Τινάζοντας στον αέρα την Πρωτεύουσα Νεολαίας

Του Γιώργου Τούλα

Η Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014 είναι ένας θεσμός που από την αρχή έμοιαζε να μην είναι καλότυχος στη Θεσσαλονίκη. Όπως βέβαια και όλες οι μεγάλες διοργανώσεις στην πόλη. Και η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 και οι εορτασμοί για τα 100 χρόνια της πόλης έμοιαζαν να κουβαλούν τρομακτικές παθογένειες που δεν τις επέτρεψαν να ανθίσουν. Και να το 1997 τα πολλά λεφτά άφησαν έστω ένα στίγμα δημιουργίας παράλληλα με τα δεκάδες σκάνδαλα, η περίπτωση των 100 χρόνων 2012 και η Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014 δεν μοιάζει να έχουν την ίδια τύχη.

Για το 2012 τα πράγματα είχαν τραγική κατάληξη και άφησαν στους σοβαρούς ανθρώπους που είχαν επιλεγεί να την υλοποιήσουν μια βαθιά πίκρα για την εμπλοκή τους σε ένα θεσμό που κατά βάθος δεν τον πίστεψε κανείς, κυρίως αυτοί που τον δημιούργησαν, δεν τον στήριξε κανείς και δεν του επέτρεψε κάνεις να ορθοποδήσει. Η χρονιά εκείνη η επετειακή πέρασε και κανείς δεν θέλει να θυμάται τι συνέβη, διότι απλά δεν συνέβη τίποτε σημαντικό.

Η περίπτωση του 2014 είναι μια ακόμα απόδειξη ανικανότητας διαχείρισης μιας ευκαιρίας, απίστευτων προσωπικών φιλοδοξιών και αντεγκλήσεων ανάμεσα σε αντιδημάρχους, συμβούλους και παράγοντες και η ευθύνη του ίδιου του δημάρχου που δεν μπόρεσε να επιβάλλει τη θέληση του να προχωρήσει αυτή η ιστορία χωρίς κραδασμούς.

Να θυμίσω ότι ο φάκελος και η διεκδίκηση του τίτλου έγινε από ανθρώπους που ανήκουν στο χώρο των κοινωνικών οργανώσεων και εθελοντές που στην πορεία απομακρύνθηκαν δυσαρεστημένοι, ο οργανισμός που θα έτρεχε τη διοργάνωση είναι ακόμα μετέωρος και σχεδόν τυπικά ανύπαρκτος, οι αρμοδιότητες του πήγαν και ήρθαν δέκα φορές σε διάφορα χέρια, η Μαρία Πασχαλίδου άλλοτε ως αντιδήμαρχος και άλλοτε ως πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Θεσσαλονίκης (ΚΕΔΗΘ) βρέθηκε μετέωρη και εκτεθειμένη, ο προϋπολογισμός έγινε σίριαλ που πάει και έρχεται στο δημοτικό συμβούλιο και όσοι εργάζονται για τους σκοπούς της Πρωτεύουσας Νεολαίας έχουν γίνει μάρτυρες κωμικοτραγικών καταστάσεων δυο χρόνια τώρα.

Ως επιστέγασμα όλων αυτών ήρθε η απαίτηση του δημάρχου για την παραίτηση του συντονιστή του προγράμματος Μπάμπη Παπαϊωάννου και ακολούθησε η παραίτηση της ίδιας της Πασχαλίδου και ενώ βρισκόμαστε στον τρίτο μήνα της διοργάνωσης και το πρόγραμμα είναι σε εξέλιξη.

Πίσω από όλη αυτή την ιστορία που μπορεί να τινάξει στον αέρα τη διοργάνωση βρίσκονται προσωπικές κόντρες και αντεγκλήσεις ανθρώπων που φανερά πια αντιμάχονται ο ένας τον άλλον. Και δυστυχώς παίζουν παιχνίδια σε βάρος της πόλης και της αξιοπιστίας της. Είχα γράψει και το Σεπτέμβριο ότι έτσι η πόλη δεν πάει μπροστά. Νομίζω ότι τώρα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ εκείνο το κείμενο. Η αδυναμία του δημάρχου να διαχειριστεί αυτές τις κόντρες, που είναι πλέον εξώφθαλμες, είναι καταστροφική για την πόλη. Αν και αυτή η διοργάνωση αποτύχει τότε δεν υπάρχει λόγος να ελπίζουμε σε τίποτε στο μέλλον. Διότι εδώ μιλάμε για τους νέους ανθρώπους. Που και διαψευσμένοι θα νιώσουν και προδομένοι.

*Με μια κίνηση τακτικής οπισθοχώρησης ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης ζήτησε από τη Μαρία Πασχαλίδου να παραμείνει και να κρατήσει μέχρι τέλους το τιμόνο της Πρωτεύουσας Νεολαίας διατηρώντας στη θέση του το στενό της συνεργάτη Μπάμπη Παπαϊωάννου. Η κίνηση αυτή είναι αποτέλεσμα ισχυρών πιέσεων που δέχτηκε ο δήμαρχος από μεγάλη μερίδα στελεχών της Πρωτοβουλίας και συνοδεύεται από τακτική υποχώρηση των υπολοίπων αντιδημάρχων που είχαν βλέψεις στα κονδύλια και τις εκδηλώσεις του 2014. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι το τελευταίο επεισόδιο του σίριαλ…