Θέρος τέλος!

Λέξεις: Αλεξάνδρα Μπουτοπούλου

Οι διακοπές τελείωσαν, αλλά εμένα η διάθεσή μου είναι στα ύψη. Προσπερνώ με χάρη, όλα αυτά τα απιστευτα βαρετά κλισέ τύπου “κάθε κατεργάρης στον πάγκο του τωρα “και “απο Δευτέρα δίαιτα” και σκέφτομαι πως οταν το καλοκαίρι περνάει ωραία, μόνο ευχάριστες σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς για τις μέρες που έρχονται.

Αναπολώντας τη θάλασσα της Ίου και τα “αποτρόπαια” ξενύχτια μας, σκόρπιες σκέψεις έρχονται και στέκονται πάνω στο κεφάλι μου, χορεύοντας σε καλοκαιρινό ρυθμό ακόμα. Τις αφήνω να κάνουν το κομμάτι τους. Δεν κατάφερα εξάλλου ποτέ να τις περιορίσω. Μόνο να τις μοιράζομαι κατάφερνα πάντα, με τυχαία σειρά γραφής αλλά ουχί τυχαία έμπνευση γραφής…

– Η Ίος είναι ένα πλωτό νησί του Αιγαίου. Kινείται περιμετρικά της καρδιάς μου… – Κάποιοι άνδρες δεν θα καταφέρουν ποτέ να επιζήσουν της καταστροφής που τους επέφεραν τόσο απλόχερα οι μανάδες τους. – Τελικά, η ελληνική νοοτροπία περιγράφεται ακόμα και σήμερα τόσο γλαφυρά όσο σε ένα μικρό αποσπασμα του αγαπημένου Εμπειρίκου απο το βιβλίο «Γραπτά ή προσωπική Μυθολογία»: «Το παιδίον είχε ουρήσει δια πρώτην φοράν μόνον του, ανδροπρεπώς και τώρα εζητωκράυγαζεν και αυτό, με την οξείαν παιδικήν φωνήν του.¨Ενας αστυφύλαξ, ενθουσιών, πυροβολούσε στον αέρα» – Καποιες φορές, το «αίμα» δεν έχει καμία σχέση με την «οικογένεια» – Ο ήλιος που με ζεσταίνει, μου θυμίζει πάντα πως στους ανθρώπους που συνηθίζουν να μας κατακρίνουν, χωρίς να γνωρίζουν παρά ελάχιστα πράγματα για εμάς, πρέπει να δίνουμε το μεγαλύτερό μας χαμόγελο κατανοώντας ότι σηκώνουν ένα τεράστιο σταυρό. Αυτόν της φοβισμένης τους ύπαρξης. – Οι περισσότερες γυναίκες που δηλώνουν με σθένος πως είναι κατά του γάμου, αγωνιούν να βρεθούν πάντα πολύ σύντομα παντρεμένες… για έναν περίεργο λόγο… – Σε μια καλοκαιρινή διαδρομή, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο της Μαλβίνας, που δεν είχα διαβάσει. Ξαναθυμήθηκα πως υπάρχουν γυναικάρες, υπάρχουν γυναικούλες, υπήρχε και η Μαλβίνα. Κατηγορία απο μόνη της. – Η άμμος στα νησιά της χώρας μου, είναι τόσο ψιλή που διαπερνά κάθε ανοιχτό πόρο του δέρματός σου κι έτσι καταφέρνεις να κουβαλάς το καλοκαίρι πάντα μέσα σου… – Η αγάπη για τους ανθρώπους, μοιάζει σαν το φαγητό πιστεύω. Καλύτερα να περισσεύει, παρά να λείπει… – Το να είσαι πλεον έντονα κομματικοποιημένος, λέγεται και ‘ξενέρωμα’. Το να σπαταλάς όλες σου τις διακοπές προσπαθώντας να πείσεις τους γύρω λουόμενους για την εγκυρότητα του κόμματός σου λέγεται «τσάμπα ζωή». – Οι ανθρωποι που διατυμπανίζουν πως δεν τους ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων ανθρώπων για εκείνους, τρέμουν περισσότερο από ολους μας μαζί… – Ο μεγαλύτερος έρωτάς μου είναι αυτός για την ίδια τη ζωή. Χρόνια τώρα δεν μπορώ να τον ξεπεράσω… – Κάθε καλοκαίρι που ετοιμάζω τις διακοπές μου με τους χρόνια καλούς και αγαπημένους φίλους μου, αισθάνομαι όλο και πιο ευγνώμων που δεν χρειάζεται να αλλάζω παρέες αναλόγως του γκόμενου που έχω, ή των «φίλων» που (αρνούμαι να) αποκτώ αναλόγως συμπτωματικών συγκυριών… – Sempre libera…

Καλή επάνοδο σε όσους επέστρεψαν στις δουλειές τους…Εμένα δε με νοιάζει που ξαναγύρισα στο γραφείο. Και αυτό μ’αρέσει και οι διακοπές μ’ αρέσουν. Και το καλοκαίρι μ’αρέσει και ο χειμώνας μ’ αρέσει. Και το φθινόπωρο μ’ αρέσει.

Όλα μου αρέσουν, αφού το μόνο σίγουρο είναι πως πάντα μού φέρνουν κάτι προς εξερεύνηση…