Τα τραγούδια που μιλάνε μέσα μας, είναι τα καθημερινά μας όπλα

Τα τραγούδια που μιλάνε μέσα μας, είναι τα καθημερινά μας όπλα

Ο Κώστας Λειβαδάς, επισκέπτεται την πόλη που αγαπά και τον στιγμάτισε, για να δώσει μια συναυλία στις 2 Ιουλίου με φίλους και συνοδοιπόρους της μουσικής και να σφραγίζει 18 χρόνια μουσικής έκφρασης και εξέλιξης. Δηλώνει ερμηνευτής και τραγουδοποιός, όχι ως διφυής υπόσταση αλλά σαν συνειδητοποιημένος καλλιτέχνης που επιθυμεί να εκφράζεται και να προχωρά. Δοτικός και ενσυσαίσθητα γενναιόδωρος, σαν τα τραγούδια του, από το, «σαν να μην πέρασε μια μέρα», «η επιμονή σου», μέχρι «τα σπίτι των φίλων». 

Πρώτη γνωριμία κοινού ως στιχουργός και συνθέτης με το τραγούδι, « Είμαι ακόμα ζωντανός». Τι συνδέει τον τότε Κώστα Λειβαδά με τον σημερινό;

Η ιδία αγάπη και δίψα για την μουσική και την ποιητική διάσταση της ζωής. Σίγουρα, είναι πολύ αγαπημένο μου τραγούδι, σημαδιακό και τυχερό. Του χρωσταω ένα μεγάλο μέρος της εκκίνησης μου. Αισθανόμουν μονός και αποπροσανατολισμένος μετά την διάλυση του πρώτου συγκροτήματος που συμμετείχα και τελικά με την κυκλοφορία του τραγουδιού άρχισαν άνθρωποι του χώρου να ενδιαφέρονται για μένα και να το επισημαίνουν πολλοί κριτικοί και ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Από εκεί γνωριστήκαμε με τον Ξενοφώντα Ραράκο για λογαριασμό της Sony. Πρώτη φορά οι συντάκτες του περιοδικού «Ήχος», το συμπεριέλαβαν στα δέκα καλύτερα της χρονιάς και με την ευκαιρία αυτή γνώρισα τον Γιώργο Νοταρά. Η καρδιά μου και ο τρόπος μου ανήκουν πάντα στο ηλεκτρικό τραγούδι και σύντομα ετοιμάζω και μια επανεκτέλεση του «Είμαι ακόμα ζωντανός» που δεν συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή «18 χρόνια δρόμος» που θα κυκλοφορήσει αρχές Σεπτέμβρη. Φυσικά, η σημερινή εποχή και οι απαιτήσεις της δουλειάς είναι πολύ διαφορετικές. Η δύσκολη και απαιτητική διαδρομή σε σκληραίνει σε θωρακίζει, σε συμφιλιώνει όπως και σε ωριμάζει στο να συγκεντρωθείς σε αυτά που έχεις αληθινά ανάγκη. Θέλει πολλή δουλειά συνεχώς για όλα.

Η μουσική σας συνάντηση με την μεγάλη ερμηνεύτρια, Ελένη Τσαλιγοπούλου, αποτέλεσε κορυφαία στιγμή στη μουσική σας πορεία;

Ναι, βέβαια. Λίγο μετά την πρώτη δουλειά, «κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα» κατά τη διάρκεια της οποίας γνωριστήκαμε. Τη θαύμαζα, φυσικά από πιο πριν, από τον Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι. Τότε, μαζί με τον Γιώργο Ανδρέου, που είχε συμβάλλει με δυο ενορχηστρώσεις στον δίσκο, μου έκανε την πρόταση να συγκεντρώσουμε υλικό και έτσι δημιουργήθηκε ο μισός δίσκος, «αλλάζει κάθε που βραδιάζει», «πιάσε με», «παραμιλητό μου», «λόγια της σιωπής». Ένας δίσκος που αγαπήθηκε πολύ γρήγορα και μας έδεσε και σαν παρέα. Από τότε η Ελένη στάθηκε σαν την μεγάλη μου αδελφή, μοιραστήκαμε αλησμόνητες στιγμές σε συναυλίες και άλλες τόσες δισκογραφικά στιγμές καθώς έχουμε ηχογραφήσει πολλά τραγούδια, «εγώ σ’ αγάπησα εδώ», «παιδιά των δρόμων» «είναι εντάξει μαζί μου» και τελευταία γράψαμε μαζί, «των φίλων τα σπίτια» και «τράβα ρε μάγκα». Πρόκειται για δυο τραγούδια που θα βρίσκονται στον καινούργιο της δίσκο (μερικά, ενδεικτικά).

