Τι είδους πολιτισμός είναι αυτός που βασανίζει όσους θέλουν να χαρούν μια παράσταση;

Δεν ξέρω τι ήταν το Θέατρο Δάσους κάποτε για την πόλη (και έχω μια σχετική δική μου εικόνα για αυτό, από τις πολλές ωραίες θεατρικές παραστάσεις και τις σπουδαίες συναυλίες που έχω δει εκεί από παιδί) ξέρω όμως ότι ο χώρος αυτός είναι πλέον, έτσι όπως έχει στηθεί, εξαντλητικά κουραστικός, δυσπρόσιτος και δύσκολος στην πρόσβαση του κοινού, μια κανονική δοκιμασία και περιπέτεια για τους επισκέπτες – θεατές, την οποία καμία επίσημη αρχή δεν έχει τολμήσει να βελτιώσει τις προϋποθέσεις πρόσβασης και στάθμευσης.

Πώς ακριβώς φτάνουν, μετακινούνται, παραμένουν στο Θέατρο και φεύγουν 8 χιλιάδες άνθρωποι;

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στο Θέατρο Γης.

Κι αναρωτιέμαι τι είδους πολιτισμός είναι αυτός που παρέχεται με το να βασανίζει τους ανθρώπους να ευχαριστηθούν χωρίς νεύρα και να χαρούν μια παράσταση ή μια συναυλία για την οποία έχουν πληρώσει κιόλας ένα πανάκριβο εισιτήριο. Δυστυχώς.