Συνηθίσαμε στο εύκολο σεξ και στα διαφορετικά κρεβάτια

H γενιά μου είναι η εύκολη, είναι εκείνη που βρίσκει γκόμεν@ για μία νύχτα, για έναν μήνα, για μερικές ημέρες, είναι εκείνη που δεν δεσμεύεται γιατί πιέζεται και φοβάται, είναι εκείνη που δεν αντέχει να κάνει υποχωρήσεις, δεν αντέχει να επενδύσει σε έναν άνθρωπο, την νοιάζει μονάχα να ‘χει κάτι να ασχολείται και πολλές φορές αυτό το κάτι δεν τις προσφέρει και απολύτως τίποτε. Zητά την επιβεβαίωση και την παίρνει χωρίς κόπο, βγαίνει με 2 και 3 άτομα μέσα στην εβδομάδα, και βλέπει τι της ταιριάζει, μιλά ώρες ατελείωτες στο chat και από κοντά δεν ανταλλάζει κουβέντα, δεν το επιδιώκει. Επαναπαύεται στην εικονική πραγματικότητα και εγκαταλείπει τον ρεαλισμό.

Περνά νύχτες σε κρεβάτια διαφορετικών ατόμων, χωρίς να επενδύει, της είναι εύκολο να εξαφανίζεται και να μην δίνει ρέστα. Της είναι εύκολο να παρατά ή να προχωρά χωρίς να δένεται, φρικάρει αν κάποιος αισθάνεται περισσότερο από τον άλλον. Πρέπει να είναι ξεκάθαρη και να βάζει ταμπέλες. Επιζητά την συντροφικότητα, αρκεί αυτή να είναι στιγμιαία. Δεν ερωτεύεται κι αν ερωτεύεται κολλά μονάχα σε τοξικές καταστάσεις, σε καταστάσεις που δεν είναι αμοιβαίες, οπότε την έννοια του έρωτα δεν την γνωρίζει. Η ματιά της είναι σαρκική και όχι συναισθηματική. Επαναπαύεται και λουφάζει στο σίγουρο, δεν προσεγγίζει το δύσκολο, δεν έχει χρόνο, ο χρόνος της είναι περιορισμένος.

Έχει επιλογές, μπορεί να match ή diclain στο tinder σε όποια φάση της ημέρας θέλει, εκεί μπορεί να δηλώσει αν θέλει σοβαρή σχέση ή αν θέλει να περάσει απλώς καλά. Αν βαρεθεί το tinder, περνά στο instagram, πατάει καρδούλα στα story ατόμων που την ελκύουν, μπαίνει στο profile, χαζεύει σώματα και πρόσωπα, στέλνει μήνυμα. Η αλυσίδα ενός ριχού πάθους που δεν υπάρχει καν. Δεν θα δεις πια ανθρώπους να επικοινωνούν στα bar, γιατί στα bar κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι θα είναι μεθυσμένοι και αν δεν είναι θα ρίξουν δύο-τρία βλέφαρα και θα περάσουν στ@ επόμεν@. Είναι εύκολο να κάνεις σεξ σ’αυτή την γενιά γιατί άτυπα υπάρχει ο κανόνας του “θέλω απλά να περάσω καλά” και ας μην είναι αμοιβαίος αυτός ο όρος και από τις δύο πλευρές. Είναι σαν να παίζεις σε ταινία με κύριο περιεχόμενο το one night stand. Οι περισσότερες σχέσεις στο σήμερα αντιμετωπίζουν “το κέρατο των social media”, το ακούς, το βλέπεις και το έχεις βιώσει. Είναι τόσο κενές που αντί να επενδύσουν χρόνο στο μαζί ασχολούνται με follow, unfollow, likes και μηνύματα κι αν εσύ είσαι single γιατί να επιζητάς κάτι τέτοιο; Δεν θέλεις να τους μοιάξεις ή δεν θέλεις να επιστρέψεις σε αυτό, σε φρίκαρε, σε τέντωσε και σε γέμισε αμφιβολίες.