Ποιο είναι το στοιχείο εκείνο της Ελένης Τσαλιγοπούλου που την καθιστά Μούσα σας;

Οι κοινές μας αγάπες στο λαϊκό, το δημοτικό και το ηλεκτρικό τραγούδι, η αγάπη μας στην ήσυχη ζωή της περιφέρειας και κυρίως η πίστη σε μια διαδρομή που εξαρτάται πιο πολύ από την καρδιά και το ένστικτο. Είναι ουσιαστικά μέρος αυτής της καλλιτεχνικής χημείας που επισημαίνεις. Ευτυχώς, κρατάει γερά ακόμα, ίσως επειδή μείναμε αδέλφια στη μουσική και δεν εξελιχτήκαμε σε καθημερινή αυλή. Προστατεύσαμε πολύ την συχνότητα με την οποία ηχογραφούσαμε και βρισκόμασταν στην σκηνή. Την θαυμάζω απεριόριστα γιατί είναι μεγάλος περφόρμερ αλλά και μαχητής στη ζωή. Θέλει πολλά κότσια και πίστη σήμερα να κάνεις την μοναχική πορεία που κάνει η Ελένη.

Έχετε γράψει τραγούδια διαχρονικά και αγαπημένα στο πέρασμα του χρόνου, λειτούργησαν για εσάς ως μουσική αποτύπωση της εκάστοτε βιωματικής σας κατάστασης;

Ναι, το μεγαλύτερο μέρος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι βιωματικό. Τώρα αρχίζει ένας άλλος κύκλος και ποιος ξέρει ακόμα τι έρχεται. Πάντα προλαβαίνουμε να δούμε καθαρά και να ενημερωθούμε ψύχραιμα. Έτσι πρόεκυψε «η επιμονή» που έγραψα και τραγουδώ μαζί με την Ελεωνόρα και το «μετακόμιση τώρα». Είναι οι μέρες μας εκεί και το πως ένιωθα την τελευταία 5ετία.

Χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας τραγουδοποιό ή ερμηνευτή;

Είμαι και τραγουδοποιός και ερμηνευτής. Το πακέτο τραγουδοποιός περιλαμβάνει και το τραγούδισμα των τραγουδιών που γράφεις. Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει παρεξήγηση σε αυτό. Σε αυτή τη χώρα των πρωταγωνιστών, (γέλια). Τώρα αν ωρίμασα και σαν ερμηνευτής μακάρι, τι να πω. Εξελίσσομαι, πάντως και χαίρομαι. Τραγουδοποιός, ίσον στίχοι, μουσική, φωνή. Αυτό το μοντέλο έμαθα και αυτό αγάπησα πιο πολύ απ’ όλα. Από τον Dylan ως τους αδελφούς Κατσιμίχα.

Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους ερμηνευτές και ερμηνεύτριες. Τους επιλέγετε ή σας επιλέγουν;

Έχεις δίκιο υπήρξα πολύ ευλογημένος σε αυτό. Μεγάλες συναντήσεις, συγκινήσεις, μεγάλα μαθήματα από πολύ μικρή ηλικία. Το ένα έφερε το άλλο. Η τύχη, οι συγκυρίες, ο Θεός, η δουλειά, ο συγχρονισμός, το ταλέντο. Όλα αυτά μαζί. Χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα για να συναντηθεί ένα τραγούδι με τον κόσμο και να έχει αλήθεια, προσήλωση στην συγκίνηση, πολλή υπομονή, πολύ φλερτ μαζί του.

18 χρόνια περιπλανώμενος σε μουσικά μονοπάτια. Η μουσική ενηλικίωση έφτασε για να κλείσει έναν κύκλο και να υποδεχτεί έναν άλλο;

