Τα Πάθη, η Σταύρωση και η Ανάσταση (;) ενός αυτοδιοικητικού
Του Κωνσταντίνου Ζέρβα* – [email protected] Eικόνα: Victor Malkievic Η περιπέτεια στην οποία υπέβαλε ένας διορισμένος «τοποτηρητής της νομιμότητας» της προηγούμενης κυβέρνησης έξι εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους από τους πολίτες της Θεσσαλονίκης είναι ηθικά, νομικά και πολιτικά έωλη. Χωρίς κανένα προσωπικό όφελος έξι αιρετοί καλούμαστε, μετά από μία καθαρά μεθοδευμένη διαδικασία ταλαιπωρίας και διαπόμπευσης, να απολογηθούμε ενώπιον […]
Του Κωνσταντίνου Ζέρβα* – [email protected] Eικόνα: Victor Malkievic
Η περιπέτεια στην οποία υπέβαλε ένας διορισμένος «τοποτηρητής της νομιμότητας» της προηγούμενης κυβέρνησης έξι εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους από τους πολίτες της Θεσσαλονίκης είναι ηθικά, νομικά και πολιτικά έωλη.
Χωρίς κανένα προσωπικό όφελος έξι αιρετοί καλούμαστε, μετά από μία καθαρά μεθοδευμένη διαδικασία ταλαιπωρίας και διαπόμπευσης, να απολογηθούμε ενώπιον ενός πειθαρχικού συμβουλίου, επειδή δείξαμε συνέπεια λόγων και έργων.
Το θέμα των συμβασιούχων του Δήμου Θεσσαλονίκης πολιτικά είναι ενδεικτικό της ανύπαρκτης διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το «μακρύ χέρι» του κράτους, όπως συνηθίσαμε να το αποκαλούμε, είναι ο… μπαμπούλας της Αυτοδιοίκησης.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι 566 συμβασιούχοι δικαιώθηκαν πρωτόδικα και η ελληνική Δικαιοσύνη έκρινε ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το ανώτατο αυτοδιοικητικό όργανο, το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, ομόφωνα στήριξε την παραμονή τους στην εργασία και δήλωσε απερίφραστα την αναγκαιότητα απασχόλησής τους για την ομαλή λειτουργία του Δήμου. Γιατί ο Δήμος πρέπει να είναι σε θέση να μαζεύει τα σκουπίδια, να κυκλοφορούν τα οχήματα του, και να κλαδεύει τα δέντρα. Οι έξι αιρετοί τηρήσαμε με απόλυτη συνέπεια αυτές τις αποφάσεις, με μόνο κριτήριο τη λειτουργία του Δήμου και την -κατά το δυνατόν- απρόσκοπτη παροχή των υπηρεσιών του.
Όμως, αυτό ενόχλησε. Υπηρετώντας μία νομολαγνεία, ένας διορισμένος γενικός γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, αποφασίζει όχι να σεβαστεί τις δικαστικές αποφάσεις και τη βούληση των εκπροσώπων των πολιτών της Θεσσαλονίκης, αλλά τις επιταγές των πολιτικών του προϊσταμένων και τη στατιστική συνέπεια στις απολύσεις.
Μας εγκαλεί επειδή δεν κυνηγήσαμε και δεν εξαντλήσαμε δικαστικά τους εργαζόμενους. Είχαμε αυτήν την υποχρέωση; Προφανώς όχι. Αν το κάναμε θα ήμασταν ασυνεπείς απέναντι στους ανθρώπους αυτούς που προσφέρουν την εργασία τους για τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Θα ήμασταν ασυνεπείς στην υποχρέωση που αναλάβαμε με την εκλογή μας στο δημοτικό συμβούλιο απέναντι στο λαό της Θεσσαλονίκης για την ορθή λειτουργία του Δήμου. Θα ήμασταν ασυνεπείς στην ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να μην εφεσιβάλουμε την πρωτόδικη απόφαση.
Ο γ.γ. της Αποκεντρωμένης Διοίκησης τρεις μέρες πριν την εκλογή της νέας κυβέρνησης, και πέντε μέρες πριν παραιτηθεί (και εγκαταλείψει οριστικώς τη φιλόξενη πόλη μας) με ελλιπέστατη διατύπωση, αποφασίζει να μας διώξει πειθαρχικά γι’ αυτή τη στάση μας, να καταλύσει την αυτοτέλεια της αυτοδιοίκησης και να ποινικοποιήσει τις αποφάσεις των αιρετών οργάνων.
Η πειθαρχική δίωξη προχώρησε με περίεργη σπουδή και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα κληθήκαμε να περάσουμε από πειθαρχικό συμβούλιο την 21η Απριλίου (η ημερομηνία έχει τους δικούς της συμβολισμούς…). Ανάλογες υποθέσεις για τις οποίες οι διαδικασίες παίρνουν πολλούς μήνες, σε αυτήν την περίπτωση προχωρούν ταχύτατα. Αρκεί κάποιος να δει πόσες περιπτώσεις εκκρεμούν ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου. Τυχαίο;
Και μάλιστα η πειθαρχική δίωξή μας έρχεται την ώρα που το Δημοτικό Συμβούλιο ανανεώνει (δις) τη στήριξή του στις αποφάσεις μας, οι εργαζόμενοι δικαιώνονται πολιτικά με τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου (οπότε νομιμοποιούνται και οι δικές μας πράξεις) και η νέα κυβέρνηση ανακοινώνει ότι στο επερχόμενο νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση σκοπεύει να διασφαλίσει την αυτονομία των Δημοτικών Συμβουλίων.
Ορισμένοι επιχειρούν, μετερχόμενοι κάθε μέσο, να «χειραγωγήσουν» όσους εκλέχθηκαν από τους πολίτες. Νομικά, ηθικά και πολιτικά είναι αυτοί που έχουν καταδικαστεί. Οι αποφάσεις μας, η συνέπειά μας, δεν έβλαψε κανέναν. Υπαγορεύτηκε από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, της Αυτοδιοίκησης, των πολιτών που μας εξέλεξαν. Υπαγορεύτηκε από την ανάγκη κάποια στιγμή σ’ αυτή τη χώρα να εννοούμε ό,τι λέμε και να πράττουμε ό,τι είναι σε όφελος του συλλογικού συμφέροντος. Όλα τα άλλα είναι μάλλον ένα «πολιτικά στημένο παιχνίδι.
*Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας είναι Πολιτικός Μηχανικός και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θεσσαλονίκης