Τι να δείτε στο 55ο Φεστιβάλ στις 7,8 & 9/11

Η ζωή που κυλά / Ναόμι Καουάσε, 118’- Γαλλία-Ιαπωνία-Ισπανία

Στο νησί της Ιαπωνίας Αμάμι Όσιμα, στην υποτροπική ζώνη, οι παραδόσεις σχετικά με τη φύση είναι ακατάλυτες. Τη νύχτα των παραδοσιακών χορών για την πανσέληνο του Αυγούστου, ο 16χρονος Κάιτο ανακαλύπτει ένα πτώμα να επιπλέει στη θάλασσα. Η φιλενάδα του, Κιόκο, θα επιχειρήσει να τον βοηθήσει να κατανοήσει αυτή την μυστηριώδη ανακάλυψη. Μαζί, οι δυο τους θα μάθουν να είναι ενήλικες μέσα από την εμπειρία των συνυφασμένων κύκλων της ζωής, του θανάτου και του έρωτα.

Το 1997, με την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία « Suzaku», η Ναόμι Καουάσε έγινε η νεότερη νικήτρια του Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών. Δέκα χρόνια αργότερα, η τέταρτη ταινία της, το «Πληγωμένο δάσος», έλαβε το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στο ίδιο φεστιβάλ. Έχει λάβει επίσης τη «Χρυσή άμαξα» στο τμήμα «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών το 2009. Το 2012, οι ταινίες της “Hanezu no tsuki” και “Genpin” βρήκαν διεθνή διανομή, ενώ η Ταινιοθήκη του Παρισιού διοργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα στο έργο της. Εκτός από σκηνοθέτις, είναι επίσης η ιδρύτρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νάρα.

FRIDA LIAPPA: Παρασκευή, 7/11 – 20:30 FRIDA LIAPPA: Κυριακή, 9/11 – 15:30

Τo πάρκο με τις μύγες / Γιένς Όστμπεργκ, 97’ -Σουηδία

Το μυστικό μιας εξαφάνισης εξωθεί έναν νεαρό άντρα στα άκρα. Αρχικά πράος και συνεσταλμένος, στη συνέχεια χάνεται μέσα σε μια δίνη βιαιότητας που δεν γνωρίζει τέλος. Με φόντο τον παγωμένο σουηδικό βορρά, το Πάρκο με τις μύγες βαδίζει στα μονοπάτια του ψυχολογικού θρίλερ και ανατέμνει με υποδειγματικό μινιμαλισμό, χωρίς εξάρσεις, τη –χειρότερη ίσως– μορφή βίας. Κάνοντας ένα καίριο σχόλιο για το φαινόμενο του κοινωνικού εκφοβισμού, η ταινία εστιάζει στη βία που ταπεινώνει, καταπιέζει, τρομοκρατεί και δεν γνωρίζει ηλικία, φύλο ή μορφωτικό επίπεδο.

Ο σουηδός σκηνοθέτης έχει ένα ερκετά παράξενο βιογραφικό αφού είναι πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και έχει σπουδάσει κλασικό χορό. Ήταν ο χορευτής και χορογράφος που κέρδισε το μεγάλο βραβείο του διαγωνισμού «Rencontres Choreographiques de Bagnolet Seine» του Σεν-Ντενί το 1994. Από το 2000 εργάζεται επίσης ως δραματουργός, σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, και περφόρμερ. Αυτή είναι η πρώτη του κινηατογραφική ταινία. Για να δούμε.

OLYMPION: Παρασκευή, 7/11 – 17:45 FRIDA LIAPPA: Σάββατο, 8/11 – 14:30

Η αγάπη είναι παράξενη / Άιρα Σακς, 98’-ΗΠΑ

Μετά από σχέση σαράντα χρόνων, ο Μπεν κι ο Τζωρτζ επιτέλους ενώνονται με τα δεσμά του γάμου σε μια ειδυλλιακή τελετή στο νότιο Μανχάταν. Ωστόσο, ο Τζωρτζ σύντομα θα χάσει τη δουλειά του, κι έτσι το ζευγάρι θα πρέπει να πουλήσει το διαμέρισμά τους και, ως θύματα της αμείλικτης αγοράς ακινήτων της Νέας Υόρκης, θα πρέπει να ζήσουν προσωρινά χώρια, μέχρι να βρουν ένα πιο οικονομικό νέο σπίτι. O Τζωρτζ μετακομίζει με δύο αστυνομικούς που ζουν στον κάτω όροφο κι ο Μπεν μετακομίζει στο Μπρούκλιν με τον ανιψιό του, τη γυναίκα του και τον οξύθυμο έφηβο γιο τους, με τον οποίο ο Μπεν μοιράζεται μια κουκέτα. Κι ενώ υποφέρουν απ’ τον πόνο του αποχωρισμού, ο Μπεν κι ο Τζωρτζ βάλλονται και από τις εντάσεις ανάμεσα στις γενιές και την ιδιόρρυθμη δυναμική των οικογενειών στα νέα τους περιβάλλοντα.