Έχετε δίκιο πως νιώθω ότι βρίσκομαι στην αρχή ενός νέου κύκλου. Παρόλο που οι δυσκολίες και η κατάσταση στην χώρα σε εξουθενώνουν, η δισκογραφία ουσιαστικά δεν υφίσταται, αισθάνομαι ότι ξεκινώ από την αρχή και είμαι γεμάτος σχέδια. Δεν μιλώ όμως μόνο για μουσική ενηλικίωση γιατί αυτή μπορεί να είναι άσχετη αλλά και παράλληλη με την ηλικία, έγραψα μερικά από τα πιο επιδραστικά τραγούδια μου, σε ηλικία 20 και 25 χρονών και ας μην καταλάβαινα ακριβώς τι κάνω. Κάνω λόγο για το ότι, νιώθω πιο κοντά σε μένα και σε έναν και μόνο έναν εαυτό. Αυτό το θεωρώ μεγάλη κατάκτηση. Ίσως αυτό αξίζει να γιορταστεί και από μένα αληθινά, πιο πολύ από τα τυπικά γενέθλια που αποτελούν συνήθως αφορμή. Χρειάστηκε πολλή δουλειά για αυτό και ειδικά αυτά τα τελευταία 5 χρόνια που θέλει να έχει κανείς πολύ μεγάλη συνειδητότητα για να κρατάει το καλό μάτι στον ήλιο και το κακό στην σκοτεινιά. Όχι το αντίθετο.

«Η επιμονή σου», ένα κομμάτι που αγάπησε πολύ το κοινό σας, δημιουργήθηκε από τη γενικότερη έλλειψη υπομονής σε μια αδηφάγα κοινωνία;

Η «επιμονή σου», είναι ένα πολύ προσωπικό τραγούδι. Η ζωή μου στο τραγούδι, στην Ελλάδα, οι γονείς μου και όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις, το υπερλογικό κυνήγι του ονείρου. Στην ουσία είναι ένας ύμνος για την αρετή, αυτή που τόσο υποτιμήθηκε μπροστά στην υπομονή. Αναμφισβήτητα, η κοινωνία διψάει για γρήγορες ταχύτητες, γρήγορες αναλώσεις και αντικαταστάσεις. Όμως, η αγάπη του κόσμου σε αυτό το τραγούδι που ειλικρινά δεν μπορώ καν να σου περιγράψω την ένταση και έκταση της, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, πόσο διψασμένοι και απελπισμένοι είμαστε όλοι για κάτι που έχει λόγο και αντέχει ή καλύτερα βρίσκει τρόπους να αντέχει.

Την Πέμπτη 2 Ιουλίου θα δούμε φίλους και συνοδοιπόρους της μουσικής σας εξέλιξης σε μια καλοκαιρινή συναυλία. Η αγάπη τους, είναι για σας δύναμη να συνεχίσετε;

Ναι, υπάρχει πολύ μεγάλη αγάπη μεταξύ μας και δεν κρύβω πως όλοι είναι άνθρωποι που θαυμάζω και που έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για το τραγούδι και τις αγάπες τους. Δεν κινούνται εκ του ασφαλούς. Με την Ζωή Παπαδοπούλου κάνουμε συναυλίες μαζί τα τελευταία χρόνια. Με την Αντριάννα έχουμε μεγαλώσει μαζί και έχουμε γράψει τραγούδια. Με την Μελίνα μοιραζόμαστε σκέψεις και όνειρα, πολλά χρόνια από το ξεκίνημα μας. Με τον Μπάμπη μας ενώνουν τόσα πολλά που δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω, (η ηλεκτρική περιπέτεια και το λαϊκό τραγούδι πάντα ).Η Ελένη είναι η μεγάλη μου αδελφή και ο πιο στενός και σταθερός μου συνεργάτης. Ο Μανώλης Καραντίνης είναι αληθινό φαινόμενο και όπως όλοι οι σπουδαίοι, τόσο χαμηλών τόνων, όταν αναφέρεται στη δουλειά του. Δεν έχουμε βρεθεί ποτέ όλοι μαζί επί σκηνής και είμαστε όλοι αληθινά φορτισμένοι. Τους ευχαριστώ που είναι φίλοι μου και υπάρχουν στην ζωή μου. Για όλα όσα έχουμε μοιραστεί και μάθαμε μαζί, σε αυτόν τον τόσο παράδοξο χώρο. Είναι μεγάλη τύχη αυτό, όσα δημιουργήσαμε και εξακολουθούμε να δημιουργούμε να βρεθούν όλα μαζί.

Σας συνδέουν άρρηκτοι δεσμοί με την πόλη της Θεσσαλονίκης, έχετε μια στήλη σε site της πόλης, εμπνέεστε μουσικά από αυτήν. Τι ξεχωρίζετε σ’ αυτήν;

