The Charms: Πίσω στη δεκαετία του 60

Ολύμπιανς, Στρέιντζερς, Up Tight, Βόρειοι, Monks, Βlow up. Συγκροτήματα θεσσαλονικιώτικα, εκφραστές της ποπ και ροκ μουσικής που έκανε πάταγο σε Ευρώπη και Αμερική με τους Μπιτλς και του Ρόλινγκ Στόουνς να προκαλούν υστερία. Η νέα μουσική κέρδισε αμέσως τη νεολαία της πόλης και τα κλαμπ της πόλης γέμιζαν ασφυκτικά τα βράδια ενώ τα καλοκαίρια η Αγία Τριάδα ζούσε στο ρυθμό των μπιτς πάρτι. Τα κλαμπ της πόλης που φιλοξενούσαν τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα της δεκαετίας του 60 ήταν η Χαβάη, το Ακαπούλκο, η Κουίντα, η θρυλική Ρέμβη στην Αρετσού, το Αριγκάτο στο Καραμπουρνάκι, οι Κούνιες στο Πανόραμα, το Μινουί στο κέντρο. Μαζί με τα τοπικά συγκροτήματα κατέφταναν βέβαια και πολλά αθηναϊκά, εξίσου δημοφιλή. Οι The Charms ήταν ένα από αυτά.

Το γκρουπ ιδρύθηκε το φθινόπωρο του ’63 από τον Γιώργο Στρατή και λίγους μήνες αργότερα έδωσε τις πρώτες συναυλίες του στο κλαμπ “Καζανόβα” της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Η πρώτη σύνθεση της μπάντας ήταν: Κώστας Καρύδας: τραγούδι, Σπύρος Καρακούτας: μπάσο, Γιώργος Μπαλάσκας : κιθάρα, Γιώργος Στρατής: ντραμς. Το 1967 κυκλοφορούν το πρώτο τους LP. Τότε άλλοι είχαν αποχωρήσει και καινούργια μέλη συνέχισαν την επιτυχημένη πορεία του συγκροτήματος. Προστίθενται δυο νέοι κιθαρίστες, ο Αλέκος Γλύκας και ο Κώστας Νικολόπουλος, ο οργανίστας Τέρη Ιερεμίας, ο τραγουδιστής – είδωλο Μάικ Ροζάκης και ο σαξοφωνίστας Πέτρος Πολλάτος. Η «Γλυκιά αγαπημένη» και το «Τρελοκόριτσο» έγιναν οι πρώτες τους μεγάλες επιτυχίες. Ακολούθησαν «Η ερημιά», «Κορίτσι του Βοριά», «Yanka», «Γαλάζιο όνειρο», «Έξω απ’τον κόσμο», «Εύκολη ζωή». Τραγούδησαν δικά τους τραγούδια με αγγλικό στίχο, και δικά τους τραγούδια με ελληνικό στίχο και πολλές διασκευές, αμερικάνικων, αγγλικών και ιταλικών τραγουδιών. Η μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος το κράτησε ενωμένο μέχρι το 1973, χρονιά (τελευταίος) σταθμός στην πορεία του συγκροτήματος. Το τελευταίο τους τραγούδι, “Να μείνουμε πάντα παιδιά” κέρδισε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, της χρονιάς εκείνης. Το 2012 μερικά από τα μέλη του συγκροτήματος, παρόλο που διανύουν την 6η δεκαετία της ζωής τους αποφάσισαν να επανέλθουν στη σκηνή. Eίναι ο Γιώργος Στρατής, ο Κώστας Νικολόπουλος, ο Τέρη Ιερεμίας και η νέα προσθήκη, ο Γιάννης Σαρόγλου στο τραγούδι. Τα τραγούδια εκείνης της εποχής δεν έχουν σκοπό να πάψουν να ακούγονται και θα μείνουν για πάντα διαχρονικά. Ο Γιώργος Στρατής, ιδρυτής του συγκροτήματος μας θύμισε άλλες εποχές, με την ευκαιρία της εμφάνισής τους σήμερα το βράδυ, στο θέατρο Βεργίνα του Regency Casino.

