Το κακό μας το ριζικό είμαστε εμείς
Σήμερα στις 12 το μεσημέρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε προγραμματίσει επικοινωνιακή προεκλογική φιέστα για το Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος. Ακυρώθηκε.
«Δεν λειτουργεί τίποτα. Υπήρχαν, λειτουργούσαν, δεν λειτουργούν. Θα πρέπει να ρωτήσετε τους αρμόδιους. Ούτε τα φωτοσήματα λειτουργούν, αν λειτουργούσαν οι μηχανοδηγοί θα έβλεπαν τα κόκκινα σήματα και θα σταματούσαν εγκαίρως. Εμείς συνεχώς διαμαρτυρόμαστε για αυτά».λέει ο πρόεδρος των μηχανοδηγών του ΟΣΕ Κώστας Γενιδούνιας.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών Γιάννης Ντίτσας, μιλώντας στο Open, έκανε γνωστό πως τα δύο τρένα κινούνταν στην ίδια γραμμή για περίπου 10 λεπτά πριν συγκρουστούν μετωπικά. Σύμφωνα με τον ίδιο δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με GPS προκειμένου να γίνεται εμφανές πως τα δύο τρένα κινούνται το ένα πάνω στο άλλο.
«Ο σταθμάρχης της Λάρισας βλέπει τον σταθμό του, την είσοδο και την έξοδο που βγαίνουν τα τρένα αλλά την διαδρομή δεν την βλέπει» επισήμανε ο ίδιος εξηγώντας πως στο εξωτερικό υπάρχουν πίνακες στους οποίους φαίνονται οι γραμμές ανά διαστήματα.
Στην χώρα μας σύμφωνα με τον ίδιο αυτά τα συστήματα αγοράστηκαν αλλά δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ.
Τριάντα ολόκληρα χρόνια. Εκατοντάδες κυβερνήσεις, υπουργοί, πρόεδροι οργανισμών, συνδικαλιστές. Κονδύλια ευρωπαϊκά για εκσυγχρονισμό. Χρήματα αμύθητα. Εξαγγελίες. Κοκορέματα στις τηλεοράσεις. Χορηγούμενες σελίδες στα σόσιαλ. Καμάρι. Στάχτη στα μάτια.
Συστήματα που διαρκώς βελτιώνονταν, υποδομές που κοίταζαν το μέλλον. Καμπάνιες πληρωμένες σε μέσα που αρνούνταν να κάνουν ρεπορτάζ. Και η πραγματικότητα. Η σημερινή μέρα. Σε μια χώρα που ποτέ τις παθογένειες της δεν προσπάθησε να τις λύσει.
Και πάντα να φταίνε οι άλλοι. Οι προηγούμενοι, οι πιο προηγούμενοι. Οι ξένοι, τα μνημόνια που μας ανάγκασαν να πουλήσουμε την προίκα μας.
Ποτέ δεν έφταιγαν οι ίδιοι, η θητεία τους. Οι υπουργοί, οι συνδικαλιστές, η οκνηρία, τα συμφέροντα. Τα ΚΤΕΛ, οι εργολάβοι των εθνικών δρόμων, οι εθνικοί νταβατζήδες που παίρνουν τις δουλειές αλλά δεν τις τελειώνουν ποτέ γιατί ζουν από αποζημειώσεις. Οι πολιτικοί που τρέφονται από τους εργολάβους που θρέφουν.
Και να περνάνε οι δεκαετίες, οι ζωές μας και να ζούμε εικονικές πραγματικότητες. Τρένα που ντεμέκ σε πάνε σε 3,5 ώρες στην Αθήνα. Και να ξέρεις πώς δεν ισχύει. Πώς αυτό που πουλήθηκε για 45 εκ. ευρώ αφού απαξιώθηκε δεν λειτουργεί ούτε τώρα ιδανικά. Πώς κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι βλαστημάνε γιατί δεν φτάνουν ποτέ στην ώρα τους. Και όμως τα τρολ ανεβάζουν εικόνες πολυτελείας από βαγόνια και λες κάτι δεν καταλαβαίνω…
Και την ίδια ώρα να βγαίνουν οι ειδήσεις για τη σαπίλα, η μία μετά την άλλη, στα ψιλά. Λίγες μέρες μόνο πριν αποκαλύπτονταν: «Προβληματικές αμαξοστοιχίες, τις οποίες οι ελβετικοί σιδηρόδρομοι έστειλαν πριν χρόνια για «παλιοσίδερα», έχει αγοράσει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για λογαριασμό των ελληνικών σιδηροδρόμων, παρουσιάζοντάς τες ως υπερσύγχρονες. Ωστόσο, οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι, οι οποίοι έχουν αναλάβει τη διοίκηση της ιδιωτικοποιημένης ΤΡΑΙΝΟΣΕ εδώ και πέντε χρόνια, εμφανίζουν τα ίδια τρένα, ως τρένα σύγχρονης τεχνολογίας και τα στέλνουν στην Ελλάδα.