Η τελευταία ταινία του καταξιωμένου ανεξάρτητου αμερικανού σκηνοθέτη, “Keep the Lights On”, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς το 2012 και ήταν υποψήφια για τέσσερα βραβεία Independent Spirit – Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρώτου Ανδρικού Ρόλου (Θουρ Λίντχαρντ) και Καλύτερου Σεναρίου. Συνυπέγραψε το σενάριο του Love Is Strange με τον Μαουρίσιο Ζακαρίας, συν-σεναριογράφο του Lights. Στις προηγούμενες ταινίες του συγκαταλέγονται το “Forty Shades of Blue” (βραβευμένη με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σάντανς) και το “Married Life” με τους Κρις Κούπερ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Πιρς Μπρόσναν και Πατρίσια Κλάρκσον.

OLYMPION: Παρασκευή, 7/11 – 22:30 FRIDA LIAPPA: Σάββατο, 8/11- 23:00

Μια ερωτική ιστορία / Ρόι Άντερσον, 114’-Σουηδία

Δύο έφηβοι γνωρίζονται και ερωτεύονται διστακτικά, με φόντο ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, στην καρδιά ενός ειδυλλιακού σουηδικού καλοκαιριού. Αγνοώντας τους κοινωνικούς περιορισμούς, δημιουργούν με αθωότητα τον δικό τους μικρόκοσμο, σε αντίθεση με τις διαστρεβλωμένες σχέσεις, την απομάγευση και την ανία της ενήλικης ζωής γύρω τους. Το ντεμπούτο του Άντερσον είναι μια φωτεινή, αισιόδοξη δουλειά που έχει συγκριθεί με το πρώιμο έργο του Ίνγκμαρ Μπέργμαν.

Η πρώτη ταινία του Ρόι Άντερσον αξίζει την προσοχή μας ακόμη και μόνο για ακαδημαϊκούς λόγους. Ταινία του 1969 που δύσκολα θα έχετε την ευκαιρία να δείτε εκτός φεστιβάλ.

Χρυσή Πλακέτα IWG, Βραβείο Interfilm (σύσταση) Ειδικό Βραβείο των Δημοσιογράφων Βραβείο UNICRIT – Berlin IFF 1970, Germany Βραβείο Guldbagge 1970, Sweden

Ο Ρόι Άντερσον και το σουρεαλιστικό του κινηματογραφικό σύμπαν είναι ό,τι πιο γοητευτικά παράξενο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά. Τα σαράντα χρόνια καριέρας που μεταφράζονται σε μόλις πέντε μεγάλου μήκους ταινίες, όπου η τραγωδία συναντά την κωμωδία και το μαύρο χιούμορ του παράλογου και οι οποίες και θα προβληθούν στο αφιέρωμα του 55ου Φεστιβάλ, δείχνουν την σχολαστικότητα ενός πραγματικού auteur. Σημαντική λεπτομέρεια της καριέρας του η αρχή της: το 1975, ξεκίνησε ως σκηνοθέτης στη διαφήμιση, κερδίζοντας συνολικά οκτώ Λιοντάρια των Καννών (Cannes Lions) για την πρωτοπορία των δημιουργιών του. Το “Τραγούδια απ’ το δεύτερο όροφο” κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών το 2000. και ήταν το πρώτο μέρος της Τριλογίας των ζωντανών, που συνεχίστηκε με “Εσείς, οι ζωντανοί” και ολοκληρώνεται φέτος (μετά από 15 χρόνια) με το “Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξη του”. Το 2009, το ΜΟΜΑ τίμησε τον Άντερσον με μία έκθεση όπου παρουσιάστηκε όχι μόνο σύσσωμο το κινηματογραφικό του έργο, αλλά και ορισμένα από τα διαφημιστικά του σποτ. Αν έχετε βάλει στο πρόγραμμα μόνο μια ταινία από τις πέντε του Άντερσον, δείτε αυτήν.