-Ένα ποπ συγκρότημα στην Ελλάδα του 1963. Πώς αποφασίσατε τότε κάτι τόσο προχωρημένο;

Ήταν μια απόφαση τομής που πήραμε ως νέο συγκρότημα τότε, ν’ ακολουθήσουμε μια γραμμή με τη δική μας φυσιογνωμία, όπως την είχαμε φανταστεί όταν δημιουργούσαμε το συγκρότημα. Μας είχαν επηρεάσει, επίσης, ιδιαίτερα τ’ ακούσματα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη μουσική των ΗΠΑ (μπλουζ, ρυθμ εν μπλουζ). Υπήρχε ενδιαφέρον γενικά για τη μουσική που προερχόταν από ρυθμικούς καλλιτέχνες εκείνης της εποχής από τις ΗΠΑ. Ακόμη, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν κι ερεθίσματα από τη Γηραιά Αλβιόνα (Μεγάλη Βρετανία) τότε, οπότε κι εμφανίστηκαν τα δυο μεγάλα γκρουπ, οι Μπιτλς και οι Άνιμαλς. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκείνης της εποχής πάντως ήταν αυτοδίδακτοι, τους οδηγούσε η αγάπη για τη μουσική.

-Πώς εξασφαλιζόταν η επιτυχία σε μια εποχή χωρίς τηλεόραση, ίντερνετ και social media;

Η επιτυχία δεν ήταν ποτέ εξασφαλισμένη γιατί ήμασταν στα πρώτα μας βήματα εκείνη την εποχή. Αυτό που μας εξασφάλισε την καλή εξέλιξη ήταν η ανταπόκριση του κοινού που άρχισε να σχηματίζεται γύρω μας. Στο κοινό άρεσε πάρα πολύ το αποτέλεσμα μέχρι εκείνη τη στιγμή και στήριζαν την προσπάθειά μας ν’ αποδώσουμε ό, τι νιώθαμε μέσα μας. Επίσης, σε σχέση με τώρα, τότε ήταν πολύ πιο δύσκολο, γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως η διάδοση ενός μουσικού κομματιού τότε απαιτούσε περισσότερη προσπάθεια στα στενά πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας, που δεν ήταν ευθυγραμμισμένη με τις ΗΠΑ και την υπόλοιπη Ευρώπη σε τέτοια ζητήματα.

-Ποια ήταν τα δημοφιλέστερα μέρη που εμφανιζόσασταν στη Θεσσαλονίκη στις δεκαετίες 60 και 70΄;

Απ’ όσο θυμάμαι, ήταν η Ρέμβη, το Αριγκάτο, το Μινουί, αλλά κυρίως η Ρέμβη. Τα παλιά τα χρόνια υπήρχε πάντοτε μια αμοιβαιότητα κοινού και συγκροτήματος, όπως για παράδειγμα πέρυσι έγιναν δύο συναυλίες στο θέατρο Βεργίνα και για κάποιο λόγο που δεν έχουμε εξηγήσει μέχρι τώρα, η αγάπη του κόσμου στην πόλη σας είναι κάτι το μοναδικό. Έχουμε κάνει συναυλίες και αλλού στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά τη ζεστασιά του κοινού της Θεσσαλονίκης δεν τη βρήκαμε πουθενά. Πάντοτε ήταν σολντ αουτ οι συναυλίες πριν καν έρθουμε. Ίσως ταιριάζουμε με το μουσικό ύφος της πόλης ή και ίσως να εκφράζουμε αυτό που αρέσει στους θεσσαλονικείς. Δεν ξέρουμε!

-Ήσασταν από τους πρώτους που τολμήσατε διασκευές ξένων τραγουδιών στα ελληνικά. Πώς τα υποδέχτηκε τότε ο κόσμος;

Απίστευτα ζεστά! Για παράδειγμα το «Τρελοκόριτσο» ήταν ένα κομμάτι ποπ, ιταλικής προέλευσης, με δημιουργούς Άγγλους. Το τραγούδι αυτό από τότε που βγήκε σε βινύλιο από εμάς έχει κάνει απίστευτες πωλήσεις. Ακόμη μια επιτυχία, το «Έξω από τον κόσμο» είχε αντίστοιχα πολύ καλή πορεία. Γενικά η υποδοχή της μουσικής μας ήταν ιδιαίτερα θερμή. Στον κόσμο άρεσε που φέρναμε ξένα κομμάτια σε στίχο ελληνικό κι εύπεπτο. Ήταν ένας στίχος που εύκολα αφομοιωνόταν. Τα εμπορικά στοιχεία της ποπ μουσικής είναι τέτοιου τύπου, δηλαδή απευθύνονται σε πλατιές μάζες και θεωρείται μια εύκολη συνταγή για τους δημιουργούς, διότι γίνεται εύκολα αποδεκτή. Γι’ αυτό το λόγο και γράφεται και προσαρμόζεται στα μέτρα του ευρέως κοινού. Συγκεκριμένα εμείς θέλαμε κιόλας, πέρα από τις μουσικές επιρροές και τ’ ακούσματά μας, η μουσική που θα παίζουμε να είναι όσο γίνεται πιο αποδεκτή από το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού.

