Τα 10 καλύτερα του 2011 στην ελληνική μουσική

1. Η καλοκαιρινή συναυλία του Δημήτρη Ζερβουδάκη και της Σοφίας Γεωργαντζή (ή μάλλον οι καλοκαιρινές απόπειρες συναυλιών) στο Θέατρο κήπου. Δύο βροχές έριξε όλο το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη και συνέπεσαν με τις δύο συναυλίες του Μήτσου. Την πρώτη φορά, τον Ιούνιο, τα μαντάτα της ΕΜΥ ήταν γνωστά από το μεσημέρι κι έτσι δε χρειάστηκε να βραχούμε. Τη δεύτερη φορά, στις αρχές Σεπτεμβρίου, στηθήκαμε, ακούσαμε καμιά εικοσαριά τραγούδια κι έπειτα γίναμε παπάκια (ειδικά αυτοί που έφυγαν με παπάκια και όχι με αυτοκίνητα). Τελικά η συναυλία του Δημήτρη Ζερβουδάκη έγινε στο Πρίνσιπαλ στα τέλη του Σεπτέμβρη και περάσαμε καταπληκτικά.

2. Το συγκρότημα Baildsa που κάνει πλέον τα πρώτα συναυλιακά και δισκογραφικά του βήματα στο χώρο της μουσικής. Δεν μπορείς εύκολα να τους χαρακτηρίσεις ωστόσο σίγουρα δεν θα μπαϊλντίσεις αν πεις να τους ακούσεις.

3. Η συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα στο Μύλο το Νοέμβριο. Ο δημιουργός είχε ένα πρόβλημα ακοής στο ένα τύμπανό του με αποτέλεσμα οι γιατροί να του συστήσουν να κάνει παραστάσεις με μικρά σχήματα για να αποφύγει τις δυνατές εντάσεις. Οι πρωτόλειες ενορχηστρώσεις τού ταιριάζουν του Μάλαμα κι αυτό φάνηκε αμέσως. Οσοι πήγαν «ξημερώθηκαν» και μάλιστα με λογικές τιμές (15 ευρώ με ποτό).

4. Τα καλοκαιρινά και χειμερινά live του καταλύματος «Δοχός» στην Καρύτσα Λάρισας. Φανατικοί λάτρεις της έντεχνης μουσικής οι ιδιοκτήτες του χώρου που βρίσκεται σε μια πλαγιά του Κισσάβου με θέα το Αιγαίο διοργάνωσαν δεκάδες εκδηλώσεις σ’ ένα εκπληκτικό θεατράκι στην αυλή τους κι όταν έπιασαν τα κρύα μπήκαν μέσα και έστησαν άλλες τόσες μικρές συναυλίες με Χαρούλη, Θηβαίο, Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου και άλλους.

5. Το CD του Γιώργου Καζαντζή «Τα παιδιά της άλλης όχθης» με ερμηνεύτρια τη« νέα Σωτηρία Μπέλλου», Φωτεινή Βελεσιώτου. Ξεχωρίζουν οι καινούριες μουσικές του Καλαμαριώτη δημιουργού , διασκευές παλιών τραγουδιών του και φυσικά οι… «Μέλισσες», ένα καταπληκτικό τραγούδι που θα ακούμε για πολλά χρόνια (στίχοι Ελένη Φωτάκη).

6. Η μεταφορά του Casual Living και η εγκατάστασή του στην Εθν. Αντστάσεως. Το Love Casual Living, όπως ονομάζεται πλέον, φιλοξένησε ήδη καλλιτέχνες όπως ο Μανώλης Λιδάκης, ο Σταμάτης Κραουνάκης, οι «Μπλε» και άλλοι πολλοί. Μέσα στο 2012 περιμένουμε ακόμη περισσότερα γιατί οι χώροι με ζωντανή μουσική λείπουν από την πόλη.

7. Η τρίτη στη σειρά εκδοχή του «Ουτοπίξ» μιας απίστευτης μουσικοθεατρικής ιδέας των παιδιών της «Ακτίς Αελίου» και του Θωμά Βελισσάρη. Την είδα ένα βράδυ του Οκτώβρη στο υπόγειο της οδού Χριστοπούλου και αγάπησα ξανά τις μελωδίες του Σαββόπουλου και του Χατζιδάκι. «Στα υπόγεια είναι η θέα»!

8. Το φεστιβάλ τραγουδιού της Κοζάνης που συνεχίζει να πρωτοτυπεί σε πείσμα των καιρών και των οικονομικών δυσχερειών. Όσα παιδιά έστειλαν τα τραγούδια τους μπορεί να μην κέρδισαν κάποια καριέρα, πέρασαν όμως όμορφα στην πόλη της δυτικής Μακεδονίας και απέκτησαν πολύτιμες εμπειρίες.

9. Οι χριστουγεννιάτικες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο λιμάνι από τον ΟΛΘ. Ετσι κουκλί που έγινε το πλακόστρωτο από την είσοδο δίπλα στον Ερυθρό Σταυρό και μέχρι μέσα στο μουσείο φωτογραφίας, οι χειμερινές βόλτες μετά μουσικής και λόγου ήταν ό,τι καλύτερο στο μίζερο σκηνικό των εορτών. Ξεχώρισα τις παραστάσεις του Δημήτρη Μπασλάμ, του Παύλου Παυλίδη και του Γιάννη Αγγελάκα.

10. Το αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο που φιλοξένησε το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, γοητευτικά γερασμένος και απρόσμενα συγκινητικός αλλά και η ιέρεια του ελληνικού τραγουδιού Μαρία Φαραντούρη μας ταξίδεψαν στον κόσμο των μεγάλων της μουσικής και μας ανάγκασαν να αναρωτηθούμε: «τελικά θα βγει ποτέ ξανά ένας Χατζιδάκις, ένας Γκάτσος, ένας Ξαρχάκος;». Μακάρι…