Το κάπνισμα απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους: μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων
Μία μη καπνίστρια γράφει για μια χώρα καπνιζόντων.
Λέξεις: Ελένη Χοντολίδου
Διαπίστωση
Το κάπνισμα έχει απαγορευτεί εδώ και πολλά χρόνια. Τι; Δεν το καταλάβετε; Φυσικά, αφού εκτός εκκλησίες, αεροπλάνα, λεωφορεία, αεροδρόμια… οι Έλληνες και οι Ελληνίδες καπνίζουν παντού. Χρησιμοποιούν διάφορα δήθεν κόλπα και τεχνάσματα: μικρά ποτηράκια αντί για τασάκια, κοντά στα παράθυρα, κοντά στις πόρτες, λες και ο καπνός δεν είναι αέριο. Ακόμη και στα νοσοκομεία υπάρχουν δωμάτια καπνιστών!
Η Ελλάδα έχει υπέροχους νόμους, μόνο που οι ανυπότακτοι και ανάδελφοι πολίτες αυτής της χώρας δεν τους τηρούν. Σε αντίθεση με ό,τι κάνουν στο εξωτερικό όπου υπακούουν και είναι πειθαρχημένοι, εδώ είναι: «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει»! Είναι περίεργο ζώο ο Έλληνας.
Οι γειτονικές μας χώρες, όλη η Ευρώπη συν την Τουρκία, καλά για την Βόρεια Αμερική ας μη μιλήσουμε καλύτερα έχουν απαγορεύσει το κάπνισμα εδώ και δεκαετίες. Στις ΗΠΑ και τον Καναδά επιτρέπεται το κάπνισμα 30 μέτρα από τους δημόσιους χώρους, δεν επιτρέπεται ποτέ σε πάρκα… Εδώ οι καπνιστές γονείς σβήνουν τα τσιγάρα τους στις… παιδικές χαρές!
Γιατί είναι δικαίωμα όλων των πολιτών η ακαπνία; Γιατί παρά το γεγονός ότι το κάπνισμα και οι καπνιστές είναι εθισμένοι και ως τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε, όταν καπνίζει ο καπνιστής καπνίζουν και όλοι γύρω του. Γι αυτό, τόσο απλά. Μου χρειάστηκε πολύ κουράγιο να απαγορεύσω το κάπνισμα στο σπίτι μου.
Μερικά παραδείγματα
Θα αναφερθώ μόνο στις δικές μου εμπειρίες (εδώ και χρόνια έχω άσθμα):
- Μικρό εξαιρετικό αγαπημένο μου εστιατόριο «αναγκάστηκε» −όπως μου είπε− να επιτρέψει το κάπνισμα.
- Στην πλειοψηφία των μπαρ επιτρέπεται το κάπνισμα, άρα δεν πηγαίνω.
- Στα θερινό σινεμά όταν φουμάρει το 90%, να με συμπαθάτε, καπνίζω ΚΑΙ εγώ.
- Οι δήθεν-μήθεν θεριακλήδες με τα πούρα σε ακριβά εστιατόρια.
- ΑΠΘ
Στο ΑΠΘ καπνίζουν αρειμανίως άπαντες: καθηγητές και καθηγήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες. Το διοικητικό προσωπικό είναι κάπως συμμαζεμένο είναι η αλήθεια. Υπάρχουν τασάκια παντού. Φυσικά οι άνθρωποι καπνίζουν στα γραφεία τους. Αλίμονο στον αντιπρύτανη που θα πάρει το γραφείο πρώην αντιπρύτανη καπνιστή. Ούτε το βάψιμο, ούτε τίποτα δεν σκεπάζει τη μυρωδιά. Έχουν ποτίσει οι τοίχοι, οι μοκέτες…
Αντιστροφή του τίτλου της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Πατίλη Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων (Ποιήματα 1970-1980), Ύψιλον, 1982.
Στα αφρικάνικα ξύλα της Φιλοσοφικής οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έσβυναν τα τσιγάρα τους στο… πάτωμα, τόσο προκλητικά που ο Κοσμήτορας αναγκάστηκε να βάλει στακτοδοχεία εδάφους. Τόσο καλά!
Στις συνελεύσεις των οργάνων οι συνάδελφοι καπνίζουν είτε στα ανοικτά παράθυρα είτε κοντά στην πόρτα! Μερικοί μάλιστα όταν καπνίζουν εκείνα τα φρικτά τσιγάρα που είναι υποκατάστατα αλλά μυρίζουν ανυπόφορα, τα καπνίζουν δίπλα σου.
Προτάσεις
Κύριε Πρωθυπουργέ, ποιος θα επιβλέπει τους ανυπότακτους και ουχί ξενέρωτους όπως εμείς καπνιστές στο ΑΠΘ; Η αστυνομία; Θα γίνουμε εμείς καταδότες των συναδέλφων μας; Με τους ανυπότακτους φοιτητές τι θα κάνουμε; Θα παίζουμε ξύλο μαζί τους;
Προτείνω, λοιπόν, να προσποιηθούμε ότι είμαστε όπως και πρώτα και να αρχίσει μία σοβαρή εκστρατεία από τηλεόραση, ραδιόφωνα, blogs… Kαι μεγάλη σοβαρότητα στα σχολεία όπου ΔΕΝ πρέπει να καπνίζει κανείς. Με πρόσωπα που είναι ελκυστικά στους νέους, σε επίπεδο επιστημονικό, χιουμοριστικό, εικαστικό, με διαγωνισμούς ακαπνίας, με διακήρυξη των σχολείων ως χώρων μη καπνιστών, με ψυχολόγους στα σχολεία… Μέχρι τότε, όποιος αντέχει στον χώρο ας δίνει τον αγώνα του όπως και όσο μπορεί.
Μία μη καπνίστρια σε χώρα καπνιζόντων.
*«Αντιστροφή του τίτλου της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Πατίλη Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων (Ποιήματα 1970-1980), Ύψιλον, 1982»
