Τα λουλούδια της ντροπής

Πριν από μερικούς μήνες ήταν μία φωτογραφία που είχε δημοσιεύσει ο Guardian. Επί δύο ημέρες ολόκληρη η χώρα απέκτησε θέμα συζήτησης. Οι διάφοροι σχολιαστές δημόσιου ή ιδιωτικού βήματος δήλωναν σοκαρισμένοι από την εξαθλίωση μίας ολόκληρης χώρας που προβάλλεται με τόσο έκδηλο τρόπο, διαφωνώντας σχετικά με το αν η δημοσίευση τέτοιων φωτογραφιών κάνει καλό ή όχι στην προσπάθεια της ανάκαμψης από την κρίση. Η ανάγκη για λίγα δωρεάν τρόφιμα ενός ολοένα και αυξανόμενου αριθμού Ελλήνων πολιτών είναι μία πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια. Είτε τη δει κανείς σε φωτογραφία είτε δια ζώσης, η ουσία δεν αλλάζει. Κι όσο δε λαμβάνονται μέτρα προς την αλλαγή αυτής της αρνητικής πραγματικότητας τόσο θα πλησιάζουμε στο σημείο που τέτοιες φωτογραφίες δε θα μας σοκάρουν πια…

Χτες, Πέμπτη, 25 Απριλίου 2013, λίγο μετά την “επέτειο” των τριών χρόνων στο μνημόνιο που συνοδεύτηκε από πολιτικές λιτότητας, περικοπές, βίαιες αλλαγές στη ζωή των περισσοτέρων πολιτών και πολλές, φρούδες υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις, ήρθε μία ακόμη φωτογραφία για να αναδείξει τη διαχρονική κατάντια που τίποτα δε φαίνεται ικανό να την αναγκάσει να υποχωρήσει. Ένα κοριτσάκι μετά βίας 8-9 ετών, έπεσε στην αγκαλιά του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, προσφέροντάς του λουλούδια. Ο τελευταίος πραγματοποιούσε εκείνη τη στιγμή επίσκεψη- επιθεώρηση στα έργα της Ολυμπίας Οδού σε μία καλοπαιγμένη παράσταση σύμπνοιας με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, λίγες ώρες μετά τις απειλές της αποχώρησης του κόμματός του από την κυβέρνηση με αφορμή την ένταξη της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση στο πολυνομοσχέδιο.

Τι σκέφτονται οι γονείς του συγκεκριμένου παιδιού; Τι σημαίνει αυτή η χειρονομία; Γιατί κάνουν λοβοτομή σε αυτό το κορίτσι από τόσο μικρή ηλικία; Αντί να αφιερώσουν λίγη ώρα στη δική τους μόρφωση και στην καλλιέργεια της πολιτικής τους σκέψης, παραδίδονται σε έναν τυφλό, κομματικό φανατισμό και τον μεταδίδουν άκριτα σε ένα μικρό παιδί. Σπεύδουν να το μολύνουν με τη μεγαλύτερη ασθένεια του έθνους μας ήδη πριν προλάβει να αναπτύξει αντισώματα. Προφανώς περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα. Μπορεί πάλι όχι. Ίσως μία τέτοια φωτογραφία σε κορνίζα στο σαλόνι τούς αρκεί. Την ευθύνη για την ουσία της πράξης τους μπορούν να τη σκεφτούν στις διαφημίσεις του “Σουλεϊμάν”.

Μιλώντας με τον Γιώργο Τούλα για το κείμενο αυτό μου θύμισε μία προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ από τη δεκαετία του ’80 βασισμένη σε ένα άλλο κορίτσι που είχε ανεβεί στην εξέδρα μίας ομιλίας του Ανδρέα Παπανδρέου και μετά κατήντησε κομματική αφίσα… Είναι σαφές πως η διάσταση του προβλήματος δε γνωρίζει χρονικά όρια. Η σημερινή φωτογραφία και η αφίσα της δεκαετίας του ’80 συνοψίζουν χωρίς λέξεις την αιτία όσων περνά η χώρα σήμερα. Δείχνουν ότι η οικονομική κρίση μπορεί να είναι παροδική, όμως η κρίση στο μυαλό είναι μόνιμη. Η κρίση της κριτικής και έλλογης σκέψης μας δεν έχει αντίδοτο, όπως φαίνεται. Αυτά τα λουλούδια έχουν κάνει ζημιά που μόνο όπλα θα μπορούσαν να προκαλέσουν. Κρίμα…