Το 2030 θα πάρω το Μετρό!

Του Γιώργου Τούλα Αν όλα πάνε καλά το 2023 θα πάρω για πρώτη φορά το Μετρό στην πόλη μου. Αν δεν, υπάρχουν δημοσιεύματα που μιλούν για το 2030. Το 2030 θα είμαι 64 χρόνων. Η κατάλληλη ηλικία για να το χαρώ. Το Μετρό ξεκίνησε ως η απόλυτη και μοναδική σωτηρία για την πόλη. Αποκλείοντας κάθε […]

Γιώργος Τούλας
το-2030-θα-πάρω-το-μετρό-17410
Γιώργος Τούλας
metro1.jpg

Του Γιώργου Τούλα

Αν όλα πάνε καλά το 2023 θα πάρω για πρώτη φορά το Μετρό στην πόλη μου. Αν δεν, υπάρχουν δημοσιεύματα που μιλούν για το 2030. Το 2030 θα είμαι 64 χρόνων. Η κατάλληλη ηλικία για να το χαρώ.

Το Μετρό ξεκίνησε ως η απόλυτη και μοναδική σωτηρία για την πόλη. Αποκλείοντας κάθε άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς.

Η πρώτη φορά που θα το έπαιρνα σύμφωνα με τις υποσχέσεις της εταιρίας που το ανέλαβε ήταν το σωτήριο έτος 2012. Μετά η χρονιά αυτή μετατέθηκε για το 2016. Το 16 όμως είναι πολύ ρεαλιστικό για να είναι αληθινό. Και άρχισε ο χρόνος να μετρά αργά και βασανιστικά. Τα πιο απαισιόδοξα σενάρια μιλούν πια για το 2030. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε τι θα συμβεί μέχρι τότε στις γειτονιές που διασχίζουν οι λαμαρίνες. Η Δελφών, στο ύψος της Μπότσαρη είναι εδώ και χρόνια μια κατεστραμμένη γειτονιά. Εξαφανίστηκε από ένα λάθος υπολογισμό πίσω από τις λαμαρίνες, καταπίνοντας μαζί της ζωή, την εμπορική δραστηριότητα, τις καθημερινές συναναστροφές των ανθρώπων της.  Ακόμα και ένα νοσοκομείο και ένα σχολείο. Εκεί ο λάθος υπολογισμός των μέτρων του δρόμου σε σχέση με το μετροπόντικα οδήγησε στην εκ των υστέρων αποκλεισμό του, υποτίθεται για δέκα μήνες. Έχουν περάσει πια περισσότεροι από 18, οι καταστηματάρχες της έχουν καταστραφεί, απεργίες πείνας είναι σε εξέλιξη και κάνεις δεν αναλαμβάνει ούτε ευθύνες ούτε αποζημιώσεις.

Στην Εγνατία η κατάσταση είναι ακόμα δραματικότερη. Ο δρόμος βγήκε από το χάρτη της πόλης ως προορισμός εδώ και πάρα πολλά χρόνια και κάνεις δεν θυμάται πια πως ήταν. Οι υπερβάσεις στους χρόνους, τους προϋπολογισμούς, οι απολύσεις εργαζομένων, η αναξιοπιστία, η ντροπή της πόλης που κάποτε κορόιδευε την τρύπα του Κούβελα, οι απειλές για διακοπή του έργου, είναι το σκηνικό.

Η χρεοκοπία της πρώτης εταιρίας που το ανέλαβε, η ανάληψη του έργου από το μεγαλύτερο εργολάβο της χώρας τον ΑΚΤΟΡΑ και οι απαιτήσεις για 400 επιπλέον εκατομμύρια ευρώ για να ολοκληρώσει το έργο, η απαξιωτική συμπεριφορά του γενικού γραμματέα δημοσίων έργων κ. Σιμόπουλου και της ΑΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ στα δικαιολογημένα παράπονα των κατοίκων της πόλης, στις ανησυχίες των αρχών της, η μετατόπιση του προβλήματος στις αρχαιότητες της Βενιζέλου ως αίτιο του προβλήματος για να βγει η μπάλα έκτος γηπέδου, είναι όσα ζήσαμε και ζούμε μέχρι τώρα.

Το 2013 μας βρήκε με έναν μόλις σταθμό τελειώμένο. Το 2014 είναι μια ακόμα χρονιά που ζούμε πίσω από τις λαμαρίνες. Και όσες θα ακολουθήσουν, γιατί θα ακολουθήσουν πολλές. Πιθανά πια και προς την Καλαμαριά. Η εφημερίδα Μακεδονία είχε αποκαλύψει πριν πέρσι πως το έργο προς την Καλαμαριά δεν διαθέτει πλέον χρήματα για τα επόμενα δυο χρόνια καθώς η ανάδοχος εταιρία Άκτωρ ναι μεν πήρε 30 εκατομμύρια προκαταβολή το καλοκαίρι αλλά τα έργα σταμάτησαν διότι τα κονδύλια της επέκτασης μεταφέρονται στους αυτοκινητόδρομους όπως καταγγέλει ο ίδιος ο αρμόδιος πρώην υπουργός Γιάννης Μαγκριώτης! Διότι ως γνωστό το Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι φτωχός συγγενής και μπαλαντέρ. Επίσης να θυμήσουμε ότι ο ανάδοχος είναι ο ίδιος και στις εθνικές οδούς και στους αυτοκινητόδρομους και στο ΜΕΤΡΟ, όπως και στα περισσότερα έργα της χώρας σήμερα.

