Τα ογκώδη

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της κατάληψης των πεζοδρομίων από τα λεγόμενα ογκώδη. Τι είναι λοιπόν τα ογκώδη. Είναι απορρίμματα που καταλήγουν στο πεζοδρόμιο, τα οποία δεν μπορούν να απομακρυνθούν από τα συμβατικά μηχανήματα αποκομιδής.

Από τι αποτελούνται; Από έπιπλα, ενιαία ή σε κομμάτια, οικιακό εξοπλισμό, δομικά υλικά (δοκάρια, μπασκιά, μπάζα)

Μια από τις βασικές δουλειές του Δήμου Θεσσαλονίκης είναι να φροντίζει για την καθαριότητα και την ασφάλεια των πεζοδρομίων και των δρόμων. Που βρισκόμαστε σήμερα; Στο υπό το μηδέν. Συναντάμε συνεχώς σακούλες με μπάζα, σπασμένα γυαλιά, παλιά έπιπλα απλωμένα ατάκτως στα μικρά και κακοσυντηρημένα πεζοδρόμια. Ως λύση προκρίθηκε από τη διοίκηση η «προσωρινή» ανάθεση σε ιδιώτη της αποκομιδής των συγκεκριμένων υλικών, για να καλυφθεί η προφανέστατη οργανωτική αδυναμία της διοίκησης. Η προσπάθεια των εργαζόμενων στο δήμο απαξιώνεται συστηματικά και μεθοδικά με αυτές τις πρακτικές.

Ας δούμε τι κάνει και τι θα έπρεπε να κάνει η διοίκηση του δήμου πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Αυτό που κάνει η διοίκηση είναι να μαζεύει με το προσωπικό και τα οχήματα του τα συγκεκριμένα υλικά όπου τα εντοπίζει ή όπου τους καλέσει το πρόσωπο που τα κατέβασε ή κάποιος άλλος που τα εντόπισε.

Το μοντέλο αυτό όπως βλέπουμε δε λειτουργεί. Σε στενά και κεντρικούς δρόμους συναντάμε βουνά, λίμνες και πεδιάδες από ογκώδη αντικείμενα. Το αποτέλεσμα αισθητικά είναι άσχημο αλλά και επικίνδυνο για τους διερχόμενους. Η απερχόμενη διοίκηση υποστηρίζει ότι το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Βέβαια δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά κοινωνικό, όμως άντε να εξηγείς.

Τι θα έπρεπε να κάνει η διοίκηση για να καταπολεμήσει το φαινόμενο; Να ασχοληθεί.

Οι εργασίες επισκευής και αναδιαμόρφωσης που γίνονται στα οικήματα απαιτούν άδεια μικρής κλίμακας από την πολεοδομία, η οποία και υπάγεται στο δήμο. Βγαίνουν αυτές οι άδειες; Ελέγχονται; Μάλλον σε μεγάλο βαθμό όχι. Όταν εντοπίζονται ογκώδη γίνεται κάποιος ελάχιστος έλεγχος για να εντοπιστεί ο παραβάτης; Όχι. Αντίθετα ο πολιτικός προϊστάμενος κάνει καταγγελτικές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα ή προβαίνει σε πράξεις που κινούνται στα όρια της αυτοδικίας, βάζοντας τους εργαζόμενους να κάνουν ενέργειες εκτός των αρμοδιοτήτων τους. Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε σε μια βρώμικη πόλη αλλά σε ένα πεντακάθαρο διαδικτυακό στερέωμα.

Για τον σπαστήρα (απαραίτητο εργαλείο για τη διαχείριση των ογκωδών απορριμμάτων) στο Ωραιόκαστρο που καταστράφηκε δεν έγινε τίποτα. Το συγκεκριμένο μηχάνημα κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 230.000 ευρώ. Ούτε επισκευή, ούτε αντικατάσταση.

Τι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση; Απλά και λογικά πράγματα που συμβαίνουν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Πρώτο, θα πρέπει να ελέγχεται η νομιμότητα των εργασιών. Εύκολο. Η πολεοδομία, η αστυνομία και οι δημοτική αστυνομία μπορούν και πρέπει να το κάνουν.

Δεύτερο, οφείλει ο δήμος να επιβάλλει πρόστιμα στους παρανομούντες που λερώνουν την πόλη με τα ογκώδη τους (δεν έχει επιβληθεί ούτε σεντ τα τελευταία χρόνια).

Τρίτο να οριστεί ημέρα κατά την οποία θα πρέπει οι πολίτες να κατεβάζουν τα ογκώδη. Τετάρτη απόγευμα είναι ιδανική μέρα. Είναι κλειστή η αγορά και η κίνηση είναι σχετικά μειωμένη. Έτσι θα μπορεί ο δήμος να επικεντρώνει τις δυνάμεις του και να έχει οικονομίες κλίμακας και αποδοτικότητα. Όποιος θέλει να πάρει κάποιο παλιό έπιπλο θα έχει την άνεση να το βρει μια συγκεκριμένη μέρα.

Τέταρτο και βασικότερο να σταματήσουν οι αρμόδιοι να ποστάρουν στα κοινωνικά δίκτυα και να ασχοληθούν σοβαρά με τα προβλήματα της πόλης.

Αν δεν αποφασίσουν οι διοικούντες να δείξουν την απαραίτητη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που απαιτείται, θα συνεχίσουμε να ζούμε σε μια υπαίθρια έκθεση απικίνδυνων σκουπιδιών.