Θυμήσου…

Λέξεις: Πάνος Κοσμόπουλος

Μνήμες απ’ τα γεγονότα μια τρύπα στο μπράτσο πού σχολαστικά απόκρυψες απ’ το ίδιο κι όλας χάραμα… ένα τρύπιο πουκάμισο πού σε σιωπηλή συναίνεση ή μάνα σου χαντάκωσε σε κάποιο μπαούλο… η σημαία πού κράταγες, σφιχτά διπλωμένη δίχως κοντάρι, πλάϊ σ’ ένα δακρυγόνο και μια χούφτα κάλυκες… λίγες ποδοπατημένες προκηρύξεις, άλλες στον πολύγραφο κι άλλες στο χέρι…

Ένα χαρτί, «για προσωπική υπόθεση», απ’ την ασφάλεια…

Ένας γιατρός — τί ν’ απόγινε άραγε — πού σε ξαναπέρασε τ’ άλλο πρωί απ’ το μέρος πού σου ρίξανε —εφτά τρύπες στη Σήμενς — κι αν δεν είχες σκύψει;

Δυο τηλέφωνα, Δυο φωνές: — «είσαι ζωντανός»; ανακούφιση…

κι άλλα δύο:

έλα να μείνεις σε μας, μη μένεις μονάχος…

Δεν τα ξεχνάς ποτέ σου…

Πως να πεις στο τηλέφωνο πώς είχες κοντά δύο ματωμένους, μια νευρική κρίση κι ένα σχολιαρόπαιδο πού τα ‘χε χαμένα — Όμηρο δε σε λέγανε;

Μύριες στιγμές βουβές ακολουθάνε͘ σε ποιόν να μιλήσεις; ποιος είναι αυτός πού σε ρωτάει «τί έγινε χτες τη νύχτα»; άραγε σε προδίνει το βούρκωμα και το τρέμουλο του κορμιού;

κι άλλα ξεφτίδια ͘

η ταμπέλα «ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ – ΠΑΓΚΡΑΤΙ» απ’ το τρόλεϊ, στο κεφάλι σου ο ταξιτζής — πού δεν βγήκε χαφιές — και σ’ έσωσε… οι χαφιέδες πού σε προκαλούσαν όταν φύλαγες σκοπιά στην καγκελόπορτα, το ασθενοφόρο πού του άνοιγες δρόμο και μοίρασε δακρυγόνα, ή μοναξιά του ανένταχτου το τανκ από πίσω σου στην Αλεξάνδρας, ό ύπνος — ξενύχτι δίπλα στο πιάνο, λεμόνια και βαζελίνη απ’ τα μπαλκόνια, οδόφραγμα, φωτιέςꞏ

η κυρία πού φώναζε: «αλήτες, δε θα μας αφήσετε να κοιμηθούμε»;

κοιμήσου Έλληνα…

Όποιος αντέξει όρθιος…

όποιος αντέξει, κρατάει τούς δέχτες του ανοιχτούς στο ίδιο μήκος κύματος…

*Ο Πάνος Κοσμόπουλος είναι Δρ. Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ, M.Sc. Surrey U., τ. Διευθυντής Εργαστηρίου Περιβαλλοντικού και Ενεργειακού Σχεδιασμού Κτιρίων και Οικισμών, ΔΠΘ Επιστημονικός Δντης K-ecoprojects co