Το 2024, η πόλη χρειάζεται ανάσες και νίκες. Και τις χρειάζεται άμεσα
Γιατί το 2023 δεν ήταν μία καλή χρονιά για τη Θεσσαλονίκη
Η χρονιά που φεύγει δεν αφήνει τη Θεσσαλονίκη καλύτερη, αλλά ούτε και σοφότερη. Η πόλη δεν μαθαίνει από τα λάθη της, παρότι παθαίνει διάφορα όπως πρόσφατα με την ταλαιπωρία του fly over.
Χρόνια με τις λαμαρίνες του μετρό, μάλλον κάπου το συνήθισε το «μάντρωμα». Το 2023 δεν ήταν καλή χρονιά για την πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ απέφυγε τις συνηθισμένες πρωθυπουργικές υποσχέσεις για τα μεγάλα έργα και την αναπτυξιακή προοπτική της… συμπρωτεύουσας.
Να θυμίσω ότι ζήτησε από τους Θεσσαλονικείς «χρόνο και κατανόηση» για τη νέα ταλαιπωρία του fly over ενώ νωρίτερα χρησιμοποίησε στίχους του Βάρναλη για να μας πει, μη περιμένετε πολλά. Όχι στη Θεσσαλονίκη δεν προσμένουμε «αντάμα σε κάποιο θαύμα», αλλά για το αν είμαστε «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί.
Προ ημερών ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης επισκεπτόμενος την πόλη είπε πως 1 στις 3 κλινικές των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης είναι έτοιμη να αναστείλει λειτουργία γιατί δεν έχει προσωπικό. Κι αυτό πέρασε στα ψιλά. Έχουμε προφανώς τόσο συνηθίσει τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και τη μιζέρια του συστήματος, που πλέον κάτι τόσο σημαντικό, όπως η διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων, το αντιμετωπίζουμε άβουλα και ως κάτι που περιμένουμε μοιραία να συμβεί.
Ξεχάσαμε βέβαια το νέο ογκολογικό νοσοκομείο, όπως αγνοείται και το νέο παιδιατρικό, με όλη τη Β. Ελλάδα να διαθέτει μόλις 4-5 κλίνες ΜΕΘ για παιδιά.
Το 2023 ακούσαμε ότι αναβαθμίζεται και ο ΟΑΣΘ, που κρατικοποιήθηκε αλλά έχει παραχωρήσει το μισό μεταφορικό έργο στα ΚΤΕΛ. Τραγικές οι καταστάσεις στις στάσεις. Ασφυκτικός συνωστισμός και καθυστερήσεις, το καθημερινό βίωμα στα αστικά του ΟΑΣΘ. Και επανέρχεται ο Covid.
Είχαν υποσχεθεί ότι τα πρώτα ηλεκτρικά λεωφορεία θα ερχόταν τον Σεπτέμβριο αλλά τελικά θα έρθουν το 2024, όταν θα αρχίσει να λειτουργεί το Μετρό. Αλλά το «ανέκδοτο» με το Μετρό χειροτερεύει ακόμα περισσότερο το κλίμα, διότι η πόλη είναι κυκλοφοριακά απροσπέλαστη, χρονοβόρα, ρυπογόνα και αναποτελεσματική.
Και θα γίνει χειρότερη η κατάσταση το 2024, όταν λόγω fly over θα κλείσει η μισή περιφερειακή οδός.
Ανέκδοτο τραγικό και η δήθεν ανάπλαση της ΔΕΘ που σέρνεται παρέα με το Μετρό χρόνια τώρα. Το «μοιραίο, άβουλο και δειλό» πολιτικό προσωπικό της πόλης δεν έχει καταλήξει τι θα πράξει με ένα απομεινάρι που ζει μόνο στην ηρωική φαντασία της πόλης. Μιας πόλης με το λιγότερο πράσινο ανά κάτοικο στην Ευρώπη και επικίνδυνη ατμοσφαιρική ρύπανση. Γι αυτό προφανώς έγινε και ο μαζικός αφανισμός – κοπή των δένδρων μέσα στο 2023: για να διατηρηθεί η «πρωτιά» του λιγότερου πράσινου. Να είμαστε επιτέλους σε κάτι πρώτοι.
Άβουλοι και μοιραίοι οι τοπικοί άρχοντες και γι αυτό δεν πρόκειται να αποκτήσει μητροπολιτικό πάρκο η Θεσσαλονίκη.
Μέσα στο 2023 τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν λυθεί σε μεγάλο βαθμό αλλά αφέθηκαν για την επόμενη χρονιά, όπως κάθε χρόνο. Ούτε το ξύλινο ντεκ στην παλιά παραλία στάθηκαν ικανοί να στήσουν, να μη μιλήσουμε για τον 6ο προβλήτα του ΟΛΘ, ή την αναβάθμιση του σιδηροδρόμου. Δεν ξεχνάμε το έγκλημα στα Τέμπη.
Ίσως το 2024 να είναι πιο καθαρό από το 2023. Ο νέος δήμαρχος υπόσχεται ότι θα καθαρίσει την πόλη. Το ευχόμαστε ολόψυχα, όλοι. Τα απορρίμματα, παντού ακόμα και στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, έχουν γίνει σχεδόν το μόνιμο ντεκόρ της πόλης, που φιλοδοξεί, λένε οι τουριστικοί πράκτορες, να ανοίξει τα φτερά της και να γίνει διεθνής τουριστικός προορισμός, κάτι σαν την Βαρκελώνη.
Ναι ανέκδοτα το 2023 ακούσαμε πολλά. Είμαστε άλλωστε μία ωραία ατμόσφαιρα, με πολλά όμως αιωρούμενα σωματίδια για τα οποία μας επιβλήθηκε και πρόστιμο.
Όχι, το 2023 δεν ήταν μία καλή χρονιά για την πόλη. Αυτό φαίνεται ακόμα στα κλειστά καταστήματα, στην υψηλή ανεργία ιδίως των νέων, στις οικονομικές ανισότητες, στους θανάτους από ναρκωτικά, στα πολλά τροχαία, αλλά και στην ακρίβεια που πλήττει, άλλωστε όλη τη χώρα.
Η πόλη χρειάζεται ανάσες και νίκες και τις χρειάζεται άμεσα. Αλλιώς θα είμαστε αυτό που είπε ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. Ας προσπαθήσουμε περισσότερο το 2024 κι ας είμαστε μοιραίοι, όμως όχι άβουλοι και δειλοί.
