Τίποτα, έτσι…

* Η άνοιξη είναι τσάμπα (γι’ αυτό άργησε φέτος).

* Κι όμως κάποιοι, μετά απ’ αυτόν τον εφιάλτη, θα ξυπνήσουν πλουσιότεροι.

* Ο Θάνος Μικρούτσικος είναι πολύ θυμωμένος. Υποθέτω και εξαιτίας του.

* Το καλύτερο που έχεις να κάνεις αυτή την περίοδο είναι να κάτσεις και να παρακολουθείς τις κινήσεις και τα λόγια από τη μια εκείνων που λυσσάνε να κρατήσουν όρθιο το άχρηστο μικρομάγαζό τους, κι απ’ την άλλη όσων προσπαθούν να ψυχανεμιστούν πού θα παίξει η καινούργια ορχήστρα για να προλάβουν να χορέψουνε πρώτοι.

* Χειμώνας με καθυστερημένα κοινόχρηστα και μια αόρατη, μεταμεσονύχτια αμυχή στο μέσα μέρος του βραχίονα.

* Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά γιαούρτια πέφτουν. Αλλά έχω την εντύπωση ότι όλα τα γιαούρτια, ανεξαρτήτως λιπαρών, είναι εκ φύσεως σεμνά. Κανένα τους δεν φιλοδόξησε ποτέ όταν μεγαλώσει να γίνει «επιχείρημα». Απλώς, βρέθηκαν ανυπεράσπιστα σε λάθος χέρια.

* Κανένα νέο απ’ την Καλομοίρα;

* «Η Παιδεία δεν μπορεί να υφίσταται από την Ορθοδοξία», τόνισε ο υπουργός Παιδείας Γιώργος Μπαμπινιώτης στον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, κατά την επίσκεψή του πρώτου στα γραφεία της αρχιεπισκοπής. Μετά, φαντάζομαι, έψαλαν κάτι μαζί και ψιλοτσίμπησαν λίγο ταραμά που τους είχε μείνει απ’ την Καθαρή Δευτέρα. Σε πολλά λύκεια ακουγόταν στη διαπασών «τα χριστιανόπουλα» ενώ κάποιοι ασεβείς μαθητές μεράκλωναν καταπίνοντας το τζελ των μαλλιών τους.

* Ζουμπούλια στο ποτήρι της μπύρας.

* Η κρίση ως πλαίσιο ψοφοδεούς συλλογικής και ατομικής ψυχανάλυσης. Βελάσματα, γρυλλίσματα, νιαουρίσματα. Μίση, πάθη, απωθημένα, μυστικά (τα περισσότερα κοινά αλλά ως τώρα ανομολόγητα), εξομολογήσεις, επικήδειοι και θεωρητικούρες. Όλα στη φόρα, τα πιο πολλά του ταλίρου. Λαλίστατοι άπαντες, θερμοκέφαλοι και ανιστόρητοι, καμώνονται τους εμβριθείς αναλυτές για να βγάλουν το άχτι τους (που ενίοτε έχει και το χαρακτήρα ξεκαθαρίσματος προσωπικών λογαριασμών). Ποιος τα πήρε κι από πού, ποιος χρωστάει και πόσα, ποιος μας έφαγε στη στροφή και ποιος θα φαγωθεί τον επόμενο μήνα. Η Χούντα, η Κατοχή, ο Εμφύλιος ως πρόχειρα παραδείγματα αναφοράς. Η ψυχραιμία, η σκέψη, ο λόγος ως είδη εν ανεπαρκεία. Ίχνος προοπτικής, εννοείται.

* Αν είσαι στο Facebook, έχεις ένα λόγο παραπάνω να ‘χεις το νου σου: μετά το «σημείωμα» του Κομμουνιστικού Κόμματος για τον «ηλεκτρονικό φραξιονισμό», κυκλοφορούν πολλά μέλη του με ψευδώνυμο.

* Πόσο κάνει μια σφυρίχτρα;

* «Διότι ήταν η ώρα της ημέρας όπου τ’ αγόρια της Νέας Υόρκης πρσομοιάζουν στ’ αγόρια του Τίφιν του Οχάιο, αγόρια που ακούν το μακρινό σφύριγμα του τρένου την ίδια στιγμή που η τελευταία αγελάδα οδηγείται στο στάβλο. Στο μαγικό εκείνο τέταρτο της ώρας, ακόμα κι αν έχανες στις μπίλιες, απλώς έχανες στις μπίλιες κι αυτό ήταν όλο». (Ένα παρηγορητικό απόσπασμα από έναν παρηγορητικό, μαγικό συγγραφέα. Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, «Σίμορ, συστατικά στοιχεία», σε μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ).

* Παλιότερα, λαθρακούγοντας τις συνομιλίες στα κινητά, όλο και κάποιο αισθηματικό παράπονο έπιανε τ’ αυτί σου. Ακόμη και καβγά μπορούσες να πετύχεις. Ή και χωρισμό – σκέτο ή με μια χούφτα δάκρια – αν ήσουν πολύ τυχερός. Τώρα ακούς μόνο λογαριασμούς και παρακάλια για μια παράταση πληρωμής. Εν τω μεταξύ, η καρδιά κυνηγάει μονάχη.

* Πολλά βράδια ονειρεύεται ότι ζει στο σπίτι του πίνακα L’ empire des lumieres του Μαγκρίτ. Άλλοτε στον πρώτο όροφο κι άλλοτε έξω, κοιτάζοντας τον αναμένο φανοστάτη.

* Όσκαρ, Γιουροβίζιον… Αλήθεια, Καλλιστεία γίνονται ακόμα; Θέλω να πω, θα βγει κάποια φέτος Σταρ Ελλάς και θα πάει μετά για Μις Υφήλιος; Και υπάρχει περίπτωση να το δείξουνε όλο αυτό live και να μην έχω κάτι να κάνω εκείνο το βράδυ;

* Γερό σκαρί, θολή θάλασσα.

* Νομίζω ότι ο Λουκάς ξέρει τι συμβαίνει πραγματικά με τους ανθρώπους στην μπανιέρα αλλά, για κάποιον ακατανόητο λόγο, δε θεωρεί καμιά στιγμή κατάλληλη να μου το πει. Ξέρει επίσης τι συμβαίνει και με τα άλογα της προτελευταίας σελίδας, μερικές παραγράφους πριν τα ανατρέψει ο επίλογος. Αλλά αυτό το ξέρω κι εγώ που είμαι αναλφάβητος.

* Όλα μου τα παράτησα/και τη μερακλοσύνη./Και περπατώ σιγά σιγά/με την ταπεινοσύνη.(η Δόμνα Σαμίου τραγουδάει μόνη πια).

* Μερικές φορές, χρειάζεται να έρθει ένα τέλος. Σε πολλά. Δεν υπάρχει τίποτα στενάχωρο, τίποτα δραματικό σ’ αυτό (αντιθέτως, είναι ανακουφιστικό).Και δεν χρειάζεται να χύσεις ούτε ένα δάκρυ. Μη σου πω ότι πρέπει να βάλεις και τα γέλια.

* Έξω έχει ηλιοβασίλεμα. Ξαφνικά, ούτε ένα άγχος. Απλώς χάσαμε στις μπίλιες κι αυτό είναι όλο.

* Ξαναρίχνουμε;