Την ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη να τη λες…
Γράφει η Ιωάννα Κακούρη.
Λέξεις: Ιωάννα Κακούρη
Την ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη να τη λες. Όσο κι αν σε πικραίνει, πάντα να βρίσκεις δύναμη να τη διηγηθείς. Μην πεις δεν μπορώ, σ’ ακούν οι γονείς του, σ’ ακούει και το δίκιο τους. Να τη λες σε παιδιά μικρά, σε όσα περισσότερα μπορέσεις. Να τους λες τι έγινε, αλλά πιο πολύ να τους λες γιατί έγινε. Μάθε τους να πορεύονται σαν Δαβίδ ακόμη κι αν είναι Γολιάθ. Μάθε τους ν’ αγαπάνε πολύ τα μυρμήγκια κι όχι να τα πατάνε επειδή μπορούν. Ζήτα τους να πλάσουν αλλιώς την ιστορία του Βαγγέλη, με άλλο τέλος και θα εκπλαγείς. Όταν είσαι παιδί σκαρφίζεσαι τα πάντα για ένα καλό τέλος σε μια ιστορία.
Την ιστορία του Βαγγέλη να τη λες και σε μεγαλύτερα παιδιά. Όταν σου πουν βαριεστημένα τι έμαθαν στο σχολείο για τον Πρίαμο, τον βασιλιά της Τροίας που ικέτεψε τον φονιά του γιου του να του δώσει το άψυχο σώμα του, εσύ να τους μιλήσεις και για τον πατέρα του Γιακουμάκη. Να τους δείξεις και το πρόσωπό του, θα καταλάβουν πιο πολλά. Όλα τα καταλαβαίνουν τα παιδιά, αρκεί να υπάρξει κάποιος που θα τους τα εξηγήσει.
Να ξαναλές την ιστορία και στους μεγάλους, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που λένε τον Βαγγέλη «άτυχο νεαρό». Πιο δυνατά, να τη λες σ’ εκείνους που στερούν στα παιδιά τους κάθε τρυφερότητα, για να τα κάνουν άντρες, σκληρούς και λεβέντες. Πες την ακόμα και στον άλλον, αυτόν που λέει ότι έκανε πλάκα και μετά φέρε του να δει καρδιές ξεριζωμένες απ’ τη ρίζα, να δούμε, θα γελάσει; Την ιστορία του Βαγγέλη πες την πιο προσεκτικά και σ’ αυτούς που μόνο τους μέλημα είναι πώς θα γεμίζουν οι φυλακές, αλλά ποτέ πώς θα αδειάζουν.
Στο τέλος της ημέρας, να λες την ιστορία και στον καθρέφτη σου. Να παίρνεις κάθε μέρα το μικρό ή το μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσους Βαγγέληδες άφησες κάποτε στην τύχη τους. Κι αν χαθεί έστω κι ένας Βαγγέλης ακόμα, να πεις με σιγουριά πως φταίμε όλοι μας.
