Τι να δείτε σήμερα 2 Νοεμβρίου στο 54ο Φεστιβάλ

Πατέρας και γιος του  Χιροκάζου Κόρε-έντα – Ιαπωνία (Ειδικές Προβολές)

Ο Ριότα έχει αποκτήσει ό,τι έχει με σκληρή δουλειά, και πιστεύει πως τίποτα δεν μπορεί να ανακάμψει την πορεία του προς την τέλεια ζωή. Ώσπου μια μέρα, αυτός κι η γυναίκα του, η Μιντόρι, δέχονται ένα τηλεφώνημα από το μαιευτήριο. Όπως αποδεικνύεται, ο 6χρονος γιος τους, Κέιτα, δεν είναι ο βιολογικός τους γιος – στο μαιευτήριο τους έδωσαν άλλο παιδί. Ο Ριότα αναγκάζεται να πάρει μια απόφαση που θα του αλλάξει τη ζωή, διαλέγοντας το «θρέμμα» αντί για το «γέννημα». Βλέποντας την αφοσίωση της Μιντόρι στον Κέιτα, ακόμα και μετά την αποκάλυψη της καταγωγής του ή και της επικοινωνίας με την άξεστη, αλλά στοργική οικογένεια που ανέθρεψε το βιολογικό τους παιδί τα τελευταία έξι χρόνια, ο Ριότα αρχίζει να αναρωτιέται αν υπήρξε «πατέρας» όλα αυτά τα χρόνια… Η συγκινητική ιστορία ενός ανθρώπου που επιτέλους κοιτάζεται στον καθρέφτη όταν βρεθεί μπροστά σ’ ένα απρόσμενο εμπόδιο, για πρώτη φορά στη ζωή του.

Ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει εξάγει τα τελευταία χρόνια η Ιαπωνία. Τον παρακολουθώ εδώ και χρόνια και δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Αντίθετα τον θεωρώ έναν από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του σήμερα. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Maborosi, κέρδισε τη Χρυσή Osella στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1995. Η δεύτερη ταινία του, Afterlife, διανεμήθηκε σε περισσότερες από 30 χώρες και τον έκανε παγκοσμίως γνωστό. Η τρίτη ταινία του, Distance, συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2001, ενώ η τέταρτη, Nobody Knows, απέσπασε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού (Yagira Yuuya) στο Φεστιβάλ Καννών το 2004. Το 2008, το Still Walking έκανε τη διεθνή πρεμιέρα του στο Τορόντο και κέρδισε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη στα Ασιατικά Κινηματογραφικά Βραβεία και το βραβείο Golden Astor στο Φεστιβάλ της Mar del Plata. Το 2004 πραγματοποιήθηκε αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του στο τμήμα «Νέοι Ορίζοντες» του 45ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. TZON KAΣΣABETHΣ: Σάββατο, 2 Νοεμβρίου 2013 – 19:45 TZON KAΣΣABETHΣ: Δευτέρα, 4 Νοεμβρίου 2013 – 22:15

Μελάσα του  Κάρλος Λετσούγα – Κούβα (Διεθνές Διαγωνιστικό)

