Τα αντίπαλα στρατόπεδα του Pride
«Καλέ, τόσοι πολλοί είναι gay; Ποιον θα βρουν τα κορίτσια μας να παντρευτούν;».
Λέξεις: Ιωάννα Κακούρη
Σύμμαχος. «Κάποιος-α που υποστηρίζει τους ΛΟΑΤ ανθρώπους» λένε οι ειδικοί, κάποιος που «κι από πίτα που δεν τρώει, τον μέλλει να μην καεί» λέω εγώ. Δεν προτιμούν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες πίτες. Εμένα μ’ αρέσει εμμονικά η σπανακόπιτα, άλλος προτιμάει την τυρόπιτα, κάποιοι τσιμπολογούν εναλλάξ κι απ’ τις δυο κι υπάρχουν κι εκείνοι που δεν τρώνε καν πίτες. Το θέμα είναι κανείς μας να μη μένει νηστικός.
Όταν πρωτάκουσα τη λέξη, το μυαλό, σαν μηχανή αναζήτησης, με πέταξε στον Δεύτερο Παγκόσμιο. «Σύμμαχοι και Δυνάμεις του Άξονα», τα αντίπαλα στρατόπεδα του πολέμου. Προτού επαναφέρω τη σκέψη μου σε κάτι πιο σχετικό, συνέχισε αυτόνομα. Και μήπως στον αιώνιο πόλεμο εναντίον της διαφορετικότητας, δεν παραμένουν ίδια τα δύο αυτά στρατόπεδα;
Σάββατο. Απ’ τη μια μεριά, αυτήν που έλουζε ο σαλονικιώτικος ήλιος, οι σύμμαχοι. Μικρά παιδιά και μεγαλύτερα. Πολύχρωμα και χαρούμενα, μοίραζαν ζωή ατόφια στην πολυάσχολη Τσιμισκή και περπατούσαν αλλιώτικα την παραλία. Έτσουξε ο λαιμός μου, ανέβηκαν δάκρυα, τα έπνιξα. Μετά, σκέφτηκα τα παιδιά που δεν είναι εκεί γιατί πνίγονται σε κάποια ρουφήχτρα του φόβου τους και τα άφησα να τρέξουν. Πλεγμένες παλάμες, χορός και μουσικές, αίσθηση σχεδόν παντοδυναμίας. Μέχρι το σχεδόν να γίνει απόλυτα, έχουμε ακόμη δρόμο. Ως τον Λευκό Πύργο και μέχρι το τελευταίο άσχημο μυαλό.
Απ’ την άλλη μεριά είχε σκιά, που κανείς δε φαινόταν ν’ αναζητάει. Το αντίπαλο στρατόπεδο, όχι στρατόπεδο δεν ήταν, αλλά σκορποχώρι (δείτε σχετικά: Αναβλήθηκε το Straight Pride). Λίγοι και σκουριασμένοι, κάποιοι αποδοκίμαζαν με το βλέμμα (τι άραγε στ’ αλήθεια;) κι άλλοι έχασκαν καρφωμένοι στο πεζοδρόμιο. Από την τραγελαφική (και ειλικρινή!) απορία «Καλέ, τόσοι πολλοί είναι gay; Ποιον θα βρουν τα κορίτσια μας να παντρευτούν;» μιας ηλικιωμένης, μέχρι τους φανατικούς του άξονα και της ιδεολογίας του, ένα τσιγάρο δρόμος. Έλα όμως που το κάπνισμα όλο και απαγορεύεται.
Εύχομαι να πάω σε πολλά Pride ακόμα. Σε Pride που θα χρειάζεται όλο και λιγότερο να διεκδικούν και πολύ περισσότερο ν’ απολαμβάνουν νομικά και κοινωνικά κεκτημένα. Εύχομαι, ακόμη, να δω την ιστορία να επαναλαμβάνεται και τις «δυνάμεις του άξονα» να συνθλίβονται ολοκληρωτικά.