-Πώς διαλύθηκε το συγκρότημα; Διατηρήσατε τις καλές σας σχέσεις στη διάρκεια των χρόνων;

Άψογα, όλα καλά! Απλά έπρεπε να φύγω εγώ για λόγους επαγγελματικούς και σπουδών, (δηλ. επιταγές της ηλικίας, όπως να κοιτάξω το μέλλον μου κ.τ.λ) και παρέμεινα πολλά χρόνια στην Ιταλία. Ακολούθησε ο συγχωρεμένος ο Ροζάκης -μια πολύ σημαντική προσωπικότητα- κι έτσι έμειναν οι τρεις από τους πέντε. Στη συνέχεια, το συγκρότημα συμπληρώθηκε από νέα στελέχη, αλλά δυστυχώς δεν «περπάτησε», διότι άλλαξε φυσιογνωμία. Σε αυτή τη δουλειά συνδυάζεται η εικόνα με τα πρόσωπα και τις φυσιογνωμίες, το ύφος και το στυλ και αυτό χάνεται και δεν αναπληρώνεται με νέα στελέχη, τα οποία μπορεί να είναι πολύ ικανά, αλλά είναι θέμα εικόνας και συνήθειας του κόσμου, μιας και δεν είναι μόνο ήχος· είναι και εικόνα. Έτσι λοιπόν έμεινε ένα τμήμα του κορμού του συγκροτήματος.

–Πώς αποφασίσατε την επανασύνδεση;

Το ‘12 που επέστρεψα, έγινε και η επανασύνδεση. Βρέθηκα με τον Τέρη Ιερεμία, τον Κωστή Νικολόπουλο και το νέο μέλος της παρέας, τον Γιάννη Σαρόγλου, ο οποίος αναπληρώνει την απουσία του Ροζάκη και είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας και καθηγητής μουσικής. Ασχολούμαστε λοιπόν με όλο το υλικό του βινυλίου που παράξαμε -40-45 κομμάτια- και αυτός είναι ο κορμός των συναυλιών που κάνουμε, ενώ το υπόλοιπο ρεπερτόριο αποτελείται από κομμάτια των Μπιτλς, Ρολινγκ Στόουνς και Άνιμαλς της εποχής προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και λίγο προς τις αρχές του ’70. Το τωρινό σχήμα έχει εξαιρετική απόδοση, πιστεύω. Αλλά τελικά ο μόνος λόγος που ξαναβρεθήκαμε είναι να κάνουμε αυτό που ευχαριστεί την ψυχή μας. Αυτό που κάνουμε τώρα είναι μια κατάθεση ψυχής και προσπαθούμε να ζήσουμε πράγματα κι εμπειρίες, που με τη διάλυση στερηθήκαμε. Τώρα λοιπόν τα ζούμε όλα αυτά πολύ ευχάριστα.

-Μοιραστείτε μαζί μας μια ανάμνηση από την Θεσσαλονίκη στα χρόνια των καλοκαιρινών πάρτι, όταν βρισκόσασταν στην κορυφή των ελληνικών charts.

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, τα πράγματα τότε ήταν διαφορετικά. Λόγω της κάθε φοράς που ήταν ξεχωριστή, δε μου ‘ρχεται στο μυαλό κάποιο συγκεκριμένο γεγονός για να σας αναφέρω. Στα πάρτι όμως, κάθε φορά, κάθε εμφάνισή μας ήταν και μια έκπληξη, ακόμα και για εμάς, αφού γινόταν χαμός και η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαιτέρως θερμή. Σήμερα, η κατάσταση διαφέρει, διότι τότε το κοινό ήταν πιο αυθόρμητο, πιο ξέγνοιαστο. Θα πρέπει να παραδεχτώ πως τα παλιά ήταν καλύτερα χρόνια από τα τωρινά.

*Τετάρτη 29/4, Θέατρο Βεργίνα, Regency Casino Thessaloniki. Ώρα έναρξης: 22:00 Είσοδος 10€. Συμπεριλαμβάνεται η είσοδος στο Καζίνο και στο Θέατρο Βεργίνα και ένα ποτό. Πληροφορίες στο 2310 491 291