Ναχεις φροντίσει να απαξιώσεις ότι είναι δημόσιο για να παρακαλάς να το ξεφορτωθείς και μετά νάναι χειρότερα. Μισό αιώνα πριν δυο τραγωδίες με τρένα. Μισό αιώνα μετά μια μεγαλύτερη. Ανθρώπινο λάθος θα πουν. Ναι, μόνο που ο άνθρωπος δεν είναι ένας, είναι στρατιές…
Να βλέπεις την τελευταία εταιρία με λεωφορεία να έχει σύστημα παρακολούθησης, να βλέπεις το αυτοκίνητο σου από δορυφόρο και να ακούς το Μάρτη του 23 τον πρόεδρο των μηχανοδηγών να λέει:
«Έχει συμβεί το αδιανοητο. Δύο τρένα βρέθηκαν στην ίδια γραμμή. Το Intercity ανέβαινε προς Θεσσαλονίκη, το εμπορικό κατέβαινε από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα και υπήρξε μετωπική σύγκρουση. Δεν λειτουργεί τίποτα. Γίνονται όλα με ανθρώπινο παράγοντα, χειροκίνητα. Είμαστε στο manual (χειροκίνητο). Όπως είμαστε σε όλη τη διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη»
Και η Helenic Train δέκα ώρες μετά την τραγωδία άφαντη. Μια συγνώμη, μια παρηγοριά κάτι, καμία απάντηση για τα αίτια του δυστυχήματος.
Και να μην ανοίγει ούτε σήμερα μύτη. Ο υπουργός να συνεχίζει αμέριμνος τις χορηγούμενες στο fb, ο υφυπουργός να κάνει εξαγγελίες εικονικής πραγματικότητας. Ένας απίθανος να μην παραιτείται από ντροπή την ώρα που στην Ιαπωνία θα χε κάνει χαρακίρι. Από ντροπή ρε φίλε μπροστά στις οικογένειες των νεκρών, των αγνοούμενων, τα ακρωτηριασμένων, των συγγενών που κολλάνε τη ματιά τους στις εικόνες της τηλεόρασης μήπως δουν κανένα σημάδι ζωής.
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Θα θάψουμε τους νεκρούς, θα πάρουμε στα σπίτια τους τραυματισμένους και θα μιλήσουμε πάλι για το φωτεινό μέλλον. Ποτέ για το κακό το ριζικό μας. Που δεν αλλάζει διαχρονικά. Γιατί δεν θέλουμε να αλλάξει. Γιατί κάποιοι ζουν από αυτό. Διαχρονικά. Τίποτε δεν θα μάθουμε από αυτή την τραγωδία πάω στοίχημα. Όπως δεν μαθαίνουμε ποτέ από καμία εθνική μας τραγωδία. Τριήμερο εθνικό πένθος και μετά εκλογές. Υποσχέσεις, χρήμα, κουτόχορτο…
YΓ. Σήμερα στις 12 το μεσημέρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε προγραμματίσει επικοινωνιακή προεκλογική φιέστα για το Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος. Η φιέστα ακυρώθηκε.
ΥΓ2. Από όλα όσα ακούστηκαν αυτές τις ώρες αυτό είναι το πιο συγκλονιστικό: «Είχαμε μείνει με καθυστέρηση και άκουσα με τον μηχανοδηγό να μιλάει με τον υπεύθυνο εισιτηρίων και να λέει, “πάμε και όπου βγει”. Σίγουρα είσαι προϊδεασμένος ότι κάτι δεν θα πάει καλά. Αυτό ακριβώς άκουσα μέσα από τους ασυρμάτους. “Πάμε και όπου βγει”. Τίποτε άλλο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο επιβάτης της αμαξοστοιχίας. Η ζωή μιας χώρας αφημένη στην τύχη. Όπου βγει…