 Η Μόνικα είναι η μοναδική υπάλληλος ενός εργοστασίου ζάχαρης που κάποτε έδινε ζωή στον τόπο. Ο σύζυγός της Άλντο, δάσκαλος κολύμβησης, διδάσκει σε παιδιά πώς να κολυμπούν σε μια πισίνα χωρίς νερό. Το νιόπαντρο ερωτευμένο ζευγάρι ζει σ’ ένα πολύ μικρό σπίτι, μαζί με την 8χρονη κόρη της Μόνικα και τη γιαγιά της. Τα πρωινά υπενοικιάζουν το σπίτι σε παράνομα ζευγάρια για να ενισχύσουν το εισόδημά τους, ενώ ο Άλντο προσπαθεί να πουλήσει κρέας, κάτι που απαγορεύεται δια νόμου στην Κούβα. Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη δεινή οικονομική κατάσταση και την απομόνωση, με άξονα μια ερωτική ιστορία. Οι ζωές των ηρώων του αντανακλούν τα χαμένα όνειρα μιας νέας γενιάς που χαράσσει την πορεία της μέσα στην αστάθεια και στις αντίξοες συνθήκες. Στο φακό του, τα έντονα χρώματα της Κούβας –της φύσης και των κτισμάτων– έρχεται σε αντιπαράθεση με τη ζοφερή ανθρώπινη πραγματικότητα, ενώ με ρεαλισμό και ευαισθησία προσεγγίζει το ταμπεραμέντο και το ένστικτο επιβίωσης του κουβανέζικου λαού. Ένας πρωτοεμφανιζόμενος Kουβανός σκηνοθέτης σκιαγραφεί το πορτραίτο της σύγχρονης κουβανέζικης επαρχίας, ενώ ταυτόχρονα αποτυπώνει με ρεαλιστικά χρώματα την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων της. Το trailer και μια πρώτη “ανάγνωση” της ταινίας την κάνει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες του Τμήματος που ούτως ή άλλως είναι ρίσκο.Βραβείο Καλύτερης Λατινοαμερικανικής Ταινίας Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη – Vancouver Latin American FF 2013, Canada OΛYMΠION:   Σάββατο, 2 Νοεμβρίου 2013            17:30 ΦPINTA ΛIAΠΠA:      Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2013  15.45

Ο Τομ στη φάρμα του Ξαβιέ Ντολάν – Καναδάς (Ειδικές Προβολές)

Ο Τομ, ένας νεαρός κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία, πηγαίνει στην επαρχία για μια κηδεία. Εκεί, προς έκπληξή του, βλέπει ότι κανείς δεν τον αναγνωρίζει κι ούτε κανείς φαίνεται να ξέρει τη σχέση του με τον αποθανόντα, ενώ ο αδελφός του τελευταίου σύντομα θα θέσει τους όρους ενός διεστραμμένου παιχνιδιού. Προκειμένουν να προστατέψει το όνομα της οικογένειας και το πένθος της μητέρας, ο Τομ πρέπει τώρα να παίξει το ρόλο του ειρηνοποιού σ’ ένα σπιτικό, του οποίου το μυστηριώδες παρελθόν θα κάνει ακόμα πιο «σκοτεινή» την επίσκεψή του στη φάρμα. Με φόντο το πανόραμα του αγροτικού Κεμπέκ, αυτό το ψυχολογικό θρίλερ επικεντρώνεται στο ολοένα και μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο, και στο πνεύμα εναντίωσης των ανθρώπων που κατοικούν εκεί. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης, η εξαπάτηση, η θλίψη και οι μυστικές κτηνωδίες διεισδύουν σ’ αυτό το σύντομο και βάναυσο ταξίδι-προσκύνημα, μέσα από τη διαστρεβλωμένη και άσχημη αλήθεια.

Κέρδισε διεθνή αναγνώριση με την πρώτη του ταινία J’ai tué ma mère, όπου επίσης πρωταγωνιστούσε, που κέρδισε τρία βραβεία στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» στο Φεστιβάλ Καννών του 2009. Η δεύτερη ταινία του, Φανταστικοί εραστές, έκανε πρεμιέρα στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα»στο 63ο Φεστιβάλ Καννών του 2010, και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ του Σίδνεϊ. Η τρίτη του ταινία, Λώρενς για πάντα, επίσης προβλήθηκε στο πρόγραμμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα», όπου κέρδισε το βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου.

OΛYMΠION: Σάββατο, 2 Νοεμβρίου 2013 – 23:00 ΦPINTA ΛIAΠΠA: Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου 2013 – 20:30

Συνθήματα  του Γκιέργκι Τζουβάν – Αλβανία (20 χρόνια Ματιές στα Βαλκάνια)

