Το αμαρτωλό Σινέ Θεανώ στα ανατολικά δεν υπάρχει πια
Το Σινέ Θεανώ ήταν ένα από τα τρία εναπομείναντα τσοντοσινεμά της Θεσσαλονίκης.
Λέξεις: Βασίλης Μόσχος
Το Σινέ Θεανώ ήταν ένα από τα τρία εναπομείναντα τσοντοσινεμά της Θεσσαλονίκης. Παραδόξως δεν βρισκόταν στην “αμαρτωλή” γωνιά της πόλης, στο Βαρδάρι, όπως τα άλλα δύο, αλλά ανατολικά, κοντά στο Ιπποκράτειο.
Εξεπλάγην που το αντίκρυσα κλειστό. Δεν έχω ιδέα πότε μπορεί να έκλεισε. Μέχρι πριν δυο-τρία χρόνια, που έμενα στην γειτονιά, λειτουργούσε ακόμη.
«Ταινίες σεξ Α’ διαλογής, τώρα με καινούρια μηχανήματα εικόνας-ήχου. Έναρξη προγράμματος 14.00 μ.μ. ΠΡΟΣΟΧΗ! Το πρόγραμμα είναι αυστηρώς ακατάλληλο».
Τέτοια έγραφαν οι αφίσες στην βιτρίνα, πλάι σε φωτογραφίες με κάτι γυμνές κυρίες με αστεράκια ή καρδούλες στα επίμαχα σημεία.
Τα ‘βλεπα παιδάκι ακόμα (η γιαγιά μου έμενε στον τρίτο της οικοδομής) με εντελώς ασχημάτιστη εικόνα για το σεξ και βραχυκύκλωνα. Και με πείραζαν οι γονείς μου κι η μεγάλη μου αδερφή που τα χάζευα με δέος.
Μια φορά είχα πάει σαν θεατής, και μάλιστα με την τότε κοπέλα μου. Ήμασταν εκεί 19-20 χρονών. Οι υπόλοιποι θαμώνες (όλοι άντρες) μεταξύ σαράντα κι εβδομήντα• στεκόντουσαν όρθιοι πίσω-πίσω και με το που παραμέριζες την κουρτίνα ένιωθες τα βλέμματα να σε σκανάρουν πατόκορφα.
Καθίσαμε κάπου στην μέση της πλατείας για κάνα τέταρτο (δε πολυβλεπόταν η τσόντα) και μετά βγήκαμε έξω και πιάσαμε κουβέντα με τον προβολατζή.
Μας είπε όλη την ιστορία και τα μυστικά της αίθουσας: ξεκίνησε σαν κινηματογράφος Α’ προβολής, στη συνέχεια έπαιζε καράτε και καλτιές τρόμου, και κάπου στα 80s το γύρισε σε τσοντάδικο.
Μας είπε και για το δωματιάκι που έπαιζε τις γκέι τσόντες και για τα ντιβανάκια που τους είχε για “παν ενδεχόμενο”. Όσο κάτσαμε μέσα, βέβαια, όλοι στις τουαλέτες μπαινόβγαιναν. Κι αυτό εξυπηρετούσε τελικά ο χώρος, συναντήσεις στα σκοτεινά, συναντήσεις που δεν μπορούσαν να γίνουν έξω από ‘κει πέρα.
Γι’ αυτό κι άντεξε, σε πείσμα των καιρών που άλλαζαν, ακόμα και της κρίσης: πρόσφερε πολλά περισσότερα από ένα ευκαιριακό ξεχαρμάνιασμα. Πρόσφερε διέξοδο, ίσως κι από ζωές παγίδευσης κι ενοχών.
Και πετυχαίνοντας, τυχαία, σήμερα αυτή την εικόνα ερήμωσης δεν ξέρω αν στεναχωριέμαι που ένα κομμάτι της πόλης και της ζωής μου με ιδιαίτερη ιστορία έσβησε οριστικά ή χαίρομαι γιατί οι εποχές που ο κόσμος έπρεπε να κρύβει τις καύλες και την αξιοπρέπειά του σε κάτι σκοτεινές βρωμοτουαλέτες αποσύρονται στην λήθη.
Σημείωση parallaxi: Το Θεανώ, όπως το Δίον, η Βίλμα και πολλά άλλα τσοντοσινεμά της συνοικίας αποτέλεσαν για δεκαετίες ναούς εκτόνωσης ερωτική και συνευρέσεων. Πέρα από την κλασική πιάτσα του Βαρδάρη, υπήρχαν οι τοπικοί ναοί με τους νοικοκυραίους να μπαίνουν μέσα προσέχοντας μην τους δει κανείς από τη γειτονιά. Στα διαλλείματα άνοιγαν μια εφημερίδα και κρύβονταν πίσω της ενώ κατά τη διάρκεια της ταινίας το πήγαινε έλα στις τουαλέτες ήταν ασταμάτητο…
