Τα Κύθηρα τα βρήκαμε

Λέξεις: Άκης Λουμπουρδής

Και εκεί που ήταν Κυκλάδες, μερικά χιλιόμετρα μετά ήταν Ιόνιο και λίγο πιο πέρα Πελοπόννησος, σαν ένα μικρό χωνευτήρι εικόνων και τοπίων.

Και η Ελένη της Τροίας ήταν πράγματι πανέμορφη. Μάρτυρας μας η Σεμπρεβίβα, το λουλούδι που ήταν παντού. Λέγεται μάλιστα πως όταν η ωραία Ελένη ζήλεψε την θέα Αφροδίτη που ζούσε στο νησί , ο Πάρης της είπε : «Βλέπεις αυτό το λουλούδι; Τα μαλλιά σου έχουν το χρυσαφί του χρώμα, το σώμα σου μοιάζει με τον μίσχο του και το δέρμα σου είναι απαλό σαν τα πέταλά του. Η ομορφιά σου θα διατηρηθεί έτσι για πάντα».

Και περπατήσαμε στα στενά της Χώρας , μέρα και νύχτα…

Στο Μercato και το Choraki ήπιαμε ποτά κατάχαμα, στο στενό σοκάκι.

Στη Βεγγέρα φάγαμε brunch. Και πάστα μήλου. Να φάτε και εσείς αν σας βγάλει ο δρόμος σας ποτέ.

Στο Ενετικό κάστρο τα μάτια μας προσπαθούσαν να διαχειριστούν τη θέα.

Κατεβήκαμε πολλά σκαλιά και κάναμε μπάνιο στο Καλαδί. Με τους κολπίσκους και τα βραχάκια και τη σπηλιά.

Στο Μυλοπόταμο είδαμε τον καταρράκτη της Νεράιδας. Και φάγαμε στον Πλάτανο.

Στον Κάλαμο καθίσαμε και φάγαμε στης Φιλιώς. Με προϊόντα παραγωγής τους.

Με το καραβάκι του Θεόδωρου περάσαμε από την Αγία Πελαγία στην Ελαφόνησο. Ο Σίμος και το Σαρακηνικο , δίπλα δίπλα, δίδυμες παραλίες . καταγάλανα νερά και ψιλή χρυσή άμμος . Δε θέλαμε να τελειώσει η μέρα.

Στο Καψάλι κάναμε μπάνιο και περπατήσαμε στον πεζόδρομο. Καλαίσθητα μαγαζάκια με το προσωπικό τους στυλ.

Τον Αβλέμονα δεν τον χωρούσε ο νους μας. Για μπάνιο στους κολπίσκους , σαν άγριες πισίνες, δίπλα στην πλατεία του χωριού.

Τα Κύθηρα τα βρήκαμε. Δεν το χάσαμε το πλοίο της γραμμής.