Το Χρυσοπράσινο Φύλλο βουλιάζει στο πέλαγο της λήθης.
Λίγα λόγια για τη χθεσινή μέρα στην Ελληνική βουλή
Λέξεις: Δημήτρης Ινδαρές
Αφού δεν επρόκειτο να μιλήσει για την Κύπρο, ποιος ο λόγος να φιλοξενηθεί στα ελληνόφωνα κοινοβούλια;
Αφού ήταν προφανές πως αυτό θα διχάσει και θα πληγώσει, ακριβώς στη συμβολική διάσταση των αρχών που μας συντάσσουν στο μέτωπο κατά της βάναυσης και κτηνώδους επιθετικότητας της Ρωσίας, ποια υψηλού σχεδιασμού στρατηγική επέβαλε αυτή την άνευ όρων εμφάνιση;
Και όλες αυτές οι εκ των υστέρων πανηγυρικές δηλώσεις, μετά την προβληματική έκβαση των εμφανίσεων, τι προσπαθούν να μας δείξουν; Πως δεν υστερούμε έναντι της γείτονος; Τόσο συμπλεγματικά χαράσσεται η εξωτερική πολιτική; Ή τόσο χάλια πάνε τα πράγματα;
Και ασφαλώς γι’ άλλη μια φορά καμιά παραίτηση για το κάζο. Η μετατόπιση της ευθύνης στο κοινό. “Πώς κάνετε έτσι, μη γίνεστε μίζεροι.
Δείτε τη μεγάλη εικόνα.” Όλοι ελαστικοί στις ευθύνες τους. Έχουμε πλέον εμπεδώσει πως κάθε εκλεγμένος ή και διορισμένος παράγων του τόπου θεωρεί την ευθιξία μιζέρια. Είναι γνωστό, άλλωστε, πως η ευθιξία είναι τελικά ελάττωμα.
Σοβαροί και φαιδροί, κάθε φορά μάς δείχνουν τη μεγάλη εικόνα ως άλλοθι για τις μικρές και μεγάλες αβλεψίες τους, για κάθε “στραβή στη βάρδια”. Η ευθύνη εγκλωβίζεται και χάνεται σε μια επικοινωνία που αναπτύσσεται όλο και πιο κυνικά. “Μια χώρα διαλύεται κι εσείς διυλίζετε τον κώνωπα”. Το Χρυσοπράσινο Φύλλο* βουλιάζει στο πέλαγο της λήθης.
Χρυσοπράσινο φύλλο (Λ. Μαλένης, Μ. Θεοδωράκης, Γ. Μπιθικότσης. 1965)
*Ο Δημήτρης Ινδαρές είναι σκηνοθέτης
