Το αμαξίδιο, οι ανάπηροι πολέμου και οι νόμοι

Χάζευα το πολυτελές σπορ αμάξι που κάτω από το καπό του έκρυβε κινητήρα 6000 κυβικών εκατοστών με ιπποδύναμη 500 περίπου αλόγων. Ποιος λάτρης της οδήγησης δεν θα ήθελε να καθίσει πίσω από το τιμόνι ενός supercar, να κολλήσει στο κάθισμα από την επιτάχυνση, να ξεμυαλιστεί από τον ήχο του κινητήρα που δουλεύει στα κόκκινα, να μυρίσει τα ζεσταμένα φρένα και αναμμένα λάστιχα έπειτα από μία απαιτητική διαδρομή στην οποία οδηγός και όχημα θα γίνουν ένα, φέρνοντας ο ένας το άλλο στα όρια, χορεύοντας σε λεπτές ισορροπίες, αψηφώντας τους νόμους της φυσικής αλλά και του Κ.Ο.Κ.

Και τότε πέφτει το μάτι μου στην πινακίδα του οχήματος. Ανάπηρος Πολέμου (Α.Π.). Το έβγαλα φωτογραφία, το “σήκωσα” στην ιστοσελίδα μου στο facebook με το σχόλιο “Ποιος ανάπηρος πολέμου είναι πιθανό να οδηγεί (μάρκα οχήματος) στη Θεσσαλονίκη?? Δεν ξέρω το καθεστώς χορήγησης πινακίδων, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν ενδείκνυται ως μέσο μεταφοράς ανθρώπων με αναπηρία…”

Το κοινωνικό δίκτυο έκανε τη δουλειά του και σε τέσσερις ώρες ανάμεσα σε σχόλια και likes βρέθηκε φίλος φίλου (η ρύθμιση της ανάρτησης επέτρεπε να είναι ορατό σε όλους) ο οποίος μας επίπληξε ενημερώνοντας μας πως δεν θα έπρεπε να μιλάμε χωρίς να γνωρίζουμε και ότι ο οδηγός του οχήματος είναι πολύ αξιόλογος και παράδειγμα προς μίμηση στον επαγγελματικό του και όχι μόνο χώρο.

Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα πως ο άνθρωπος αυτός καλά έκανε και το έχει με πινακίδες Α.Π. καθώς με διάφορες τροποποιήσεις της νομοθεσίας δικαιούνται αρκετές κοινωνικές ομάδες να κατέχουν οχήματα με πινακίδες Α.Π. ακόμα και μεγάλου κυβισμού. Στην περίπτωση δηλαδή αυτού του οχήματος, ο κάτοχος πληρώνει ένα σημαντικό μέρος των τελών ταξινόμησης και απαλλάσσεται από τα τέλη κυκλοφορίας. Άρα ήμουν φάουλ που δεν το έψαξα πριν το αναρτήσω και δεν τίθεται θέμα νομιμότητας της πράξης. Δικαίωμα του, λάθος μου.

Η απορία που μένει είναι το γιατί η πολιτεία πρέπει ακόμα να χορηγεί πινακίδες Α.Π. σε πολίτες με αναπηρία; Δεν μπορεί να τους δίνει κανονικές πινακίδες απαλλάσσοντας τους από τις όποιες επιβαρύνσεις τελών κυκλοφορίας; Γιατί δηλαδή ορισμένοι κακοπροαίρετοι ή ημιμαθείς (καλή ώρα) να στοχοποιούμε συνανθρώπους μας, όταν γίνεται διαρκής προσπάθεια για ένταξη των ανθρώπων με αναπηρία στην κοινωνία; Γιατί όμως από την άλλη κάποιος που έχει να φουλάρει ένα αυτοκίνητο 6000 κ.εκ. ανάπηρος ή μη, να μην πληρώνει τέλη κυκλοφορίας όταν άλλοι καταθέτουν λόγω ανάγκης τις πινακίδες από το μοναδικό τους όχημα μικρού κυβισμού;

Δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να τονίσω πως το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι τυχαίο. Ήταν απλά η αφορμή για να γράψω. Και να ρωτήσω τον εαυτό μου αλλά και όλους εσάς. Πότε θα γίνουμε άνθρωποι; Σαν αυτούς που οδηγούν στις παρελάσεις τα αμαξίδια με τις πινακίδες Α.Μ.. Με το κεφάλι ψηλά, τα παράσημα στη στολή τους και το κόσμο να χειροκροτά ευχαριστώντας τους για τον αγώνα και τη θυσία τους.