PAVLOS ZANNAS: Παρασκευή, 7/11- 17:00

Στη χώρα του Τσάρλι / Ρολφ ντε Χέερ, 108′ – Αυστραλία

Ο Τσάρλι, που ζει σε μια απομακρυσμένη κοινότητα Αβορίγινων στο βόρειο τμήμα της Αυστραλίας, είναι ένας πολεμιστής που έχει αρχίσει πια να γερνάει. Καθώς η κυβέρνηση επεμβαίνει ολοένα και πιο πολύ στον παραδοσιακό τρόπο ζωής της κοινότητας, ο Τσάρλι βρίσκεται διχασμένος ανάμεσα σε δύο κουλτούρες. Η νέα, μοντέρνα του ζωή τού προσφέρει δυνατότητες επιβίωσης, αλλά τελικά είναι μια ζωή που δεν μπορεί να ελέγξει. Όταν το κυνηγετικό του όπλο, το δόρυ του και το τζιπ του καλύτερού του φίλου κατάσχονται, ο Τσάρλι αγανακτισμένος επιστρέφει στην άγρια φύση για να ζήσει όπως παλιά. Ωστόσο, δεν έχει αναλογιστεί πού μπορεί να καταλήξει ή πόσο πολύ μπορεί να έχει αλλάξει η ζωή σε σχέση με το παρελθόν…

Ο σκηνοθέτης γυρίζει ταινίες εδώ και τριάντα χρόνια, και κατάφερε σ’ αυτό το διάστημα να ολοκληρώσει 14 ταινίες (υπάρχουν πολλές άλλες που δεν έχουν ολοκληρωθεί). Οι ταινίες του είναι συνήθως χαμηλού προϋπολογισμού αλλά υψηλής επιρροής. Μ’ αυτές τις 14 ταινίες κέρδισε τέσσερα διαφορετικά βραβεία στο Επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών (συμπεριλαμβανομένου του Βραβείου της Επιτροπής για το Ten Canoes στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα»). Δύο ταινίες του προβλήθηκαν στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας (συμπεριλαμβανομένου του Bad Boy Bubby, που κέρδισε εκεί το βραβείο της Επιτροπής και το βραβείο των Κριτικών). Η ταινία του “Στη χώρα του Τσάρλι” είνι η επίσημη υποψηφιότητα της χώρας στην κατηγορία της Ξενόγλωσσης ταινίας.

JOHN CASSAVETES: Παρασκευή, 7/11 – 18:30

Στο δέλτα / Κόρνελ Μούντρουτσο, 92’- Ουγγαρία-Γερμανία

Ένας συνεσταλμένος νέος επιστρέφει στο άγριο, απομονωμένο τοπίο του Δέλτα – ένα λαβύρινθο καναλιών, μικρών νησιών και άγριας βλάστησης, του οποίου οι κάτοικοι ζουν αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Στον νέο, ο οποίος είχε φύγει από κει ως μικρό παιδί, συστήνουν την αδελφή του, που εκείνος ούτε ήξερε πως υπήρχε. Εκείνη είναι ντελικάτη και ντροπαλή, αλλά και αμετάπειστη όταν παίρνει την απόφαση να μείνει μαζί του στη διαλυμένη καλύβα του πλάι στην όχθη. Μαζί χτίζουν ένα σπίτι πάνω σε ξύλινους πασσάλους στη μέση του ποταμού, μακριά απ’όλους τους άλλους. Μια μέρα, προσκαλούν τους κατοίκους του χωριού να φάνε μαζί, αλλά γίνεται σαφές πως οι άξεστοι ντόπιοι δεν αποδέχονται την «αφύσικη» σχέση τους.

Άλλη μια ταινία με ένα σκασμό βραβεία από το πιο ενδιαφέρον tribute του φεστιβάλ.

Βραβείο FIPRESCI – Φεστιβάλ Καννών 2008, Γαλλία Βραβείο Δον Κιχώτης – Cottbus FF of Young East European Cinema 2008, Germany Μεγάλο Βραβείο – Ghent IFF 2008, Belgium Βραβείο Κριτικών «Τζην Μόσκοβιτς», Βραβείο Καλύτερης Μουσικής, Μεγάλο Βραβείο – Hungarian Film Week 2008

Ο Ούγγρος Κόρνελ Μούντρουτσο ανήκει στην αφρόκρεμα των νέων ευρωπαίων δημιουργών. Μετά τον “Λευκό Θεό” (μεγάλο βραβείο του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο φετινό Φεστιβάλ Καννών), ταινία έναρξης που μας ενθουσίασε καιρός να τον γνωρίσουμε όλοι. Το αφιέρωμα του φεστιβάλ στον Ούγγρο σκηνοθέτη, περιλαμβάνει και τις πέντε μεγάλου μήκους ταινίες του. Μέντορές του κατά τον ίδιο ο Μπέλα Ταρ και ιδιαίτερα ο Μίκλος Γιάντσο.

