Το χιονισμένο λιμάνι φανερώνει την ομορφιά αυτής της πόλης

Εικόνες: Ευφροσύνη Βασίλαρου

Μια βόλτα στο λιμάνι βάζει φωτιά στις σκέψεις σου, είναι μια λευκή σελίδα που στέκεται μπροστά σου και περιμένει να τη συμπληρώσεις με τους νόμους και τους κανόνες σου. Ή και με την απουσία τους.

Οι νιφάδες που πέφτουν από τον ουρανό, όσο κι αν κρατούν σε διάρκεια, είναι μια συμπυκνωμένη μαγεία που ακουμπά ευλαβικά στη θέα που έχεις μάθει να αγαπάς. Στη θάλασσα που κοιτάζεις χειμώνα – καλοκαίρι, στα κύματα που ψάχνεις να βρεις τις απαντήσεις σου.

Ο δρόμος που ανοίγεται στο πέρασμά σου περιμένει το βήμα σου για να ορίσει τη συστολή ή τη διαστολή του. Το μονοπάτι ανακυκλώνεται, με τρόπο που σου προσφέρει θυσία τη διαδρομή που γυρεύεις.

Η ταραχή που συντελείται μέσα σου καθρεφτίζεται στα χρώματα που το απόγευμα τονίζει από τη φύση του. Οι άλλοι οργανισμοί – οι ζωντανοί, οι ανέφελοι – παίρνουν τη θέση που προτιμάς: την εν κινήσει απόδραση.

Βρήκες τον ρόλο σου στην παρολίγον χιονοθύελλα;

Αν όχι, το ύψος υπάρχει μόνο για να σε πείσει για το βάθος σου.