Τα πενήντα
Τα γενέθλια των πενήντα.
Toν χρόνο τον εκτιμάς περισσότερο και τον υπολογίζεις όταν δεν τον έχεις δεδομένο. Όταν ήμουν παιδί, πολύ μικρός, μια εκ γενετής πάθηση στην καρδιά, σε εποχές ιατρικής ένδειας, έκανε τους γιατρούς να θέτουν στους γονείς μου ένα είδος τελεσίγραφων. Θα ζήσει μέχρι τα τρία, τα πέντε, τα επτά κοκ.
Έμαθα λοιπόν εγκαίρως να εκτιμώ την κάθε μέρα και να ζω με χρονικούς ορίζοντες, που κάθε φορά που ξεπερνιόνταν ένιωθα σαν να είχα κερδίσει το λαχείο της πρωτοχρονιάς. Με τα χρόνια αυτό έγινε παιχνίδι. Ο χρόνος έγινε ευεργέτης.
Την ίδια εποχή οι πενηντάρηδες γύρω μου αλλά και στις ελληνικές ταινίες που βλέπαμε τα σαββατόβραδα ήταν ένα είδος μεσόκοπου. Κουρασμένου από τη ζωή και ταλαιπωρημένου συνήθως ανθρώπου, που πάθαινε που και που και κρίσεις νεότητας παλιμπαιδίζοντας. Το πρότυπο Κωνσταντάρα.
Σήμερα κλείνω τα πενήντα. Ηλικία θεωρητικά μεταιχμιακή. Σε βάζει θες δεν θες σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού και αποτίμησης.
Ο σημερινός πενηντάρης δεν έχει σχέση με κείνον των παιδικών μου χρόνων. Ναι η κόπωση σε καταβάλει συχνά. Δουλεύω ασταμάτητα από τη στιγμή που έκλεισα τα 22. Ναι οι αντοχές σου μειώνονται αισθητά. Σωματικές και πνευματικές. Το σώμα σε προδίδει. Η όραση, τα αντανακλαστικά. Γίνεσαι επιλεκτικός. Συγχωρείς. Μετράς. Ο χρόνος λιγοστεύει και γίνεται αληθινά πολύτιμος. Τον ξοδεύεις με μέτρο. Όμως τα πενήντα δεν μου φαίνονται πια τόσα πολλά. Εκείνα τα πολλά πενήντα των παιδικών μου χρόνων. Σήμερα που τα έφτασα μου μοιάζουν μια εποχή της ζωής ενδιαφέρουσα και γοητευτική.
Σήμερα που κλείνω τα πενήντα νιώθω τυχερός. Για όσα και όσους αγάπησα. Για όσα έζησα και όσα γνώρισα. Για μερικά που κατάφερα, πολλές φορές κόντρα σε κάθε πρόβλεψη. Για τα ταξίδια μου και τα γλέντια. Ακόμα και τις λύπες που σου μαθαίνουν. Για τις κουβέντες και τους φίλους, που μεγαλώνουν όμορφα. Για τα παιδιά μου, την αληθινή περιουσία της ζωής. Για τα 31 και μισό χρόνια μαζί της. Για τα λόγια των γονιών μου που τα τήρησα. Για το δώρο της ζωής στο τέλος τέλος. Τελικά δεν είναι άσχημο να περνά ο χρόνος. Αρκεί να μην τον έχεις αφήσει να πάει χαμένος. Πάμε παρακάτω.
