Τα πολιτικά διλήμματα είναι δείκτες ηθικής ωριμότητας

Στη Θεσσαλονίκη πρέπει να ηττηθεί ο Ζέρβας, στην Αθήνα ο Μπακογιάννης, στη Θεσσαλία ο Αγοραστός, την Πάτρα να νικήσει ο Πελετίδης, στο Χαλάνδρι ο Ρούσσος, στην Καλαμαριά η Χρύσα Αράπογλου κ.ο.κ. Όπου υπάρχει προοδευτικό ψηφοδέλτιο που θα σπάσει την καθεστωτική ηγεμονία του νεποτισμού οφείλουμε να το στηρίξουμε χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Σε μια οριακή κατάσταση σαν αυτή στην οποία έχει περιέλθει η πόλη μας το να σωπάσουμε, να μην ψηφίσουμε, να μην λάβουμε θέση είναι ένδειξη κυνισμού ή αυτοκαταστροφικής ανεμελιάς και εγώ ούτε κυνικός είμαι ούτε αφελής και ανέμελος… Όσοι και όσες δεν μεταναστεύσαμε, μείναμε σε αυτή την πόλη και ξετυλίξαμε το νήμα της ζωή μας οφείλουμε να λάβουμε θέση και εγώ τα κάνω με θάρρος και παρρησία.

Τα διλήμματα σαν αυτό που πρέπει να απαντήσουμε την Κυριακή αποτελούν τον ενδείκτη της ηθικής ωριμότητας του καθενός και της καθεμίας μας καθώς ανάλογα με την επιχειρηματολογία που επιστρατεύεται ορίζεται το πόσο ώριμα απάντησε ο ερωτώμενος ή η ερωτώμενη. Στα διλήμματα δεν (θα έπρεπε να) υπάρχει σωστή απάντηση σημασία έχει ο λόγος για τον οποίο επιλέγεις τον έναν ή τον άλλο δρόμο. Μπορεί να επιλέγεις για να επιβιώσεις ή να επιλέγεις για να μην δυσαρεστήσεις τους άλλους και να μην ξεφύγεις από τις νόρμες ή να επιλέγεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς ή να επιλέγεις γιατί ένας ισχυρός ηθικός πυρήνας σου δείχνει το δρόμο. Πάντα οι απαντήσεις που υπαγορεύονται από την ηθική σφαίρα μας είναι οι ωριμότερες, ωραιότερες και οι ανώτερες.

Ο Κ. Ζέρβας υπήρξε ο χειρότερος Δήμαρχος που θυμάμαι τις τελευταίες πέντε δεκαετίες της ζωής μου και αυτό είναι αρκετό για να στηρίξω με κάθε μέσο την “μεταπολίτευση” από τις πρακτικές και τη φιλοσοφία που εκφράζει και εκπροσωπεί. Όσο για κάποιους και κάποιες που με το ορθολογικό φίλτρο του μυαλού τους, μπροστά σε κάθε δημόσια στήριξη (κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια) και βλέπουν υπόγειες συνδέσεις, συνεννοήσεις και καιροσκοπισμό ας κοιτάξουν λίγο το λασπωμένο πυθμένα του βίου τους, ας κατέβουν από το καλάμι που έχουν καβαλήσει και ας θυμηθούν τον ιδεαλιστή νεαρό εαυτό τους για να ξανα-νοιώσουν πως είναι να ασχολείσαι με την πολιτική όχι για να κερδίσεις χρήμα και εξουσία αλλά γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Κάθε δημόσια στήριξη σε αυτη τη διλληματική συνθήκη αποτελεί ένα λιθαράκι σε ένα αγώνα για να σπάσει το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει από το 2010.