Ταξιδευτές της Μεσογείου

«Πήγαινέ με κάπου αλλού, σε παρακαλώ, μου έλεγε πολλές φορές η Chloe, όταν επιστρέφαμε στο μικρό, αλλά πανάκριβο διαμέρισμά μας στο Παρίσι μετά τη δουλειά. Έτσι, φέτος πήραμε από κοινού την απόφαση να φύγουμε και ταξιδεύοντας να κάνουμε μία νέα αρχή». Περπατάμε με τον Laurent Raffier και την Chloe Renault στη μουντή παραλία της Θεσσαλονίκης και μου αφηγούνται μία ιστορία που μοιάζει με παραμύθι στην εποχή που ζούμε.

Πόσα ζευγάρια θα ρίσκαραν να εγκαταλείψουν δύο καλοπληρωμένες δουλειές και μια βολεμένη ζωή για ένα… ταξίδι; «Δεν είναι απλώς ένα ταξίδι», μου απαντάει η Chloe και συνεχίζει: «Θέλαμε να αλλάξουμε ριζικά τις ζωές μας, να δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε». Ο Laurent συμπληρώνει: «είναι ένα πείραμα για τις ικανότητες και την προσωπικότητά μας». Ο ίδιος δούλευε επί τέσσερα χρόνια ως σύμβουλος σε μία εταιρία δημοσκοπήσεων και η Chloe είχε την ευθύνη των δημοσίων σχέσεων ενός θεάτρου στο Παρίσι. «Δε θέλαμε πια να καρπώνονται άλλοι το αποτέλεσμα της δουλειάς μας», μου λένε σχεδόν ταυτόχρονα.

Η θέλησή τους φαίνεται και από τις πράξεις τους. Το Σεπτέμβριο του 2010 ο Laurent και η Chloe παραιτήθηκαν από τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και αποφάσισαν να ταξιδέψουν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Στόχος τους, όμως, δεν ήταν ο τουρισμός. Ή μάλλον, δεν ήταν μόνο ο τουρισμός. Θεωρούν εαυτούς ταξιδιώτες και επιμένουν πολύ στη διάκριση σε σχέση με τους τουρίστες. Άλλωστε, το πλάνο του ταξιδιού τους επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Τα δύο μεγάλα σακίδια πλάτης που κουβαλούν μαζί τους δεν είναι γεμάτα ρούχα, αλλά έχουν αρκετό χώρο για τον εξοπλισμό τους που περιλαμβάνει κάμερες, φωτογραφικές μηχανές, σημειωματάρια και λάπτοπ. Δίνουν την εντύπωση πως έχουν ξεκινήσει για ένα ταξιδιωτικό ρεπορτάζ εμπνευσμένο από τον μετρ του είδους, Ρίτσαρντ Καπισίνσκι. Στην πραγματικότητα, επιδίωξή της Chloe και του Laurent είναι να δημιουργήσουν πορτρέτα κατοίκων των μεσογειακών χωρών και μέσα από αυτά να αναδείξουν τα κοινά χαρακτηριστικά των λαών της Μεσογείου καθώς και ποια είναι τα στοιχεία που λειτουργούν διαχωριστικά. Τις παρατηρήσεις τους τις καταγράφουν στο blog τους με τίτλο «Τα Χρονικά της Μεσογείου», όπου μπορεί κανείς επίσης να δει φωτογραφίες αλλά και να παρακολουθήσει την πορεία τους χάρη σ’ έναν ειδικά διαμορφωμένο χάρτη.

Τη δική της σημειολογική αξία έχει η επιλογή τους να ταξιδεύουν μόνο με το πλοίο της γραμμής. Αυτό φυσικά δεν είναι πάντα απλή υπόθεση. «Για να πάμε στο Λίβανο, ίσως χρειαστεί να ταξιδέψουμε με εμπορικό πλοίο, αλλά αυτό δε μας πτοεί…», μου λέει χαμογελώντας ο Laurent. Δεν είναι μόνο ότι το πλοίο είναι ο καταλληλότερος τρόπος να βιώνει κανείς σε απόλυτο βαθμό το ταξίδι, είναι και ο προϋπολογισμός τους πολύ αυστηρά καθορισμένος. «Κάναμε οικονομία για τέσσερα χρόνια και ελπίζουμε να μας φτάσουν αυτά τα χρήματα, αλλιώς θα ήταν ωραία να δουλέψουμε σε κάποια από τις χώρες, όπου θα βρεθούμε», δηλώνει η Chloe που μου εκμυστηρεύεται ότι κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν περίπου 25.000 €.

Η στάση που κράτησαν η οικογένεια και οι φίλοι ενίσχυσε την απόφαση των ταξιδιωτών. «Όλοι ήταν ή τουλάχιστον φαίνονταν υποστηρικτικοί», υποστηρίζει μάλλον διστακτικά ο Laurent που διατηρεί επιφυλάξεις για το κατά πόσο η οικογένειά του εγκρίνει αυτό το ταξίδι που βγάζει τη ζωή του από την τάξη.

Τα μεγαλύτερα εμπόδια, όμως, ίσως τα βάζει η… ελευθερία. «Σήμερα, έχουμε συνηθίσει να ζούμε εξαρτημένοι από τη δουλειά μας. Επομένως, νιώθεις λίγο ένοχος που δε δουλεύεις και φτάνεις να αναρωτιέσαι αν έκανες καλά που τα άφησες όλα πίσω…», προβληματίζεται η Chloe, την ίδια στιγμή που ο Laurent σίγουρος για την επιλογή τους υποστηρίζει πως «αυτό το ταξίδι είναι ο καταλληλότερος τρόπος να ενηλικιωθούμε πραγματικά». Λίγο αργότερα, τη στιγμή που η Chloe φωτογραφίζει το καινούριο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ο Laurent μου εξομολογείται το μοναδικό του φόβο: «είναι λίγο περίεργο όλα τα όνειρά σου να εξαρτώνται από ένα χαρτί που λέγεται διαβατήριο».

Το ταξίδι της Chloe και του Laurent ξεκίνησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 από το Παρίσι. Πρώτος προορισμός τους ήταν η Βενετία και στη συνέχεια πέρασαν περίπου ένα μήνα στην Ελλάδα, σε Πελοπόννησο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λήμνο. Επόμενοι σταθμοί τους υπήρξαν η Κύπρος, η Τουρκία, ο Λίβανος, η Συρία, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, η Τυνησία, το Μαρόκο, η Αλγερία και η Ισπανία.

* info: www.chroniquesmediterraneennes.blogspot.com