Το κορίτσι που γελούσε στα δύσκολα

Στη δουλειά του δημοσιογράφου η κλισέ έκφραση ”έφυγε νικημένος από την επάρατο” είναι στο καθημερινό οπλοστάσιο περιγραφής μιας αναχώρησης. Τον πόνο που κρύβει η συγκεκριμένη φράση σπάνια τον αντιλαμβάνεσαι στη ροή της καθημερινότητας. Ίσως μόνο τις στιγμές που χρειάζεται να τη χρησιμοποιήσεις για δικό σου άνθρωπο. Για πολύ δικό σου άνθρωπο.

Ο καρκίνος είναι μπαμπέσικη αρρώστια. Στήνει ξόβεργες στα καλά καθούμενα και παίζει κρυφτούλι μαζί σου. Με σκοπό να σε νικήσει. Στη περίπτωση της όμως ήταν και η αρχή μιας νέας ζωής. Όταν δέκα χρόνια πριν της ανακοίνωσαν πως είχε φωλιάσει στο στήθος της ένας όγκος αποφάσισε εκείνη να βάλει τους όρους στο κρυφτούλι.

Έδωσε μια και αναποδογύρισε τις σταθερές, της καθημερινότητας και της αρρώστιας. Εξόρισε την αυτολύπηση από το λεξικό της και βγήκε μπροστά με φόρα. Η καινούργια Κύα είχε γεννηθεί πάνω στον φόβο του θανάτου. Και ήταν η πιο γενναία εκδοχή ανθρώπου που γνώρισα ποτέ.

Η τελευταία δεκαετία στη ζωή της ήταν μια δεκαετία διαρκών ανατροπών και αποκαλύψεων δυνατοτήτων που είχε κρυμμένες καλά μέσα της και έγιναν ξαφνικά όπλα. Τα όπλα που πάλεψε αυτή την σκιά.

Η Κύα έγινε μια σπουδαία δημοσιογράφος, με ένστικτο, γνώσεις και κουλτούρα απίστευτη. Ανακάλυψε κάθε γωνιά αυτής της πόλης, τις κρυφές ιστορίες της, τα κτίρια και τις πλατείες, τα σοκάκια και τους ανθρώπους της. Αφιέρωσε στη Θεσσαλονίκη τις νύχτες και τις μέρες της με ένα συναρπαστικό τρόπο που διαρκώς μας εξέπληττε. Ταυτόχρονα ταξίδεψε, διάβασε εκατοντάδες βιβλία, είδε τις πιο πολλές ταινίες και σειρές από τον καθένα μας, είδε τα παιδιά της να μεγαλώνουν όμορφα, γλέντησε. Ήπιε το χυμό κάθε μέρας μέχρι τέλους.

Ο καρκίνος βέβαια όσο την έβλεπε έτσι πείσμωνε και έστηνε το καινούργιο του καραούλι. Σε άλλο σημείο. Εκείνη όμως ήξερε να τον ξεγελά. Και να μη του δίνει το περιθώριο να πανηγυρίζει. Έλαμπε, γελούσε δυνατά με την καρδιά της, έβγαινε μακρινές βόλτες στη βαρυχειμωνιά με το σκυλάκο της το Μπεν στην παραλία, χόρευε στα πάρτι κάνοντας τους πάντες να απορούν: Μα αυτή η γυναίκα έχει κάτι στα κόκαλα, μιλάτε σοβαρά;

Μέχρι το τελευταίο τρίμηνο που το θεριό άρχιζε να νικά. Και κείνη να παραδέχεται την ήττα με το ίδιο χαμόγελο, την ίδια απίθανη δύναμη ψυχής και να εμψυχώνει εμάς που καταρρέαμε στην ιδέα. Θα μου στείλεις το αποχαιρετιστήριο κείμενο να το διορθώσω μου είπε σε ένα τηλεφώνημα πριν δυο βδομάδες και γελάσαμε. Θα είμαι η πρώτη αρχισυντάκτρια που διόρθωσε τον επικήδειο της, είπε γελώντας.

23 χρόνια μοιραστήκαμε απίστευτες χαρές και λύπες. Μοιραστήκαμε το λίγο και το πολύ των ημερών μας. Ξεκίνησε στην parallaxi δειλά δειλά το 94 όταν σε ένα μεσημεριανό τραπέζι μου είπε μπορώ να γράψω κανένα κείμενο για το σινεμά και γω λες και έγινε ο πιο στενός συνεργάτης που είχα ποτέ. Έγινε η φωνή της λογικής μου όταν με φούντωνε ο θυμός ή ο ενθουσιασμός. Έγινε εκείνη που έδινε κουράγιο σε όσους δεν το χρειάζονταν, αψηφώντας πως ξόδευε από το δικό της λίγο απόθεμα.

Θα μιλώ για το Κυουλίνι  μας πάντα στον ενεστώτα. Γιατί υπάρχουν μερικοί άνθρωποι για τον καθένα που δεν φεύγουν. Δεν απομακρύνονται. Μένουν εκεί στο πλάι σιωπηλοί. Και ας μην μπορείς να τους πάρεις ένα τηλέφωνο να σου πουν ένα ”χέστα όλα ρε Γιώργο, δεν αξίζει να χαλιόμαστε για τίποτα”.

Την αγαπώ πολύ αυτή τη γυναίκα που φώτισε τις ζωές μας τόσα πολλά χρόνια. Της χρωστάω πολλά.

Ο αποχαιρετισμός της σήμερα Δευτέρα 15/1 στις 3 το μεσημέρι στον ιερό ναό Κυρίλλου και Μεθοδίου στη νέα παραλία. 

*Η Κύα Τζήμου έφυγε χτυπημένη από τον καρκίνο. Γεννήθηκα στην Αθήνα και έζησα την παιδική ηλικία ως νομάδας ανά την Ελλάδα μέχρι να προσγειωθώ στα 18 μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη και την αγκαλιά του Α.Π.Θ σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια να εντρυφήσω στην φιλοσοφία των Μαθηματικών. Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης χρησιμοποίησα ελάχιστα το πτυχίο μου στους επαγγελματικούς μου πειραματισμούς μέχρι που παθολογική μου αγάπη για το σινεμά με έφερε στην πόρτα της Parallaxi πριν από 23 χρόνια περίπου, έγραφε. Υπήρξε συντάκτρια και αρχισυντάκτρια της έντυπης και ηλεκτρονικής parallaxi ενώ συνεργάστηκε για σειρά χρόνων και με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και την εφημερίδα του Πρώτο Πλάνο.