Η Θεσσαλονίκη είναι κατά τη γνώμη μου η πιο ανθρωπινή, μεγάλη πόλη της χώρας, για να ζήσει κάποιος μόνιμα. Μια αιωνία πόλη, αγαπημένη από το πέρασμα του χρόνου, συμβασιλεύουσα και πάντα πολυπόθητη. Αποτελεί μέρος της οικογένειας μου εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι η πόλη που σημάδεψε τη ζωή του πατέρα μου. Με συγκινεί αυτή η τόσο έντονη συνύπαρξη του παλιού με το νέο, των αποτυπωμάτων διαφορετικών πολιτισμών παντού και στο τέλος αυτή η τόσο βαθειά ελληνική σφραγίδα της, λες και χωρίς αυτήν δεν μπορείς να αισθανθείς την συνέχεια και την πορεία του ελληνισμού. Βαλκάνια και κοσμοπολίτικη, αρχαία και αινιγματική, μου χάρισε τα τελευταία χρόνια πολλούς καινούργιους και σημαντικούς φίλους. Αλησμόνητα βράδια στην σκηνή και πολλά καινούργια τραγούδια, όπως «η Ίωνος Δραγούμη» που λέμε με την Μελίνα, η συνεργασία με το περιοδικό biscotto.gr, τον Κώστα Γιάντσιο και όλη την ομάδα εδώ και 10 σχεδόν χρόνια, αποτελεί σταθμό για μένα. Ευκαιρία να αναφέρω ότι γιορτάζουμε και τα 100τευχη του περιοδικού φέτος. Ο Πεντζίκης, ο Χριστιανόπουλος, ο Ιωάννου, το ουζερί Τσιτσάνη, ο Παπάζογλου, οι Τρύπες, τα Σπαθιά, το αληθινό ροκ της πόλης. Χαίρομαι ειλικρινά πολύ που ξεκινάμε αυτές τις γιορτές από εδώ και μάλιστα αυτό που θα γίνει είναι και η πιο μεγάλη συναυλία που πολύ δύσκολα νομίζω θα επαναληφθεί.

Πανσέληνος Ιουνίου, μαγευτικές φωνές, τραγούδια αξεπέραστα στο χρόνο, είναι τα εφόδια για να αντέξουμε τα δύσκολα και αυτό το καλοκαίρι;

Το σκέφτομαι κι εγώ πως θα είναι μαγικά, ίσως και λυτρωτικά, αν αναλογιστούμε τις δύσκολες στιγμές της χώρας μας. Πανσέληνος και σ’ έναν χώρο, όπως η Μονή Λαζαριστών, μαζί με όλα τα τραγούδια, από το «για να σε συναντήσω» και το «σαν να μην πέρασε μια μέρα» ως την «επιμονή» και φυσικά και «των φίλων τα σπίτια». Τα τραγούδια που μιλάνε μέσα μας, είναι τα καθημερινά μας όπλα απέναντι σε αυτή την εικονική φρίκη που μέρα τη μέρα παίρνει όλο και πιο πολύ σάρκα και οστά. Τα τραγούδια, η δύναμη της φιλίας, η αλληλεγγύη και η εγκαρδιότητα είναι εφόδια που τα είχαμε υποτιμήσει για καιρό, μέσα στο τρέξιμο και την φούσκα ευημερία. Η μουσική δεν θα σε αφήσει ποτέ πρώτη, θα είναι πάντα εκεί. Αυτή η βραδιά είναι ένας ύμνος σε όλα αυτά, όπως λέω και στο τραγούδι «τι θα’ μασταν πες μου χωρίς τα τραγούδια που παίρνουν τον πόνο στων φίλων τα σπίτια;

«Κόντρα σε όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια, συνεχίζουμε την προετοιμασία της συναυλίας – ένωσης των φωνών μας. Η αγάπη και τα μηνύματα όλων των φίλων μας, μας δείχνει και μας θυμίζει το πόσο απαραίτητο είναι το τραγούδι, αχτίδα μέσα στην καταχνιά.

Ξορκίζει και δυναμώνει. Τραγούδια που γράφτηκαν για μια άλλη στιγμή, σήμερα αποκτούν ακόμη πιο ιδιαίτερο νόημα και θα τα τραγουδήσουμε μαζί, στη Μονή Λαζαριστών κάτω από το φως της πανσελήνου, αυτή την Πέμπτη 2 Ιουλίου. Οι πιο αγαπημένοι των σύγχρονων ερμηνευτών και ο συνθέτης των καιρών, Κώστας Λειβαδάς.

Με ένα μήνυμα “ΝΑΙ στη ζωή”… Δε θέλω άλλες ειδήσεις, δώσε μου μόνο μουσική Ειρήνη πόλεμος ειρήνη πόλεμος ειρήνη… Αχ να ‘ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου…

Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα, Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή Κι όλο που πάει να μας πετύχει Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.»

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την συναυλία “18 Χρόνια Δρόμος” του Κώστα Λειβαδά εδώ