Τελικά κάθε πότε περνάει το Χ1; Ιδού η απορία…

Η Θεσσαλονίκη φημίζεται πραγματικά για πολλά πράγματα -είναι χάρμα οφθαλμών- και την επισκέπτεται πολύς κόσμος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Bonus ότι είναι και φοιτητούπολη με αποτέλεσμα να μην χάνει ποτέ την νεανική της διάθεση (δεν θα πάψω ποτέ να την παινεύω). Δεν είναι όμως όλα τόσο ονειρικά καθώς οι δυσκολίες στη μετακίνηση των κατοίκων της αλλά και των τουριστών που την επισκέπτονται είναι απερίγραπτες.

Τα λεωφορεία και ο ΟΑΣΘ από τότε που σπούδαζα, πάντα αποτελούσαν πρόβλημα. Αργοπορημένα δρομολόγια, πλήθος κόσμου που αν γινόταν θα σκαρφάλωναν και στη σκεπή του λεωφορείου για να μετακινηθούν και να μην αργήσουν στις δουλειές τους  με τη σκέψη «ποιος ξέρει πότε θα περάσει το επόμενο;» και λίγα λεωφορεία είναι μία λάιτ περιγραφή του χάους που υπάρχει και το ζούμε καθημερινά.

Σήμερα το πρωί όμως, εγώ μαζί με ένα πλήθος κόσμου το ζήσαμε πολύ περισσότερο. Γιατί; Γιατί δεκάδες κόσμος, από φοιτητές μέχρι τουρίστες ήταν στη στάση «Αφίξεις» του αεροδρομίου και περίμεναν αυτό το Χ1, που δεν έλεγε να έρθει.

Διαβάστε επίσης: ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ: Εικόνα ντροπής στην Αντιγονιδών

Story Time: Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο μου, από περιέργεια μπήκα στην εφαρμογή του ΟΑΣΘ για να δω σε πόση ώρα περνάει το λεωφορείο: έγραφε σε 48 λεπτά. Δεν ήθελα να πιστέψω πως ήταν αλήθεια. Έτσι, όταν πήρα τη βαλίτσα μου πήγα στη στάση και όντως ο πίνακας πληροφοριών έγραφε 40 λεπτά.

Όταν τελικά ήρθε, έγινε κυριολεκτικά ένας μικρός «πόλεμος», ο κόσμος έσπρωχνε για να προλάβει να μπει μέσα στο λεωφορείο αφού δεν ήταν καν σίγουρο αν θα χωρούσαμε όλοι, άλλωστε δεν ήμασταν μόνοι μας είχαμε και τις βαλίτσες και όλο αυτό γινόταν ακόμα πιο δύσκολο. Τελικά, χώρεσαν όλοι, με λίγη προσπάθεια και πολύ σπρώξιμο. Στο background θα μπορούσε να ακούγεται εκείνη τη στιγμή ένα ”We are the champions”…

Τότε θυμήθηκα όλες τις υποσχέσεις, όλα τα «express» (πάντως 48 λεπτά express, δεν το λες), όλες τις δηλώσεις, τις ανακοινώσεις και τις τροποποιήσεις για τη συγκεκριμένη γραμμή, που έβαλα τα γέλια. Ή μήπως έπρεπε να βάλω τα κλάματα;

Και θυμήθηκα και αυτό: «σύμφωνα με τη σχετική απόφαση η λεωφορειακή γραμμή Νο 78 μετονομάζεται σε Express X1 «ΚΤΕΛ – Αεροδρόμιο», τροποποιείται η διαδρομή της και ο αριθμός των στάσεων με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού.

Με την ενίσχυση των δρομολογίων, την τροποποίηση της διαδρομής βελτιώνεται η συχνότητα διέλευσης σε 20’ έως 25’ και αναβαθμίζεται σημαντικά η σύνδεση μεταξύ των ΚΤΕΛ «Μακεδονία» του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού Θεσσαλονίκης και του Αεροδρομίου «Μακεδονία». Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ανακοίνωση εδώ.

Είναι τόσο κρίμα και ντροπιαστικό μία τόσο όμορφη πόλη και μεγάλη να έχει προβλήματα στη μετακίνηση. Για πόσο ακόμα θα βομβαρδίζεται από δήθεν αποφάσεις που σκοπό έχουν απλά και μόνο να γεμίσουν (για) λίγο ελπίδα τους πολίτες που περνάνε τόση ώρα στη στάση για να πάρουν ένα λεωφορείο;

Μήπως πρέπει να ζητήσουμε και συγγνώμη που δεν μπορεί ο καθένας να έχει το δικό του αμάξι ή να παίρνει ταξί από το οποιοδήποτε σημείο και ακόμα χειρότερα από το αεροδρόμιο που κοστίζει στο ελάχιστο 20 ευρώ;

Το πρόβλημα προφανώς δεν έχει λυθεί ακόμα, υπάρχει και όσο περνάει ο καιρός η ζωή των κατοίκων, των φοιτητών και των τουριστών γίνεται ακόμα δυσκολότερη και αυτό δεν ισχύει μόνο με τη συγκεκριμένη γραμμή, αλλά με τις περισσότερες.

Η ειρωνεία είναι πως ο ΟΑΣΘ αντί να επουλώσει τις παλιές πληγές «πετάει» στο προσκήνιο νέες γραμμές όπως αυτές που θα κυκλοφορήσουν τη 1η Νοεμβρίου.  Enough is enough ή μήπως να πω to be continued;

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Για πόσο ακόμα θα περιμένουν οι κάτοικοι της δυτικής Θεσσαλονίκης 1 ώρα το αστικό;