Με φόντο τα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν ο Εμβέρ Χότζα κυβερνούσε την Αλβανία με σιδηρά πυγμή, η ταινία αφηγείται την ιστορία του Αντρέ, που έχει διοριστεί δάσκαλος σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό. Το πρώτο καθήκον που του αναθέτουν είναι να διαλέξει ένα πολιτικό σύνθημα για την τάξη του. Ανάμεσα στο «Δόξα στο επαναστατικό πνεύμα» και το «Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι μια χάρτινη τίγρη», ο Αντρέ διαλέγει το μικρότερο· ευτυχώς, μια που, όπως πληροφορείται, η τάξη που πρέπει να γράψει το σύνθημα αυτό με πέτρες πάνω στη βουνοπλαγιά, και οποιοδήποτε λάθος τιμωρείται αυστηρότατα. Ενώ όλοι στο χωριό αναγνωρίζουν το γελοίο της υπόθεσης, κανείς δεν διανοείται ν’ αμφισβητήσει την αυστηρή πειθαρχία του κόμματος. Όταν ένας βοσκός κατηγορείται για παραποίηση των συνθημάτων που, ούτως ή άλλως, δεν ξέρει να διαβάσει, ο Αντρέ τον υπερασπίζεται, μια πράξη που καταδικάζεται ως αντιεπαναστατική.

Γεννημένος στα Τίρανα το 1963, είναι ένας απ’ τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Αλβανίας. Τα “Συνθήματα” είναι η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του και κέρδισε το Βραβείο Νέων στο Φεστιβάλ Καννών 2001 και το πρώτο βραβείο στο Τόκιο.

Βραβείο Νεότητας (33ο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών) – Φεστιβάλ Καννών 2001  Μεγάλο Βραβείο – Cottbus IFF 2001, Germany Βραβείο Σκηνοθεσίας, Μεγάλο Βραβείο – Tokyo IFF 2001, Japan Βραβείο ΝΗΚ – Sundance IFF 2002, USA

ΣTAYPOΣ TOPNEΣ: Σάββατο, 2 Νοεμβρίου 2013 – 15:30 ΣTAYPOΣ TOPNEΣ: Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2013 – 13:00

Τα παιδιά του ιερέα του Βίνκο Μπρέσαν – Σερβία – Κροατία (Ματιές στα Βαλκάνια)

Πεπεισμένος ότι κάνει το σωστό, μιας που «ακόμα κι ο Πάπας είναι αντίθετος στη χρήση προφυλακτικών», ο Ντον Φάμπιγιαν, καθολικός ιερέας σ’ ένα νησί στις Δαλματικές Ακτές, ξεκινά να τρυπά όλες τις συσκευασίες προφυλακτικών που πουλά στο περίπτερό του ο Πέταρ, ο θεοσεβούμενος εφημεριδοπώλης. Σύντομα, θα ταχθεί μαζί τους κι ο Μάριν, ο ντόπιος φαρμακοποιός, που θ’ αρχίσει να πουλά στο φαρμακείο του βιταμίνες αντί για αντισυλληπτικά. Κάπως έτσι, ελέγχοντας τη σεξουαλική ζωή ανδρών και γυναικών, θα καταργήσουν κάθε μέσο αντισύλληψης στο νησί. Καθώς εμφανίζονται οι πρώτες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ο Ντον Φάμπιγιαν θα κάνει ό,τι μπορεί για να παντρέψει τα ζευγάρια που προκύπτουν σύμφωνα με το χριστιανικό πρότυπο, ακόμα και παρά τη θέλησή τους. Μόνο που οι πράξεις της τριάδας ξεκινούν να επηρεάζουν τις ζωές των κατοίκων που σταματούν να είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους…

Το ντεμπούτο του σκηνοθέτη, μία ταινία χαμηλού προϋπολογισμού με τίτλο “Πώς άρχισε ο πόλεμος στο νησί μου” σημείωσε, μετά τον Τιτανικό, τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Κροατία τα τελευταία 25 χρόνια. Το 2000 έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία του “Το φάντασμα του στρατάρχη” στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Μετά από βράβευσή της στην Μπερλινάλε, η επόμενη ταινία του, “Μάρτυρες”, έλαβε το βραβείο της Φίλιπ Μόρις στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι το 2004. Το 2009, η ταινία του Nije kraj απέσπασε το βραβείο FIPRESCI στο ίδιο φεστιβάλ. Αυτά, η εμπιστοσύνη στο βαλκανικό σινεμά και το χιούμορ της ταινίας νομίζω φτάνουν για να βάλουν το φιλμ στη σημερινή λίστα.  

TΩNIA MAPKETAKH:Σάββατο, 2 Νοεμβρίου 2013 – 19:30

TΩNIA MAPKETAKH:Τρίτη, 5 Νοεμβρίου 2013 – 17:30