Τα πολύγλωσσα γιαπιά έχουν τελικά μια κοινή γλώσσα
Σκέψεις από μια συνηθισμένη ημέρα στο Βερολίνο
Μια συνηθισμένη ημέρα στο Βερολίνο. Στα γιαπιά και στα εργοτάξια ακούς μόνο πολωνικά, ενώ στα αντίστοιχα της Πολωνίας πλέον μόνο ουκρανικά.
Μάλιστα, πολλοί Πολωνοί εργάτες έρχονται αυθημερόν για δουλειά και ξαναγυρίζουν πίσω.
Αντίστοιχα, στην Πολωνία, από το 2014 και έπειτα οι Ουκρανοί σταδιακά κατέκλυσαν την πολωνική εργασίας κυρίως σε χαμηλής ειδίκευσης ειδικότητες.
Τι μας θυμίζει η παραπάνω εικόνα;
Μα φυσικά είναι η εικόνα από τα δικά μας αντίστοιχα γιαπιά, εργοστάσια, χωράφια και άλλες θέσεις κυρίως χαμηλής ειδίκευσης.
Εκεί που ακούς ξένες γλώσσες κυρίως προερχόμενες από τα Βαλκάνια, την Ανατολική Ευρώπη ή την νότια Ασία.
Την ίδια στιγμή την τελευταία δεκαετία πάνω από μισό εκατομμύριο κυρίως νέοι Έλληνες έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα για λόγους βιοπορισμού. Τα ελληνικά ηχούν σε πολλούς εργασιακούς χώρους ανά την Ευρώπη. Σε θέσεις υψηλής αλλά και χαμηλής ειδίκευσης.
Εν κατακλείδι, είναι γνωστό για τους πολλούς και κοινό μυστικό για λίγους, ότι οι μετανάστες αποτελούν άριστο υλικό προς κατανάλωση και μεγιστοποίηση του κέρδους.
Στη Γερμανία, στην Πολωνία και στην Ελλάδα, συγκεκριμένοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι προσπαθούν να στοχοποιήσουν τους μετανάστες εργαζόμενους ως εχθρούς των ντόπιων εργαζομένων.
Είναι ακριβώς αυτοί οι κύκλοι που έχουν ως εχθρούς τους ντόπιους εργαζόμενους και κάθε τους διεκδίκηση.
Είναι αυτοί οι κύκλοι που εξυπηρετούν την διαιώνιση του διαίρει και βασίλευε και κατά συνέπεια και της εκμετάλλευσης.