Αν έχει κάνεις την ψευδαίσθηση ότι το έργο θα ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα πέντε τουλάχιστον χρόνια πλανάται πλάνην οικτρά. Οι πιο αισιόδοξοι μιλούν πια για το ‘23. Όχι το παλιό το ηρωικό, αλλά το νέο, το ελπιδοφόρο για την πόλη. Από χθες μάλιστα η αποχώρηση του αναδόχου κάνει το έργο και τη συνέχιση του ολοκληρωτικά αβέβαια. Η Αττικό Μετρό μοιάζει πια ”αποφασισμένη” να ψελλίσει σήμερα αυτό: Η Αττικό Μετρό και ο εργολάβος μέσω των εφημερίδων του προειδοποιεί διαρκώς με δηλώσεις του τύπου:

1. Tο έργο επιβάλλεται να συνεχίσει απρόσκοπτα, χωρίς να χαθεί ούτε μια μέρα, τις κατασκευαστικές εργασίες του σε όλους τους σταθμούς που είναι διαθέσιμοι. 2. Ισχύουν απαρέγκλιτα τα όσα έχει δηλώσει ο Υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης για την κατασκευή του Μετρό Θεσσαλονίκης. Η σύμβαση κατασκευής του δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνται. Είναι η ώρα των υπεύθυνων αποφάσεων για όλους.

Οι εργαζόμενοι του ΜΕΤΡΟ σε συνέντευξη τύπου μιλούν πια ανοιχτά για τα αληθινά του προβλήματα. Που δεν είναι τα Αρχαία της Βενιζέλου αλλά με τα οικονομικά προβλήματα, τις απαλλοτριώσεις κλπ

Λένε: ”Παρουσιάζουν τα αρχαιολογικά σαν κάποιου είδους μπελά, αλλά το έργο έχει ένα σωρό προβλήματα. Είναι οι διεκδικήσεις του αναδόχου, είναι οι καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις. Ακόμη και να μην υπήρχε η καθυστέρηση στη Βενιζέλου, το έργο δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αφού ακόμη δεν έχουν γίνει οι απαλλοτριώσεις στην περιοχή του σταθμού Βούλγαρη. Μεταφέρουν τους μετροπόντικες στη Νέα Ελβετία αλλά κανείς δε λέει ότι θα μείνουν εκεί, χωρίς να μπούνε σε λειτουργία, ακριβώς επειδή δεν έχουν κατασκευαστεί οι διαφραγματικοί στη Βούλγαρη, το κουτί του σταθμού, για να μπορέσουν να περάσουν οι μετροπόντικες, σε πορεία από ανατολικά προς τα δυτικά”.

Αυτή είναι η αλήθεια που δεν λέγεται από την επίσημη πλευρά. Το έργο έχει βαλτώσει παντού για άλλους λόγους και είναι πια φανερό πως χρησιμοποιείται αποπροσανατολιστικά η υπόθεση των αρχαιοτήτων και οι ψευτοκόντρες με το Δήμο Θεσσαλονίκης για να φορτωθεί εκεί το αδιέξοδο στο οποίο θα οδηγηθούν τα πράγματα αργά ή γρήγορα.

Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Μακεδονία 500 εκατομμύρια τον Οκτώβριο μεταφέρθηκαν με το έτσι θέλω από το έργο του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης στην υλοποίηση της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, από την κυβέρνηση Σαμαρά και άλλα 450 τέλος Μάρτη από την κυβέρνηση Τσίπρα για τις ανάγκες των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας. Ας πάρουν και τις λαμαρίνες κάτω να σκεπάσουμε με χώμα το πτώμα να τελειώνουμε. Να πούμε περαστικά μας, να ζούμε να θυμόμαστε το μακαρίτη…

Εντωμεταξύ βουλευτές της πόλης πάνε και έρχονται στο δημαρχείο τις τελευταίες μέρες και κάνουν ηρωικές δηλώσεις…

Επειδή βλέπω την απόλυτη απάθεια στην πόλη για το γεγονός είπα να γράψω δυο γραμμές. Μήπως μαζευτούμε καμιά μέρα και αλυσοδεθούμε στις λαμαρίνες της Εγνατίας συμβολικά. Έτσι και αλλιώς μαζί τους θα ζήσουμε για πάντα. Και επειδή σε αυτή τη χώρα ευθύνες ως προς τα δημόσια έργα δεν υπήρξαν ποτέ και ούτε θα υπάρξουν…

Δείτε επίσης:

Το τέλος του ΜΕΤΡΟ ή το τέλος της λογικής;

Μετρό: Το χρονικό της ταλαιπωρίας μας

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα σημαντικά και γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα