Το δικαίωμα να πενθείς όποιον θέλεις

Λέξεις: Δώρα Χρυσικού

Όλοι εσείς που κράζετε και σηκώνετε το δάχτυλο γράφοντας σχόλια μες την ειρωνεία για τους ανθρώπους που λυπήθηκαν με τον θάνατο του Μάθιου Πέρι, φαντάζομαι ότι μόνο ο θάνατος του Φελίνι σας συντάραξε.

Το πως δε συνδέετε τη Γάζα και τον Μάθιου Πέρι, αυτό το δίπολο της αντίδρασης και της ξινίλας πραγματικά με ξεπερνάει.

Γιατί φαντάζομαι όλοι εσείς που μιλάτε για την γενοκτονία στη Γάζα, δεν ζείτε, δεν τρώτε, δεν πάτε στη δουλειά σας, δεν χαζεύετε στο internet, έχετε βάλει τη ζωή σας σε αναμονή γιατί θρηνείτε για τη Γάζα.

Μόνο αυτό , τίποτα άλλο.

Και ανάμεσα στον πόνο και την οργή δεν χωράει τίποτα άλλο.

Την επόμενη φορά θα ζητήσουμε την άδεια σας για τον ποιον θα κλάψουμε, για το αν θα λυπηθούμε για τον θάνατο κάποιου σε εμάς ξένου. Αν ταιριάζει στα πολιτιστικά σας κριτήρια για να μην μας κάνετε ντα.

ΥΓ δεν έβλεπα τα Φιλαράκια, δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο, αλλά δεν θα το παίξω έξυπνη ή σημαντική που σήμερα μια ολόκληρη γενιά νιώθει λίγο σαν «τέλος εποχής».

Σεβαστείτε λίγο τους προσωπικούς αποχαιρετισμούς των ανθρώπων, την προσωπική τους μυθολογία, την σύνδεση τους με την κουλτούρα μιας ολόκληρης εποχής, η σχέση με τα θεάματα και την διασκέδαση, με την τέχνη είναι πρωτίστως και εξόχως προσωπική και ας μην είναι πάντα σπουδαία · και ξεκαβαλείστε, δεν μας νοιάζει η αποψάρα σας. Γκώσαμε με τόσους γκουρού της διανόησης.

*Η Δώρα Χρυσικού είναι ηθοποιός