Τι να δείτε στο τελευταίο Σαββατοκύριακο του 54ου Φεστιβάλ

Nebraska του Αλεξάντερ Πέιν – ΗΠΑ – Ειδικές Προβολές – Τελετή Λήξης

Ένας φτωχός ηλικιωμένος που ζει στη Μοντάνα επιμένει να το σκάει από το σπίτι, με σκοπό να πάει στη Νεμπράσκα για να εισπράξει τα χρήματα από ένα τζακ ποτ που νομίζει πως έχει κερδίσει. Η οικογένειά του, αγανακτισμένη από την άνοιά του που επιδεινώνεται, συζητά το ενδεχόμενο να τον βάλουν σε κλινική, ώσπου ένας από τους δύο γιους του προσφέρεται να πάει τον πατέρα του στη Νεμπράσκα με το αμάξι του, παρότι καταλαβαίνει τη ματαιότητα του εγχειρήματος. Καθ’ οδόν, ο πατέρας του έχει ένα ατύχημα, κι έτσι οι δυο τους πρέπει να μείνουν μερικές μέρες στη μικρή, παρηκμασμένη πόλη της Νεμπράσκα όπου γεννήθηκε ο πατέρας, κι όπου, υπό το άγρυπνο βλέμμα του γιου του, θα βρεθεί απέναντι στο παρελθόν του. (Μην ανησυχείτε – είναι κωμωδία.) Η ταινία, γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ, με φόντο τέσσερις αμερικανικές πολιτείες, φέρνει κοντά επαγγελματίες ηθοποιούς με ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την υποκριτική, και φιλοδοξεί να αποδώσει την ατμόσφαιρα και τους ρυθμούς αυτών των εξωτικών τόπων.

Τον ομογενή Αλεξάντερ Πέιν δεν ξέρω πού τον χάνεις αλλά τον βρίσκεις σίγουρα, πλέον σχεδόν κάθε χρόνο, στις αίθουσες του Φεστιβάλ. Φέτος είναι πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής και συγχρόνως κλείνει την αυλαία του 54ου Φεστιβάλ με την παρουσία του και δώρο στις βαλίτσες του την πολυαναμενόμενη ταινία “Nebraska”, ένα ασπρόμαυρο road movie που εστιάζει στη γλυκόπικρη σχέση ενός πατέρα με το γιο του, οι οποίοι ταξιδεύουν στην αμερικανική πολιτεία για να εισπράξουν τα κέρδη ενός αμφιβόλου γνησιότητας λαχείου. Στο ρόλο του πατέρα συναντάμε τον Μπρους Ντερν, σε μια έξοχη ερμηνεία που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών. Να σας βλέπουμε κάθε χρόνο κύριε Πέιν, δεν μας χαλάει καθόλου.

Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου – Φεστιβάλ Καννών 2013

OΛYMΠION: Σάββατο, 9 Νοεμβρίου 2013 – 21:00 OΛYMΠION: Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2013 – 17:30

Σέρλι οράματα πραγματικότητας: του Γκούσταβ Ντόιτς – Αυστρία – Ανοιχτοί Ορίζοντες

Δεκατρείς πίνακες του Έντουαρντ Χόπερ ζωντανεύουν μέσα από μια ταινία που αφηγείται τη ζωή μιας γυναίκας, της οποίας οι σκέψεις, τα συναισθήματα κι οι στοχασμοί μάς επιτρέπουν να παρατηρήσουμε μια εποχή στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Σέρλι είναι μια γυναίκα στην Αμερική του ’30, του ’40, του ’50 και των αρχών του ’60. Μια γυναίκα που θα ήθελε να επηρεάσει τον ρου της ιστορίας με την επαγγελματική της δραστηριότητα και την κοινωνικοπολιτική της δράση. Μια γυναίκα που δεν αποδέχεται ως δεδομένη την πραγματικότητα της Οικονομικής Ύφεσης του 1930, του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του Μακαρθισμού, των φυλετικών συγκρούσεων και των εκστρατειών για τα δικαιώματα του πολίτη, αλλά τη θεωρεί μια ρευστή κατασκευή. Μια γυναίκα που η δουλειά της ως ηθοποιού την έχει εξοικειώσει με το στήσιμο της παραγματικότητας, με την αμφισβήτηση και τη διαμόρφωσή της. Μια γυναίκα που δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον παραδοσιακό ρόλο της συζύγου, αλλά που λαχταρά να έχει έναν σύντροφο. Μια γυναίκα που εξοργίζεται με την πολιτική καταστολή, αλλά δεν απελπίζεται, ενώ δεν τρέφει παρά μόνο περιφρόνηση για την προδοσία. Η Σέρλι, μια γοητευτική, χαρισματική, αφοσιωμένη, χειραφετημένη γυναίκα.

ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Σάββατο, 9 Νοεμβρίου 2013 – 15:30

Η αποδόμηση / Σεμπαστιέν Πιλότ – Καναδάς – Ανοιχτοί Ορίζοντες

Ο Γκαμπί έχει μια φάρμα όπου εκτρέφει πρόβατα, τη «φάρμα Γκανιόν και Υιοί». Aλλά o Γκαμπί δεν έχει γιους, μόνο δυο κόρες που τις μεγάλωσε σαν πριγκήπισσες και που ζουν μακριά, στη μεγάλη πόλη. Μια μέρα, η μεγαλύτερη κόρη ζητά από τον πατέρα της χρήματα για να σώσει το σπίτι της, το οποίο φοβάται πως θα χάσει ενόψει του επικείμενου διαζυγίου της. Ο Γκαμπί έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένη αίσθηση πατρικού καθήκοντος, κι αποφασίζει να βοηθήσει την κορούλα του πουλώντας τη φάρμα. Πουλά τα πάντα –το σπίτι, τα ζώα, τη γη των προγόνων του–, και μετακομίζει σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στο γειτονικό χωριό.

Χιλιοβραβευμένος μικρομηκάς, 40χρονος Καναδός. Τον γνωρίσαμε πρόπερσι όταν “Ο Πωλητής”, η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Βραβείο SACD Καλύτερου Σεναρίου (Εβδομάδα Κριτικής) – Φεστιβάλ Καννών 2013

TΩNIA MAPKETAKH: Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2013 – 15:00

Βραβείο Διεθνές Διαγωνιστικό

Τα βραβεία δόθηκαν χτες λοιπόν και μεγάλος νικητής ήταν το “Κελί από Χρυσάφι” που θα ξαναπροβληθεί σήμερα στο Ολύμπιον. Το Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Αργυρός Αλέξανδρος, απονεμήθηκε στην γαλλική ταινία «SUZANNE» της Κατέλ Κιγιεβερέ , ενώ το ειδικό βραβείο της Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία, Χάλκινος Αλέξανδρος, στην ταινία: «Χάλια μαλλί» της Μαριάνα Ρονδόν από τη Βενεζουέλα.

Το βραβείο Σεναρίου απονεμήθηκε στον Τάε γκον Κιμ από τη Νότιο Κορέα για το σενάριο της ταινίας «Οι αισιόδοξοι», το βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στην Γαλλίδα Σάρα Φορεστιέ για την ερμηνεία της στην ταινία «SUZANNE» της Κατέλ Κιγιεβερέ και το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας εξ ημισείας στον Έλληνα ηθοποιό Χρήστο Στέργιογλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου και τον Χιλιανό Χάιμε Βαδέλ για την ερμηνεία του στην ταινία «Το ποτό του διαβόλου» του Ιγνάσιο Ροδρίγες.

Η Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) απένειμε τα βραβεία της στις ταινίες : «Χάλια μαλλί» της Μαριάνα Ρονδόν από τη Βενεζουέλα και στην ελληνική ταινία «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου, Ελλάδα, Τσεχία, 2013.

Κελί από χρυσάφι / Διέγο Κεμάδα-Δίες – Μεξικό-Ισπανία – Διεθνές Διαγωνιστικό

Δεκαπέντε μόλις χρονών, ο Χουάν, η –μεταμφιεσμένη σε αγόρι– Σάρα και ο Σαμουέλ ξεκινούν από τη Γουατεμάλα για να διασχίσουν το Μεξικό, κι από κει να φτάσουν «στον Βορρά», στις μυθικές ΗΠΑ. Στη διαδρομή συναντούν και τον Τσαούκ, έναν συνομήλικό τους Ινδιάνο, ο οποίος δεν έχει χαρτιά και δεν μιλάει καν Ισπανικά. Το ότι οι τέσσερίς τους είναι σκληραγωγημένοι δεν σημαίνει ότι έχουν επίγνωση του τι συνεπάγεται αυτή η διαδρομή – κι είναι αυτή η αφέλεια, κι όχι ανωριμότητα, που τελικά τους επιτρέπει να προχωρούν και να αποφεύγουν τις παγίδες. Ο Διέγο Κεμάδα-Δίες γνωρίζει ότι η ιστορία του έχει κινηματογραφηθεί κι άλλες φορές, γι’ αυτό δεν βιάζεται. Παρέχει στα παι- διά το χώρο που χρειάζονται, δίνει στους χαρακτήρες τους υπόσταση και συναίσθημα. Η σκόνη στα πρόσωπά τους αποκτά αποτύπωμα στην οθόνη με τον κόκκο της εικόνας, ο κίνδυνος στο κάθε βήμα τους γίνεται απτός – και τρο- μακτικός. Θέλει θάρρος να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι, και ο Κεμάδα-Δίες εμφανίζεται με το ντεμπούτο του ως ατρόμητος.

Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε στην Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά ζει στην αμερικανική ήπειρο εδώ και περίπου δύο δεκαετίες. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κιν/φικό Ινστιτούτο με ειδίκευση στη φωτογραφία και την τιμητική υποτροφία «Άντονι Χόπκινς». Η πτυχιακή του ταινία,”A Table Is a Table” κέρδισε το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας της Αμερικανικής Ένωσης Διευθυντών Φωτογραφίας. Έχει συνεργαστεί με διάσημους σκηνοθέτες, όπως οι Ιζαμπέλ Κουαζέ, Αλεχάνδρο Γκονσάλες Ινιάριτου, Φερνάντο Μεϊρέλες, Τόνι Σκοτ, Σέσαρ Τσαρλόνε, Όλιβερ Στόουν και Σπάικ Λι, μεταξύ άλλων. Το 2006, η δεύτερη μικρού μήκους του, “I Want to Be a Pilot”, έλαβε περισσότερα από 50 διεθνή βραβεία. Το 2006 κέρδισε υποτροφία του προγράμματος Cinéfondation για ν’αναπτύξει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία.

Βραβείο Νέου Ταλέντου (Ένα Κάποιο Βλέμμα) – Φεστιβάλ Καννών 2013

OΛYMΠION: Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2013 – 20:30

Βραβείο κοινού για την καλύτερη ξένη ταινία του φεστιβάλ

To Βραβείο Κοινού Fischer απονέμεται σε μια ταινία του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος, μια Ελληνική Ταινία το οποίο απονέμεται στη μνήμη του Μιχάλη Κακογιάννη, μια ταινία του Τμήματος “Ματιές στα Βαλκάνια” και μια ταινία του Τμήματος “Ανοιχτοί Ορίζοντες”. Η ξένη ταινία που συγκέντρωσε τους περισσότερους ψήφους θα προβληθεί την Κυριακή. Νικητές ήταν “Κελί από Χρυσάφι” (Διεθνές Διαγωνιστικό), “Τα παιδιά του Ιερέα” (Ματιές στα Βαλκάνια), “Η Τελευταία Φάρσα” (Ελληνικό Τμήμα) και “Παπούσα” (Ανοιχτοί Ορίζοντες)

Τα παιδιά του ιερέα του Βίνκο Μπρέσαν – Σερβία – Κροατία (Ματιές στα Βαλκάνια)

Πεπεισμένος ότι κάνει το σωστό, μιας που «ακόμα κι ο Πάπας είναι αντίθετος στη χρήση προφυλακτικών», ο Ντον Φάμπιγιαν, καθολικός ιερέας σ’ ένα νησί στις Δαλματικές Ακτές, ξεκινά να τρυπά όλες τις συσκευασίες προφυλακτικών που πουλά στο περίπτερό του ο Πέταρ, ο θεοσεβούμενος εφημεριδοπώλης. Σύντομα, θα ταχθεί μαζί τους κι ο Μάριν, ο ντόπιος φαρμακοποιός, που θ’ αρχίσει να πουλά στο φαρμακείο του βιταμίνες αντί για αντισυλληπτικά. Κάπως έτσι, ελέγχοντας τη σεξουαλική ζωή ανδρών και γυναικών, θα καταργήσουν κάθε μέσο αντισύλληψης στο νησί. Καθώς εμφανίζονται οι πρώτες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ο Ντον Φάμπιγιαν θα κάνει ό,τι μπορεί για να παντρέψει τα ζευγάρια που προκύπτουν σύμφωνα με το χριστιανικό πρότυπο, ακόμα και παρά τη θέλησή τους. Μόνο που οι πράξεις της τριάδας ξεκινούν να επηρεάζουν τις ζωές των κατοίκων που σταματούν να είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους…

Το ντεμπούτο του σκηνοθέτη, μία ταινία χαμηλού προϋπολογισμού με τίτλο “Πώς άρχισε ο πόλεμος στο νησί μου” σημείωσε, μετά τον Τιτανικό, τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Κροατία τα τελευταία 25 χρόνια. Το 2000 έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία του “Το φάντασμα του στρατάρχη” στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Μετά από βράβευσή της στην Μπερλινάλε, η επόμενη ταινία του, “Μάρτυρες”, έλαβε το βραβείο της Φίλιπ Μόρις στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι το 2004. Το 2009, η ταινία του Nije kraj απέσπασε το βραβείο FIPRESCI στο ίδιο φεστιβάλ. Αυτά, η εμπιστοσύνη στο βαλκανικό σινεμά και το χιούμορ της ταινίας νομίζω φτάνουν για να βάλουν το φιλμ στη σημερινή λίστα.

TZON KAΣΣABETHΣ: Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2013 – 20:00