Το «κοινό» καλό

Οι αντιδράσεις, οι απεργίες οι διαδηλώσεις και το κλείσιμο των δρόμων είναι μέσα πολιτικής έκφρασης και πίεσης που χρησιμοποιούνται από τους πολίτες για να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους και να αντιδράσουν σε νομοσχέδια της κυβέρνησης.

Ουσιαστικά όμως μπορούν να επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις και αν ναι σε ποιο βαθμό;

Η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να αναθεωρήσει τα νομοσχέδια της ή να προσφέρει πραγματικές λύσεις στις ανησυχίες των πολιτών;

Πριν μόλις μερικές μέρες ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις και τις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας. Υπερψηφίστηκε μετά από την τριήμερη συνεδρίαση στην Ολομέλεια της Βουλής.

«Με την πάροδο του χρόνου γίνεται αντιληπτό ότι ο έξυπνος τρόπος για να κρατήσετε τους ανθρώπους παθητικούς και υπάκουους είναι να περιορίσετε σε αυστηρά πλαίσια το φάσμα της αποδεκτής γνώμης και να επιτρέψετε πολύ έντονες διαφωνίες εντός αυτού», (Νόαμ Τσόμσκι,1998). (σσσς…στην ελληνική πραγματικότητα το βλέπουμε κατά κόρον να συμβαίνει αυτό.)

Πάντα δίνεται το δικαίωμα σε μία μικρή μειοψηφία πολιτών να απεργήσει, να διαδηλώσει μέχρι και να κλείσει δρόμους .Συνέβη τώρα με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και με απεργίες κατά τις οποίες κορυφωθήκαν οι αντιδράσεις από την μεριά των μαθητών και των φοιτητών.

Με τους αγρότες τον Φεβρουάριο επίσης να στήνουν μπλόκα και να κλείνουν δρόμους σε όλη τη χώρα. Εκατοντάδες τρακτέρ από διάφορες περιοχές της Ελλάδος έκλειναν τους δρόμους κατά μήκος της εθνικής οδού. Όπως και με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Στις 28 Φεβρουαρίου χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα διαμαρτυρόμενοι για τις ελλείψεις στα μέτρα ασφαλείας των σιδηροδρόμων αλλά και ζητώντας απόδοση ευθυνών ξανά, ένα χρόνο μετά, από το τραγικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας. Όπως και πληθώρα άλλων παραδειγμάτων που έχουν λάβει μέρος στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Έθνους.

Η δυνατότητα των πολιτών να εκφράζουν τις διαφωνίες τους εντός ενός πλαισίου ευρέως αποδεκτής συζήτησης είναι σημαντική για την προώθηση της ελεύθερης σκέψης και της δημοκρατίας. Αυτό μπορεί να δώσει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι η γνώμη τους λαμβάνεται υπόψιν και ότι μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στη δημόσια συζήτηση.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να εξετάζουμε τις προϋποθέσεις που ενισχύουν το σύστημα και να διασφαλίσουμε ότι οι φωνές όλων των πολιτών ακούγονται, λαμβάνονται και παίρνονται φυσικά υπόψιν από την πολιτική ηγεσία.

Η ποικιλομορφία απόψεων, η ανοιχτή συζήτηση ακόμα και οι έντονες ως ακραίες, μερικές φορές αντιδράσεις, είναι θεμέλια για μια υγιή δημοκρατία.