Τέλος εποχής
Ας δούµε πώς ΕΜΕΙΣ θα χτίσουµε επιτέλους µια κοινωνία µε δοµές, κανόνες και αξίες, που θα λειτουργεί και θα παράγει µε υγιή τρόπο πλούτο, ώστε να γίνουµε και εµείς ισχυρότεροι.
Τα 100 χρόνια που αφήνουµε πίσω µας ήταν στο πρώτο κυρίως µισό τους µια εξαιρετικά ταραγµένη εποχή: πόλεµοι, παγκόσµιοι, τοπικοί και εµφύλιοι, βίαιοι ξεριζωµοί και προσφυγιές, ξένη κατοχή και κτηνώδεις γενοκτονίες. Το νήµα της ιστορίας δεν σταµατά ποτέ. Ξετυλίγεται ασταµάτητα και συνέχειά του σήµερα είµαστε όλοι εµείς. Είναι βέβαιο ότι τα «απόνερα» όλων αυτών των ξεχασµένων ιστοριών ζουν µέσα µας, όσο και αν δεν το συνειδητοποιούµε, και επηρεάζουν σε µεγάλο βαθµό τη συµπεριφορά µας. Βιώνουµε σήµερα µια οδυνηρή κρίση. Αν τη συγκρίνουµε όµως µε τις κρίσεις που ζήσαν οι γονείς και οι παππούδες µας θα µας φανεί ασήµαντη. Ψάχνουµε τις αιτίες και τους ενόχους, αγανακτούµε µε τους πλούσιους και ισχυρούς εταίρους µας και ζητούµε αλληλεγγύη.
Θέλω να πω κάτι: καµιά αλληλεγγύη ας µην περιµένουµε από κανέναν. Το µόνο που ενδιαφέρει τους πλούσιους και ισχυρούς αυτού του κόσµου είναι το πώς θα γίνουν πιο πλούσιοι και πιο ισχυροί. Αυτό δεν συµβαίνει τώρα, συνέβαινε πάντα.
Η παγκόσµια ιστορία είναι γεµάτη από φρικωδίες των ισχυρών και πλούσιων σε βάρος των αδύνατων και φτωχών. Ας δούµε πώς ΕΜΕΙΣ θα χτίσουµε επιτέλους µια κοινωνία µε δοµές, κανόνες και αξίες, που θα λειτουργεί και θα παράγει µε υγιή τρόπο πλούτο, ώστε να γίνουµε και εµείς ισχυρότεροι. Άλλος δρόµος δεν υπάρχει κανένας και πρέπει να το καταλάβουµε πολύ καλά όλοι µας αυτό. Η αλλαγή θα είναι οδυνηρή, γιατί θα χτυπήσει αρρωστηµένες συνήθειες, που µας βόλεψαν τα τελευταία χρόνια. Όµως ο χυδαίος ατοµισµός του καθενός µας, η χωριάτικη συµπεριφορά της αυθαιρεσίας και η λογική του ευκαιριακού που µας χαρακτηρίζει όλους, πρέπει επιτέλους να σπάσουν. Ας προσπαθήσουµε να σταθούµε περισσότερο κοντά ο ένας στον άλλο, όσο και αν διαφέρουµε. Ας συσπειρωθούµε γύρω από υγιείς πρωτοβουλίες ανθρώπων, κοινωνικών οµάδων, ή οργανώσεων. Όχι σαν παθητικοί οπαδοί αλλά σαν ενεργοί πολίτες που συµµετέχουν, εµπνέονται από παραδείγµατα και γίνονται οι ίδιοι µε τη σειρά τους παράδειγµα για άλλους. Και κυρίως, ας ξεκουνηθούµε επιτέλους! Η εποχή της εύκολης κριτικής του καναπέ έχει τελειώσει οριστικά…
* Ο Σταύρος Ανδρεάδης είναι επιχειρηματίας