PAVLOS ZANNAS: Παρασκευή, 7/11 – 00:00

Ο θεριστής / Ζβόνιμιρ Γιούριτς, 98’ Κροατία-Σλοβενία

Τρεις ιστορίες που εκτυλίσσονται μέσα σε μία και μόνο νύχτα και ασχολούνται με τον Ίβο με διαφορετικούς τρόπους, δίνοντάς μας σταδιακά μια ζοφερή εικόνα της ζωής του Ίβο και όλης της περιοχής που παραμένει κολλημένη και εγκλωβισμένη στον πόλεμο, όπως και ο Ίβο στο έγκλημά του.

Ο 43χρονος Κροάτης αποφοίτησε το 1999 από το τμήμα σκηνοθεσίας κινηματογράφου και τηλεόρασης της Ακαδημίας Δραματικών Τεχνών του Ζάγκρεμπ. Έκτοτε σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ και δύο μεγάλου μήκους ταινίες σε δικά του σενάρια. Έχει επίσης σκηνοθετήσει αρκετές μικρού μήκους ταινίες, τηλεοπτικές σειρές κι ένα επεισόδιο από ένα συλλογικό έργο. Η ταινία Crnci, που συν-σκηνοθέτησε με τον Γκόραν Ντέβιτς, κέρδισε δώδεκα βραβεία, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν διεθνή. Επίσης, αποτέλεσε την πρόταση της Κροατίας για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ.

STAVROS TORNES: Σάββατο, 8/11 – 18:00

Αντίο Σόλο / Ραμίν Μπαχράνι, 91′-ΗΠΑ

Στους μοναχικούς δρόμους του Ουΐνστον-Σέιλεμ της Βόρειας Καρολίνας, αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο άνδρες μια απρόβλεπτη φιλία που θ’ αλλάξει τη ζωή και των δύο για πάντα. Ο Σόλο είναι ένας Σενεγαλέζος ταξιτζής που δουλεύει για να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τη νέα του οικογένεια. Ο Ουΐλιαμ είναι ένας σκληρός, ηλικιωμένος τύπος απ’ το Νότο που μετανιώνει για ό,τι έχει κάνει και δεν έχει κάνει στη ζωή του. Ενώ το αμερικανικό όνειρο του ενός μόλις ξεκινά, του άλλου σύντομα θα σβήσει. Ωστόσο, παρά τις διαφορές τους, και οι δύο άνδρες συνειδητοποιούν πως χρειάζονται ο ένας τον άλλον περισσότερο απ’ όσο παραδέχονται. Μέσα απ’ αυτή την απίθανη, αλλά αλησμόνητη φιλία, το Αντίο, Σόλο εξερευνεί με μαεστρία το τέλος μιας γενιάς, όπως και το ραγδαία μεταβαλλόμενο πρόσωπο της Αμερικής.

Η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βενετίας 2008. «Σκηνοθέτη της δεκαετίας» χαρακτήρισε ο σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Έμπερτ τον Ραμίν Μπαχράνι πριν από μερικά χρόνια. Εμείς τον γνωρίσαμε το 2006 όταν η ταινία του “Άνθρωπος σπρώχνει καρότσι” προβλήθηκε στο Δ.Δ. Του Φεστιβάλ. Δεν ενθουσιαστήκαμε ούτε νιώσαμε να προσφέρει τίποτα καινούργιο η ταινία στο νέο ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά. Από τότε βέβαια έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, όπως το βραβείο FIPRESCI καλύτερης ταινίας στη Βενετία (για το “Αντίο Σόλο” του 2009). Εσείς δείτε την τελευταία του ταινία, “99 σπιτικά” που προβλήθηκε στα φεστιβάλ της Βενετίας, του Τέλιουραϊντ και του Τορόντο και είχε ενθουσιώδη υποδοχή. Ένα από τα φετινά tributes του Φεστιβάλ που αξίζουν τον κόπο φέτος.

TONIA MARKETAKI: Κυριακή,  9/11 – 19:30 | ID:936

Και οι επαναλήψεις: (ενδέχεται να είναι sold out. Οι πιο θαρραλέοι προετοιμαστείτε για σκαλί, αξίζουν τον κόπο)

The Little Death/ Μικρός Θάνατος: FRIDA LIAPPA: Σάββατο, 8/11- 20:00

Σιωπηλή καρδιά: JOHN CASSAVETES: Κυριακή, 9/11 – 20:00

Κουβέντες με τους θεούς: STAVROS TORNES: Κυριακή,  9/11 – 15:30