειδικοί, όμως με μια πρόχειρη σκέψη, ποιος πιστεύει ότι με τις συγκεκριμένες φοροελαφρύνσεις που ανακοινώθηκαν θα δούμε δραστικές λύσεις στο οξύ οικονομικό πρόβλημα;
Οι μισές μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι έτοιμες να κλείσουν, οι μισθωτοί στις 20 του μήνα ψάχνουν λεφτά, η ακρίβεια παραμένει στα ουράνια, δεν ξέρω ακριβώς από που αντλείται η αισιοδοξία ότι με αυτό το μικρό πακέτο θα αλλάξει η εικόνα.
Όσο για τον ΕΝΦΙΑ και τα χωριά κάτω των 1500 κατοίκων, το αφήνω ασχολίαστο…
Αυτό που δε θα αφήσω ασχολίαστο είναι η παραφωνία με τις ερωτήσεις. Η ΔΕΘ γίνεται στη Θεσσαλονίκη και πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην πόλη και στην περιφέρεια. Τα μέσα της Αθήνας έχουν καθημερινή πρόσβαση στα Υπουργεία και θα μπορούσαν, αν υπήρχε χρόνος, να ρωτήσουν στο τέλος.
Ας αλλάξει το σύστημα των ερωτήσεων.
Ας ρωτάνε πρώτα τα μέσα της περιφέρειας, στη συνέχεια τα μικρότερα μέσα, ακόμη κι αν θεωρούνται αντιπολιτευτικά και στο τέλος, αν φτάνει ο χρόνος και οι υπόλοιποι. Ή σε γίνεται με κλήρωση, δεν ξέρω. Ας δούμε κάτι διαφορετικό επιτέλους! Τι φοβάται ο πρωθυπουργός;
Στο δεύτερο μισό, άλλωστε, αφού τα «μεγάλα» μίντια έφεραν σε… δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό, τα ερωτήματα είχαν και περισσότερο ενδιαφέρον. Σε ένα από αυτά, μάθαμε ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε ιδέα για την υπόθεση της πιθανής καταδίκης της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο για μη εφαρμογή οδηγίας για μειωμένο ή μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ σε τρόφιμα και φάρμακα.
Η μεγαλύτερη παραφωνία όμως παραμένει ο αποκλεισμός μέσων. Ο Ριζοσπάστης διαμαρτυρήθηκε ότι δεν του δόθηκε χρόνος, κάτι αντίστοιχο βέβαια έγινε και με άλλα μίντια που θεωρούνται αντιπολιτευτικά, όπως π.χ. το Documento. Και φυσικά έμεινε εκτός και πάλι η ΕΡΤ-3.
Για τη Θεσσαλονίκη; Μία μόλις ερώτηση από τις 44. Έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα σε αυτή την πόλη…
Κρατώ επίσης το ύφος ενός πρωθυπουργού που είναι ξεκάθαρο πως δεν φοβάται ότι χάσει την εξουσία, αφού τόσο η αντιπολίτευση, όσο και η δημοσιογραφία, οι δύο δηλαδή «φορείς» που τον ελέγχουν, είναι, σε γενικές γραμμές, σε ύπνωση…
