Τι έκανες τα τελευταία 25 χρόνια: Δημήτρης Μελιδονιώτης, Επιδιορθώσεις Υποδημάτων

Λέξεις: Σάκης Ιωαννίδης

Εικόνα: Ελένη Βράκα

«Ο Σωτήρ των ποδιών»

Ένα ζευγάρι παπούτσια για ορισμένους είναι φετίχ, κοινωνικό στάτους, ώρες δοκιμών στα μαγαζιά, είναι αγαπημένα ή απλά αδιάφορα, για άλλους είναι ολόκληρη επιστήμη. Σ’ αυτούς τους «άλλους» συγκαταλέγεται και ο Δημήτρης Μελιδονιώτης, ένας πραγματικός επιστήμονας των υποδημάτων που έζησε τα πάνω και τα κάτω της αγοράς και τα τελευταία χρόνια επέστρεψε από εκεί που ξεκίνησε, στην τέχνη του τσαγκάρη. «Αν ξέρεις τη δουλειά όλα διορθώνονται», μας λέει καθισμένος ανάμεσα στις ογκώδης πρασινωπές μηχανές κατασκευής παπουτσιών της δεκαετίας του ’50, σκεπασμένες με μαύρα στίγματα από τα χρώματα και τα γράσα. Και πράγματι στα ράφια του μικρού τσαγκαράδικου βρίσκονται ένα σωρό παπούτσια: αθλητικά, λουστρίνια, μπότες και μποτίνια, εργασίας, τρέντι και κλασικά, με κορδόνια ή χωρίς. Ο Δημήτρης δεν θα σου φτιάξει το τακούνι ούτε σε ένα ούτε σε πέντε λεπτά γιατί το τακούνι που θα πάρεις στο τέλος θα μείνει στο παπούτσι. «Όταν κάποια πράγματα τα κάνεις γρήγορα γίνονται και πρόχειρα. Ο κόσμος πια φέρνει για επιδιόρθωση σκισμένα παπούτσια, με τις σόλες να κρέμονται, για αλλαγή χρώματος, οτιδήποτε. Συνήθως τα πολύ φθηνά είναι και αυτά που δεν αντέχουν πολύ», μας λέει βάζοντας κόλλα στις καινούργιες σόλες από ένα ζευγάρι πάνινα μποτάκια. «Θυμάμαι τις βιοτεχνίες μαζεμένες στην Τριανδρία. Σχεδόν κάθε οικοδομή είχε στο υπόγειο ένα εργαστήριο που έβγαζε παπούτσια και παντόφλες. Με τις εισαγωγές από τις Κίνα στις αρχές του ’90 έκλεισαν πάνω από 3.000 βιοτεχνίες», σημειώνει. Ο ίδιος από «μαθητής» σε εργοστάσιο παπουτσιών έγινε υπεύθυνος παραγωγής και αργότερα είχε την Πηγή του Παπουτσιού που ίσως θυμούνται οι παλαιότεροι. «Η κρίση τα έφερε έτσι και τώρα είμαι εδώ, σχεδόν από εκεί που ξεκίνησα. Δεν με πειράζει καθόλου. Η όρεξη και η αγάπη για αυτή τη δουλειά δεν φεύγουν».

Δημήτρης Μελιδονιώτης, Επιδιορθώσεις Υποδημάτων, Βελισαρίου 26