Το κακό επιστρέφει και γυρίζει τον κόσμο αιώνες πίσω

Όπως και να προσπαθήσεις να προσεγγίσεις αυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στον πλανήτη Γη δεν θα καταφέρεις να παραμείνεις ψύχραιμος και αισιόδοξος. 

Όποια οδό προσέγγισης και αν χρησιμοποιήσεις, της λογικής, του συναισθήματος, των ιστορικών συγκρίσεων, θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος στρέφεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην οδό του σκότους.

Καταγράφοντας σημειολογικά τη γλώσσα που χρησιμοποιείται, 3 μόλις μήνες από τις σημαντικότερες Ευρωπαϊκές εκλογές στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, εστιάζεις εύκολα σε κάποιες λέξεις που είχαν πολλές δεκαετίες να ακουστούν στην επικράτεια της σταθερότητας της ηπείρου που ζούμε: πόλεμος και απειλή. 

Δεν μπορώ να θυμηθώ ποτέ στο παρελθόν της δικής μου γενιάς, που μεγάλωσε σε ένα κλίμα ευημερίας και αισιοδοξίας να ακούγεται τόσο συχνά από τα χείλη κορυφαίων ευρωπαίων αξιωματούχων η λέξη πόλεμος. Η στράτευση γυναικών στη Δανία, τα μαθήματα πολέμου που προτείνονται για τους μικρούς μαθητές στη Γερμανία, οι νέοι εξοπλισμοί της κάποτε ουδέτερης Σουηδίας, το φινλανδικό σφράγισμα των συνόρων, τα πρωτοσέλιδα των Ολλανδικών εφημερίδων για ευρωπαϊκό ύπνο μπροστά στον παγκόσμιο πόλεμο που έρχεται, η Γαλλία που είναι αποφασισμένη να πολεμήσει στην Ουκρανία, οι προειδοποιήσεις των αξιωματούχων ότι για να ζήσουμε με ειρήνη ίσως πρέπει να βιώσουμε τον πόλεμο, είναι εμφανή σημάδια ότι οι σειρήνες ίσως ηχήσουν πια στην καρδιά της Ευρώπης.

Από την άλλη μια παγκόσμια αποσταθεροποίηση που δεν εκτονώνεται με τις τοπικές συγκρούσεις (Ουκρανία, Γάζα, Ερυθρά θάλασσα) αλλά μάλλον πυροδοτείται από αυτές, τα αδιανόητα συμβάντα όπως το χθεσινό τρομοκρατικό(;) χτύπημα στη Μόσχα αλλά κυρίως η άνοδος ή η επικράτηση στην εξουσία ακραίων ηγετών και προσωποπαγών καθεστώτων, που αναλαμβάνουν το μέλλον υπερδυνάμεων επικαλούμενοι παροξυσμικά ποσοστά σε αμφισβητούμενες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και η απληστία κολοσσιαίων μονοπωλιακών επιχειρήσεων που στην πραγματικότητα υποκινούν μέσω των πωλήσεων όπλων και τεχνολογίας την αποσταθεροποίηση είναι συστατικά ενός εκρηκτικού κοκτέιλ.

Αλλά και ο υπερπληθυσμός στη γη αποτελεί μείζον ζήτημα αδιαχείριστο, η τεράστια συσσώρευση πλούτου που παρκάρεται αυτή τη στιγμή ενώ χάρη σε μια πιθανή μεγάλη καταστροφή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ”δημιουργικά” για να ξαναχτίσει τον κατεστραμμένο κόσμο είναι παράγοντες που εξηγούν τους λόγους μιας μεγάλης ανησυχίας.

Το ποιος και γιατί θα πατήσει πιθανά το κουμπί μιας παγκόσμιας σύρραξης και ποιοι θα στραφούν εναντίον ποιών σε μια τέτοια τρομακτική εξέλιξη λίγη σημασία έχει.

Ζούμε στο κέντρο μιας παγκόσμιας σκακιέρας που επικρατεί αμηχανία, αδυναμία άρθρωσης ενός πειστικού λόγου, αστάθεια λόγω της έκρηξης των τιμών, της κρίσης στέγης, της κλιματικής κατάρρευσης, άτολμων ηγετών και γιγάντωσης της καχυποψίας, του λαϊκισμού και του μίσους. 

Με λίγα λόγια: Καλώς ήρθαμε στον προθάλαμο της κόλασης