Θυμάσαι τι σου έλεγαν οι γονείς σου, πως γνωρίστηκαν, ζηλεύεις και απελπίζεσαι. Φοιτητικά πάρτι, κοινές παρέες, συναυλίες κι εσύ αρκείσαι στο να περιμένεις ένα μήνυμα που θεωρείς πως θα σου αλλάξει την ζωή και μέχρι να έρθει αυτό το μήνυμα είσαι ελεύθερος και τι κάνεις; Μπλέκεις σε ακόμη ένα situationship χωρίς λόγο, γιατί ξεκίνησε χωρίς συναισθήματα και μετά τα συναισθήματα αυτά φούντωσαν αλλά είναι μονόπλευρα. Βρίσκεσαι με τον άνθρωπο που έχετε μαζί αυτή την απροσδιόριστη και άκρως ανούσια κατάσταση κι εκείνος κάθεται και σου λέει με ποιες έκανε σεξ την εβδομάδα που πέρασε και ότι για εσένα δεν είναι έτοιμος ακόμη, γιατί εσύ είσαι αψεγάδιαστ@, σε πληγώνει αλλά δεν το δείχνεις. Και γιατί να το δείξεις, αφού συμφώνησες στο no emotions που θέσατε και οι δύο. Τρως μετά τις ώρες με το κουτάλι να μιλάς με τους φίλους σου για το situationship που έχει φτάσει στο μάκρος του τα 3 χρόνια, αλλά πέρασαν και κανα δυο αλλ@ από την ζωή σου γιατί χρειάζοσουν την επιβεβαίωση.

Και να σου πω, έχεις κουραστεί. Βλέπεις μία γενιά να αντιστέκεται σε όταν την χαλάνε μέσα από την οθόνη, τους βλέπεις να προχωράνε στην μία καφρίλα μετά την άλλη, να συμπεριφέρονται στους ανθρώπους σαν να είναι διακόπτες από ένα χαλασμένο παιχνίδι που έχει επάνω του χιλιάδες χανσαπλαστ για να επιβιώσει, τους βλέπεις να φοκουσάρουν στα profile τους στα social media που αν τα χαζέψεις λίγο και δεις πόσο ίδια είναι όλα μεταξύ τους θα σε πιάσει κρίση αηδίας, τους βλέπεις να ανεβάζουν φωτογραφίες με τοποθεσία ελπίζοντας πως θα πάει να τους βρει ο έρωτας, αλλά εκείνος δεν θα πάει, όμως εσύ έχεις μάθει σε ποιο μαγαζί βγαίνει και μεθά το καθέν@ ακόμη και το τι ώρα βγάζει βόλτα τον σκύλο του. Και γιατί να μπεις στην διαδικασία να γνωρίσεις καποι@; Αφού ήδη ξέρεις τόσα πολλά για εκείν@ χωρίς να το επιδίωξεις, κι εκείν@ ξέρει πολλά για εσένα γιατί μπήκες στον χορό και θα χορέψεις. Δεν θέλεις να λάβεις άλλα μηνύματα που θα γράφουν ένα βαρετό “με τι ασχολείσαι”, δεν θέλεις να κανονίσεις άλλα άβολα ραντεβού που κανονίστηκαν από εικόνες, θέλεις να γνωρίσεις κόσμο, στον δρόμο, στις πλατείες, στα υπόγεια, στα λεωφορεία. Και εκείν@ μπορεί να θέλουν αλλά κανείς δεν τολμά.

Συνηθίσαμε το εύκολο. Κάνουμε σεξ εύκολα, χωρίς συναίσθημα σαν να παίζουμε σε πορνό, ντυνόμαστε μετά την πράξη κάνουμε ένα τσιγάρο βιαστικά και φεύγουμε και αν δεν είναι καλό εξαφανιζόμαστε μια για πάντα χωρίς καμία εξήγηση. Δεν θέλουμε να επενδύσουμε σε κανεν@, πλήττουμε, μας μοιάζουν όλ@ τόσο ρηχ@, τόσο βαρετοί, μένουμε κολλημένοι στο λάθος και προσπαθούμε να βρούμε κάτι που του μοιάζει, αλλά κανένα από τα μηνύματα που έχουμε στα dms μας δεν μας καλύπτει. Αυτή είναι η γενιά μας και δεν περιμένουμε να αλλάξει γιατί εμείς την καταντήσαμε έτσι, από το πρώτο follow μέχρι το τελευταίο “θέλω να το πάμε χαλαρά, δεν είμαι σε φάση”.