Τετάρτη πρωί, οδός Δελφών, η ζωή πωλείται στο πεζοδρόμιο

Τετάρτη πρωί, οκτώ παρά. Οδός Δελφών με Γρηγορίου 5ου. Ένα ζευγάρι έχει ανοίξει μια βαλίτσα στο πεζοδρόμιο. Γύρω έχει μαζευτεί ένα τσούρμο ανθρώπων. Σκύβουν και περιεργάζονται την πραμάτεια που εκτίθεται εκεί. Κάτι παντόφλες, μια κρέμα για το σώμα, τρόφιμα. Διάφορα πράγματα που βρίσκει κανείς σε ένα σπίτι ή σε ένα ράφι σούπερ μάρκετ. Αγοράζουν τα αντικείμενα, ενώ στο μεταξύ μαζεύονται και άλλοι. Πρόκειται προφανώς για παρεμπόριο. Όχι οργανωμένο. Δεν πουλάνε τσάντες μαϊμούδες στην παραλία, ούτε ρολόγια. Πουλάνε ότι βρέθηκε στο σπίτι τους ή στα ράφια κάποιου καταστήματος που έκλεισε προφανώς. Χωρίς αποδείξεις. Στα γρήγορα και απελπισμένα. Η εικόνα μου θυμίζει κάτι που είχα πρωτοδεί στους σταθμούς του Μετρό της Μόσχας το 1993 όπου εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν τον κόσμο έξω από τους σταθμούς και πουλούσαν ότι είχαν στα σπίτια τους. Ελάχιστα πράγματα. Τότε είχα σοκαριστεί. Σήμερα μου φαίνεται αναμενόμενο. Η πρωϊνή εικόνα της Δελφών έμοιαζε τόσο φυσιολογική. Άνθρωποι σε απόγνωση, άνεργοι, απελπισμένοι έστησαν ένα αυτοσχέδιο μαγαζί. Κανένας ελεγκτικός μηχανισμός δεν θα τους ελέγξει, κανείς από αυτούς που αγόραζαν δεν θα αναρωτηθεί τι συμβαίνει εκεί.

Ελεγκτικός μηχανισμός. Εικόνα Δεύτερη. Μισό χιλιόμετρο παρακάτω από το σημείο αυτό. Δελφών και Βασιλίσης Όλγας. Λίγες ώρες πριν. Βράδυ Τρίτης. Αστυνομικό τμήμα σε όροφο. Κάποτε ολόφωτο, καταλαμβάνει έναν ολόκληρο όροφο. Τώρα θεοσκότεινο. Από όλα τα παράθυρα του ένα μόνο ήταν μισοφωτισμένο, θλιβερό, δίνοντας σου τη βεβαιότητα της αδυναμίας φύλαξης, επιβολής του νόμου, διάλυσης.

Τετάρτη πρωί ξανά. Συνεχίζοντας την πορεία μου προς το κέντρο πέρασα σχεδόν όλη την οδό Σόλωνος. Παρατήρησα με θλίψη δεκάδες νέα κλειστά μαγαζιά, ένα νέο κύμα πρώην νοικοκύρηδων της περιοχής, σχολές οδηγών, κομμωτήρια, νεωτερισμοί έκλεισαν τους τελευταίους μήνες αδυνατώντας να πληρώσουν 70% των εσόδων τους στο κράτος, να πληρώσουν απίστευτες εισφορές για να εξασφαλιστούν οι συντάξεις όσων πρόλαβαν να βγουν, να ζουν και να εργάζονται για να πληρώνουν και να μην απολαμβάνουν ούτε τα στοιχειώδη.

Δεν ξέρω τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή που θα έρθει πάνω σε μια νεκρή χώρα που ανοίγουν μόνο ενεχυροδανειστήρια, καφετέριες, μεσιτικά που νοικιάζουν ότι κλείνει και πωλείται και φούρνοι, αλήθεια πόσο ψωμί τρώμε σε αυτή τη χώρα;

Στα πεζοδρόμια τα πρωϊνά πάντως η χώρα ξεπουλάει ησύχως ότι έχει για να ζήσει…