Τα μιντιακά όρνια και τα θέματα που δεν πουλάνε

Τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στην υπόθεση που δείχνει την σαπίλα της κοινωνίας μας και τι μπορεί να κρύβει από πίσω η ταμπέλα του εθνικού τρίπτυχου. 

Το αποκρουστικό αυτό γεγονός αυτό ίσως θα έπρεπε να είναι αφορμή για παραπέρα σκέψη. 

Να σκεφτούμε δηλαδή ότι οι ταμπέλες και τα παχιά λόγια μπορεί να είναι κενά περιεχομένου και να κρύβουν κάτι τελείως διαφορετικό, από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

 Να σκεφτούμε και να κρίνουμε πολιτικά με βάση και τα έργα και όχι τις φανφάρες για πατρίδα, οικογένεια, έθνος και θρησκεία. 

Το ίδιο ισχύει φυσικά και για φανφάρες που περιέχουν λέξεις όπως αλληλεγγύη, ισότητα και δικαιοσύνη. Να ψάχνουμε για την ουσία και τις πράξεις, όχι για την βιτρίνα. Στην πολιτική αλλά και σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Ακόμη, η υπόθεση της 12χρονης φανερώνει και κάποια θέματα τα οποία τα «όρνια των μίντια» δεν τα αγγίζουν γιατί δεν πουλάνε. 

 Η συγκεκριμένη «δημοσιογραφία» πουλάει σεξ, αίμα και σπέρμα γιατί αυτά «πουλάνε».

Τα θέματα όμως που δεν πουλάνε, αφορούν το γεγονός ότι το 12χρονο κορίτσι αναγκαζόταν να δουλεύει σε αυτήν την ηλικία αντί να είναι στο σχολείο. 

Δεν πουλάει το γεγονός, ότι υπάρχουν φτωχές οικογένειες που τα παιδιά τους εγκαταλείπουν το σχολείο. 

Δεν πουλάει το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες για προστασία και στήριξη των παιδιών για να καταγγείλουν τέτοιες φρικιαστικές πράξεις και να ζητήσουν βοήθεια. 

 Δεν πουλάει το γεγονός ότι αυτή σε αυτή την κοινωνία οι ανισότητες που γεννούν φτωχά παιδιά τα οποία είναι ανυπεράσπιστα στα χέρια κάθε τέρατος, θεωρείται ως κανονικότητα. 

Εκεί βρίσκεται και η ρίζα του προβλήματος. Στο ότι η κοινωνική ανισότητα και η εκμετάλλευση θεωρείται κανονικότητα.