Θα τρίζουν τα κόκαλα της Μελίνας ρε σκιτζήδες
Η πιο μεγάλη προσπάθεια νομιμοποίησης των πλιατσικολόγων για προεκλογικούς λόγους
Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την κολοσσιαία προσπάθεια που είναι σε εξέλιξη, να μας πείσουν πρόθυμοι αρθρογράφοι-μισθοφόροι και πλέον εκατοντάδες πρόθυμα τρολ των σόσιαλ, ότι δεν τρέχει και τίποτε να δεχτούμε προεκλογικά μια συμφωνία δανεισμού των δικών μας αρχαιοτήτων που έκλεψαν οι διεθνείς κλέφτες και χάρη σε αυτά συντηρείται ένα μουσείο δεκαετίες.
Τον τρόπο τον ελεεινό των μυστικών συσκέψεων όχι με ένα κράτος, με μια κυβέρνηση ως οφείλουμε, ως ίσος προς ίσον, αλλά με ένα μουσείο, με παρακλήσεις και κρυφοδιαπραγματεύσεις, κάτι να δώσουμε κάτι να μας δώσουν.
Και έχεις και τα μεγάλα βρετανικά μέσα να σε φτάνουν στο όριο σου λέγοντας πες μας τι θα μας δανείσεις σε αρχαιότητα για να σου δανείσουμε τα γλυπτά να τα δείξεις και συ.
Και φτάνουν οι χυδαίοι κονδυλοφόροι να υβρίζουν όλη μέρα ανθρώπους σαν τη Δέσποινα Κουτσούμπα και τους αρχαιολόγους που δίνουν τη ζωή τους για να μην τεμαχίζονται αρχαιότητες σαν της Βενιζέλου, για να μη νομιμοποιούνται συλλογές αρχαιοκάπηλων, για να μη χάνει η χώρα την όποια διαπραγματευτική ισχύ της με χειρισμούς προεκλογικούς ερασιτεχνών.
Και η υπουργός του Πολιτισμού, η πιο μοιραία γυναίκα που πέρασε ποτέ από αυτό το υπουργείο σιωληλή και μοιραία. Απορεί κανείς τι κάνει σε αυτά τα ταξίδια των 708.000 ευρώ που έκανε μέσα στην πανδημία, που να μην ήταν και η πανδημία δηλαδή και να ήταν κλειστά τα σύνορα, μαζί με την άμισθη σύμβουλο της που αμείβεται με 100 ευρώ την ημέρα αποζημίωση, για να ταξιδεύει τον κόσμο.
Πώς ακριβώς κοιμάται ήσυχη αυτή η γυναίκα που κάθεται στην καρέκλα της Μελίνας που όλος ο πλανήτης θα τη θυμάται να λέει:
«Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ. Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για εμάς τους Έλληνες τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο το όνομα μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Υπάρχουν Γλυπτά του Παρθενώνα, όπως υπάρχει ο Δαβίδ του Michelangelo, υπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci, ο Ερμής του Πραξιτέλη, υπάρχουν οι Ψαράδες στη Θάλασσα του Turner, υπάρχει η Capella Sixtina. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Οι λέξεις λεηλασία, ερήμωση, αχαλίνωτη καταστροφή, αξιοθρήνητη συντριβή και συμφορά, δεν είναι δικές μου για να χαρακτηριστεί ότι συνέβη. Ειπώθηκαν από τους σύγχρονους του Elgin. Ο Horace Smith αποκαλεί τον Elgin «ληστή των Μαρμάρων». Ο Lord Byron, «πλιατσικολόγο». Ο Thomas Hardy χαρακτήρισε τα μάρμαρα «αιχμάλωτους σε εξορία. Έχω δηλώσει πολλές φορές ότι ζητάμε το αναπόσπαστο μέρος του κτιρίου που ακρωτηριάστηκε. Το όνομα της πατρίδας μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον Παρθενώνα σε όλο τον κόσμο.».
